noutheblueocean เขียน:
พี่โหน่งค่ะ ท้องหนูมันก้อเพิ่งออกเนี้ยค่ะ เกือบ ๒๖ อาทิตย์แล้วค่ะ แถวบ้านหนูเค้าเพิ่ง
สังเกตว่าหนูท้องเองค่ะ หนูไม่รู้ว่าเป็นกิโลมันเท่าไหร่กับปอนด์ค่ะ แต่น้ำหนํกหนูมันขึ้น
อยู่ ๒๐ กว่า ปอนด์แล้วค่ะ แต่ที่หนูสังเกตดูมันลง ก้นกับขา หนูหมดเลยอ่ะ หนูไม่ได้
กลัวอ้วนนะแต่กลัวลูกไม่โตและแข็งแรงมากกว่าค่ะ
ขอบคุณ พี่ๆทุกคนเลยค่ะ ที่มาช่วยอธิบายให้ฟังค่ะ ตอนนี้หายห่วงแล้วค่ะ
พี่เข้าใจค่ะ ตอนพี่ท้องแรกนะพี่ก้อเป็น กลัวไปหมดเหมือนกันเลยอ่ะ ตอนพี่ท้องได้ หกหรือเจ็ดเดือนพี่ไปหกล้มในถ้ำที่กุยหลินอ่ะ พี่ร้องไห้อยู่ประมาณแสนตลบ ไกด์ต้องมาปลอบพี่ว่า แม่เค้าท้องแก่แม่เค้าขี้จักรยานแล้วล้มเค้ายังไม่เป็นไรเลย พี่อ่ะนะกลัว ก๊ากๆๆ ก้อเรากลัวนี่ เรามองทะลุท้องไปไม่ได้นี่หน่า
แต่อย่าคิดมากนะคะ think positive, my baby has to be fine. Okay?
ตอนที่พี่ต้องผ่านาตาลีก่อนกำหนดอ่ะนะคะ หมอเค้าก้อบอกว่าลูกพี่จะหายใจด้วยตัวเองไม่ได้ บลาๆๆ น่ากลัวมากเลยค่ะ แต่ว่าพี่นึกถึงพ่อแม่พี่เลยค่ะ พี่บอกว่าขอให้สิ่งที่พี่ทำดีกะพ่อแม่ ทำให้ลูกพี่ปลอดภัยนะ
แล้วก้อจริงค่ะ นาตาลีแข็งแรงดี แต่ตอนเค้าเกิดมานั้น ลิ้นหัวใจเค้าไม่ปิดสนิทดี เพราะว่าเค้ารีบมาเกิด แต่มันไม่ซีเรียสมากค่ะ พออายุได้หกเดือนพี่ก้อพาเค้าไปตรวจอีกทีหมอบอกว่า มันปิดเองแล้ว โชคดีไปนะคะ มิเช้นนั้นนาตาลีต้องผ่าเพื่อปิดน่ะค่ะ คุณพระคุ้มครองค่ะ
ลูกน้องจะต้องแข็งแรงแน่นอน