ผมลดความอ้วนได้แล้วคร้าบบบ

[rattikal]

ขอบคุณเรื่องคลอเรสเตอรอลค่ะ

[Elanor]

เข้ามาอ่านรวบยอด หลังจากหายหน้าหายตาไปหลายวัน
แล้วก็เข้ามารอตอนต่อไปค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งได้ความรู้ค่ะ ขอบคุณมากมายเลยค่ะ

[ขุนสุพรรณ]

ตอนที่สิบ

ก่อนที่จะถึงบทสรุปที่สำคัญคือเรื่องของการออกกำลังกายนั้น ขอทบทวนเรื่องอาการป่วยของผมให้เพื่อนๆรู้อีกทีจะได้ไม่สับสนเพราะความเป็นห่วงนะครับ
............ผมป่วยเป็นเบาหวานเมื่อ 3 ปีที่แล้ว และถึงวันนี้อาการโดยทั่วไปเรียกว่าดีที่สุด เพราะโรคเบาหวาน ไม่มีคำว่าหายขาด ใครโชคดีได้เป็นแล้วก็จะคงอยู่ด้วยกันตลอดไปเรียกว่าเป็น คู่เวร กันไปเลย
...........ในระยะแรกของการป่วย คือช่วง 3-4 เดือนแรกนั้น ร่างกายผมไวต่อน้ำตาลมาก วันไหนทานของหวานเข้าไปนิดหรือทานข้าวมากไปหน่อยเช่นจากการไปงานสังสรรค์ดังที่เคยกล่าวในตนต้นบ้างแล้ว หลังจากนั้นเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง กลับถึงบ้านลองวัดน้ำตาลในเลือดดู ขึ้นสูงปรู๊ดเลยครับ บางครั้งถึงขั้นต้องฉีดยาให้ลด..
........แต่จากวันแรกที่รู้ว่าเป็นเบาหวาน รักษามาราว 6 เดือน ก็รู้สึกว่าอาการไวต่อน้ำตาลที่เคยเป็นค่อยๆลดลง จนกระทั่งถึงระดับที่น่าพอใจทั้งตัวผมเองและคุณหมอผู้ให้การรักษา ผมสามารถทานของหวานในจำนวนพอสมควร คือสมควรกับความอยากไม่ใช่ว่าทานให้อิ่ม เช่นลอดช่องไทย 1 ถ้วย หรือขนมหม้อแกงสัก 2ชิ้น ทานข้าวก็ไม่เกินครั้งละ 1จาน
เป็นต้น ทานแล้ววัดน้ำตาลดู ผลว่าขึ้นสูงนิดหน่อย สูงในระดับปกติที่คนทั่วไปเขาเป็นกัน
...........ถึงตอนนี้คุณหมออธิบายให้ผมฟัง ผมก็ขอเรียบเรียงให้เป็นลำดับนะครับ คือร่างกายมีระบบควมคุมระดับน้ำตาลในเลือด ถ้าเมื่อไรมีสูงเกินไป ระบบจะหลั่งสารชนิดหนึ่งชื่อว่า อินซูลิน ออกมา เพื่อควบคุมไว้ให้อยู่ในระดับที่สมควร สำหรับผู้ที่ป่วยเป็นเบาหวานนั้นก็เนื่องจากระบบควมคุมนั้นบกพร่องไม่สามารถหลั่งสารนั้นออกมาได้
การรักษอย่างเร่งด่วนคือ ฉีดสารอินซูลิน ให้เข้าไปควบคุม
ส่วนยาที่กินเพื่อรักษานั้น ไปรักษาระบบผลิตอินซูลินในร่างกายครับ คราวนี้เมื่อผู้ป่วยรักษาตนเองด้วยการลดการทานน้ำตาล ก็เป็นการช่วยลดการทำงานหนักของระบบนั้น และกินยาไปช่วยรักษาอีกด้วย เมื่อถึงระดับหนึ่ง ร่ายกายก็จะผลิตสารอินซูลินได้ดีเกือบเหมือนเดิม
........ตอนที่ผมรู้ตัวว่าเริ่มหายแล้ว ที่งานวัดแห่งหนึ่งมีผู้ใจบุญมาออกร้านอาหารเลี้ยงผู้คนที่มาทำบุญ ผมแถเข้าไปทีร้านของหวานของคนสวยคนหนึ่ง วันนั้นเธอทำรวมมิตร ก็เจ้าเก่าที่ผมเคยบอกในตอนต้นแล้วว่าผมไม่ชอบกินเท่าไหร่หรอกแต่คนทำนั่นหวานกว่าน้ำเชื่อมอีกนั่นแหละ เธอตักส่งให้ผมแค่ครึ่งถ้วย...ผมรีบอธิบายอย่างแรงว่าตอนนี้ผมหายดีแล้ว ทานสองถ้วยยังได้เลย...เธอยิ้มหวานบาดใจอีกแล้วพูดว่า ทานแค่นี้แหละพอ นี่เพราะความรักและห่วงใยนะคะ...ครับ แค่นั้นผมก็ปลื้มแล้วเลยได้ทานขนมแค่ครึ่งถ้วยจริงๆ
........แม้ว่าอาการจะดีถึงขนาดแล้ว บางทีผมก็ไม่ได้กินยาตั้ง 2-3 วัน เพราะต้องไปค้างที่อื่นโดยไม่ได้เอายาติดไป แต่กลับมาวัดน้ำตาลดูก็ปกติ แต่ผมก็ไม่ประมาทหรอกครับยังคงกินยาอยู่จนกระทั่งทุกวันนี้
.......ส่วนเรื่องความดันเลือดสูงและไขมันในเลือดสูงสำหรับผมนั้น จากการวัดกี่ครั้งผมก็เป็นปกตินะครับ แต่เนื่องจากคุณหมอได้กำชับไว้ว่า ผมจะต้องระมัดระวังในเรื่องนี้ให้มากกว่าผู้ที่ไม่ได้เป็นเบาหวาน คุณหมออธิบายให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดาว่า เจ้าเบาหวาน ความดันสูง และไขมันในเลือดนี่มันเป็นเพื่อนกัน...เรียกว่าผมได้ของแถมฟรีๆว่างั้นเถอะ แหม แล้วที่อย่างอื่นที่ผมอยากได้ของแถมไม่ยักกะได้ซักครั้งเดียว...
.........เป็นอันสรุปได้ว่า ผมมีโอกาสได้ลดหุ่นลงก็เนื่องจากบรรดาสรรพโรคทั้งหลายนี่แหละ ผมจำต้องลดอาหารพวกแป้งและน้ำตาล ลดอาหารปรเภทไขมันทั้งหลายอีกด้วย...และคุณหมอบอกว่ายาป้องกันความดันเลือดสูงที่ดีที่สุดในโลกก็คือ การออกกำลังกาย และเมื่อต้องปฏิบัติถึงขนาดนี้แล้วยังไม่ผอมก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วครับ
.............มีเรื่องเล่าถึงตรงนี้นิดหนึ่ง คือหลังจากน้ำหนักผมหายไป 9-10 ปาวด์หรือประมาน 5 กิโลแค่นั้น วันหนึ่งผมไปในการสัมนาเล็กๆเกี่ยวกับด้านศาสนาแห่งหนึ่งซึ่งมีกันทุกเดือน แต่คราวนี้ผมขาดไปเสียสามเดือน ในการนี้มีทั้งคนไทยและคนจีน มีหญิงไทยเชื้อสายจีนผู้หนึ่งอายุราวเจ็ดสิบกว่าแล้ว เข้ามาทักทายผมด้วยความดีใจที่ไม่ได้พบกันนานและได้ทราบว่าผมหายป่วยแล้ว มีคำหนึ่งคุณเจ๊แกพูดว่า อาจารย์หุ่นขนาดนี้น่ะดีแล้ว ดีมากเลย อย่าปล่อยให้กลับไปอ้วนอีกนะ... อื้อฮือ นี่ก็หมายความว่าตอนก่อนนั้นทรวดทรงผมคงน่าเกลียดเอามากมายเลย..
........อ้าว ยังไม่ถึงตอนออกกำลังกายเลยว่าผมทำได้อะไรไปบ้าง
ห้องอัดเสียงเขามาเร่งให้ไปร้องเพลงแล้ว ดนตรีคอยอยู่
........ยังจบไม่ได้อีกแล้วละครับ.

[kiwi]

แหม..แม่หญิงละอิจฉาแม่ค้าหนมหวานจังอิอิ

[ปุ้มปุ้ย ปลายิ้ม]

<span style='color:green'><span style='font-size:14pt;line-height:100%'>พี่ขุน คะ เอารูป BEFORE AND AFTER มาเทียบให้ดูอย่างพี่ยายหนู บ้างสิคะ อยากเห็น
เผื่อจะได้เอาเป็นกำลังใจ ให้น้อง ๆ มั่ง อิอิ ขอมากไปม่ะเนี่ย

ขอบคุณสำหรับเรื่องราว ดีดี มีประโยชน์ที่เอามาเล่าสู่กันฟังนะคะ
มีโอกาส อยากเล่าเรื่องอะไรอีก ก้อจะตามไปเป็นแฟนคลับ ค่อยป่วน ค่ะ สัญญา อิอิ
</span></span>

[bakerkitchen]

นั่งรอ นอนรอ ตอนจบค่ะคุณลุง

[meawmark]

นั่งอ่าน คิดว่าไม่ข้ามตอนนะคะพี่ขุน แต่ทำไมไม่เห็นตอนลดพุงนะเนี่ย ตอนนี้เหมียว

คนหนึ่งที่สนใจเรื่อง คาร์ดิโอ ลดไขมัน แต่ก่อนอื่นขอบอกว่าเป็นคนผอมแต่ลงพุงค่ะ

ออกกำลังกายไม่ขาดโดยเฉพาะซิทอัพ แต่บอกได้เลยมีผลไม่มากกับพุง อาจจะนิด

หน่อยนะคะ


ยังไงก็ก็ให้พี่สุขภาพแข็งแรงๆนำเรื่องมีประโยชน์มาเล่าให้ฟังต่อนะคะ

[ขุนสุพรรณ]

ตอนที่ สิบเอ็ด
ตอนจบ
การออกกำลังกายแบบแอโรบิค

<span style='color:blue'>คำว่าการออกกำลังกายแบบแอโรบิค นั้น ไม่ได้หมายความแค่การเต้นแอโรบิคเท่านั้นนะครับ ความหมายดั้งเดิมของคำว่าArobic ซึ่งเป็นคำคุณศัพท์ หมายถึงการใช้อากาศ
คำที่สมบูรณ์คือ AEROBIC ENERGY DELIVERY หมายถึงการสร้างพลังงานด้วยการใช้อ๊อกซิเจนในการสันดาป และคำว่า EXERCISE ที่หมายถึงการออกแรงเคลื่อนไหวหรือใช้กิจกรรมกีฬาเป็นสื่อ
AEROBIC EXERCISE เป็นการออกกำลังกายที่ระยะเวลานานพอที่จะทำให้ร่างกายต้องใช้อ๊อกซิเจนเพื่อสร้างพลังงาน ทำให้หัวใจและปอดถูกกระตุ้นเป็นเวลานานพอที่จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เป็นประโยชน์ขึ้นในร่างกาย การออกกำลังกายที่ถือว่าเป็นแอโรบิกนั้นมีองค์ประกอบ 4 อย่างคือ ใช้กล้ามเนื้อมัดใหญ่ ๆ เช่น แขน ขา, หนักพอ, นานพอ และต้องทำติดต่อกัน</span>..........ข้อความข้างต้นผมลอกมาจากเว็บสุขภาพแห่งหนึ่ง โดยเรียบเรียงวรรคตอนใหม่นิดหน่อยเพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้นครับ สรุปว่าต้องเป็นการออกกำลังที่หนักพอควรและทำติดต่อกันเป็นเวลานานพอควรด้วย คือ ต้องให้เหนื่อยว่างั้นเถอะ ระยะเวลานั้นเขากำหนดว่าไม่ควรจะน้อยกว่าครั้งละ 20 นาที จึงจะได้ผล การออกกำลังด้วยการใช้กล้ามเนื้อใหญ่ให้ทำงานหนักก็เช่น การวิ่ง ขี่จักรยานเร็ว การเดินเร็ว
การว่ายน้ำ แม้แต่การเต้นแอโรบิคก็ได้ แต่ทั้งนี้ทุกอย่างนั้นต้องทำให้เร็วและนาน...
........การวิ่ง เป็นสิ่งดีที่สุดและง่ายที่สุด แต่ในบางสถานที่มันไม่อำนวยหรือไม่เหมาะสมก็ทำไม่ได้ การเดินเร็วใช้ได้ทุกที่ครับแต่ต้องทำนานๆ สิ่งที่ทำง่ายที่สุดและทำอยุ่ในห้องก็ได้คือ การเต้นแอโรบิคครับ และการเต้นแอโรบิคที่ขอแนะนำก็คือเต้นพร้อมกับดูวิดีโอที่เป็นตัวอย่าง...อันนี้จะได้ผลกว่าการเต้นตามจังหวะด้วยการฟังเพลงอย่างเดียวมากมายครับ วิดีโอที่จะใช้มีขายทั่วไปในราคาไม่แพงด้วยครับ เลือกแบบที่เขาเริ่มจากท่าเบสิคก่อน...
..........การเต้นพร้อมกับในวิดีโอนั้น นอกจากจะเป็นการบริหารด้วยท่าที่ถูกต้องแล้ว ที่สำคัญที่ผมพบกับตัวเองก็คือเราต้องเต้นทำท่าทางให้พร้อมไปกับเขาด้วย..ผิดทางซ้ายบ้างขวาบ้างไม่เป็นไร แต่ที่สำคัญคือต้องทำให้ทันกับเขา..ยังไม่จบช่วงจะนึกขี้เกียจขอพักสักนิดก็ไม่ได้.....ดังนั้นสิ่งที่ตามมาคือได้เหงื่อคือเหนื่อยครับ ลองแบบนี้เถอะครับรับรองว่าได้ผล แต่อย่าลืมว่าต้องเต้นครั้งละไม่น้อยกว่า 20 นาทีนะครับ การเต้นนี้ผมใช้บางวันที่ไม่ได้ออกไปเดิน
...........ผมใช้การเดินออกกำลังทุกเช้ว วันละประมาณครึ่งชั่วโมง หลังผ่าตัดแรกๆผมก็เดินช้าๆ ก็ไม่เชิงช้าเท่าไหร่คือเดินเหมือนเดินเล่นนั่นแหละครับ ซึ่งประโยชน์ที่ได้ก็มีพอสมควร แต่นั่นไม่ได้ประโยชน์เต็มที่ ไม่ใช่การออกกำลังกายแบบแอโรบิคที่ต้องการให้ออกแรงมากๆและทำนานๆ ดังนั้นเมื่อรุ้สึกว่าอาการที่หลังผมเป็นปกติแล้ว ผมก็เริ่มเดินเร็ว คือเดินแบบจ้ำอย่างเร่งรีบนั่นแหละครับ แต่เพื่อให้เป็นจังหวะผมก็นึกว่าผมกำลังเต้นแอโรบิคจังหวะ สามช่า.ในท่าเดิน...เอ นี่ถ้าติดซาวด์อเบ้าท์ไปด้วยน่าจะดีนะ แต่ไม่เป็นไรผมก็นึกถึงเพลงที่ใช้ประกอบการเต้นที่ใช้ประจำแทนก็ได้ เคยได้ยินเพลง รักจางที่บางปะกง ไหมล่ะ ที่ขึ้นต้นว่า “.ใฝ่พะวงหลงเฝ้า สาวเจ้าบางปะกง..” ...ถ้าใครรู้จักเพลงนี้จะรู้ว่ามันไปมันส์มากตรงท่อนแยกที่ว่า.. ”.บาง ปะกง น้ำคงขึ้นๆลงๆ ใจ อนงค์ ก็คงวกเวียนกะล่อน....” หรือใครจะชอบชุดเสียงนักร้องหญิงชุด ...อีนางแดนซ์..นั่นก็มันส์น่าดูเหมือนกันครับ นั่นแหละครับ ผมเดินเร็วตามจังหวะสามช่านั่นแหละ และพอเริ่มเดินแบบนี้เวลามันกันลดลงในระยะทางที่เท่าเดิน คือตามเส้นทางเดิมนั้น เมื่อเดินตามปกติใช้เวลา 30นาที พอเปลี่ยนเป็นเดินเร็วจะเหลือแค่ 20นาที ผมก็ต้องเพิ่มระยะทางออกไปอีกครับ เพื่อจะได้เหนื่อยมากขึ้นอีกหน่อย..
........การเต้นหรือการเดินเร็วนี้ มี่สิ่งหนึ่งที่ถูกบริหารไปด้วยโดยเราไม่รู้คือ การเคลื่อนขึ้นลงของพุง เราะเต้นแรงๆอยู่ครึ่งชั่วโมง พุงจะต้องถูกเขย่าอยู่กี่ร้อยครั้งครับ...
........รวมแล้วสิ่งที่ต้องทำคือ หลีกเลี่ยงอาหารไขมันสูง ลดอาหารพวกแป้งและน้ำตาล ออกกำลังกายแบบแฮโรบิค
......สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต้อง.เอาชนะความอยากและความขึ้เกียจให้ได้ครับ.

ก็ขอจบเรื่องราวแต่เพียงแค่นี้นะครับ ความจริงเคยคิดว่าเมื่อจบเรื่องนี้ผมจะเอาประสบการณ์ตอน “ผ่าแผ่นหลังแล้วฝังแผ่นเหล็ก” มาเล่าให้ฟัง <span style='color:blue'>แต่มีเรื่องสำคัญมากสำหรับตัวผมเรื่องหนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ผมต้องหยุดกิจกรรมอย่างอื่น รวมทั้งการโพสบนเว็บ สิ่งนั้นเป็นเรื่องที่ดีมากครับ ดีทั้งกับตัวผมและสำหรับผู้ที่ได้รับรู้ด้วย ดังนั้น ผมก็อยากให้เพื่อนๆน้องๆและหลานได้รับรู้ทั่วกัน แต่ขอเวลาสักนิด ผมกะว่าจะเอามาแจ้งให้ทราบในราวไม่เกินกลางเดือนนี้ครับ ว่าจะเอาไปลงในหน้า เรื่องเล่าชาวครัว น่าจะเหมาะสม</span>........แล้วพบกันวันนั้นครับ
สวัสดี

[Mooyong]

ขอบคุณนะคะพี่ขุน อุตส่าห์มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังตั้งสิบเอ็ดตอน อ่านแล้วได้ความรู้แล้วก็เพลินดีจริงๆ พี่ขุนเขียนได้ดีมากเลยค่ะ อ่านสนุก น่าติดตาม แล้วก็เข้าใจง่าย นี่เขียนเรื่องอะไรก็จะตามไปอ่านนะคะ ขอเป็นแฟนพันธุ์แท้เลยละกัน อิอิ

[missEsaan]

ตื่นเต้นมากกกกก วัยร่วงใจร้อนอยากรู้ข่าวดีไว ๆ จิ้มต่อมเค้าแล้วก็ไปทำได้ไงจ๊ะพี่ พีเตอร์

[missEsaan]

ตื่นเต้นมากกกกก วัยร่วงใจร้อนอยากรู้ข่าวดีไว ๆ จิ้มต่อมเค้าแล้วก็ไปทำได้ไงจ๊ะพี่ พีเตอร์

[missEsaan]

ตื่นเต้นมากกกกก วัยร่วงใจร้อนอยากรู้ข่าวดีไว ๆ จิ้มต่อมเค้าแล้วก็ไปทำได้ไงจ๊ะพี่ พีเตอร์

[kiwi]

<span style='color:red'><span style='font-size:21pt;line-height:100%'>The End....</span></span>

[มุ้ยเองค่ะ]

<span style='color:green'>คุณลุงปีเตอร์ มุ้ยมาแบบว่าอ่านฉบับรวมเล่ม ครบหมดทุกตอน รวบหัวรวบหาง
แล้วก็รวมถึงตอนหว่านเสน่ห์แม่ค้าขนมหวานด้วย

ดีใจด้วยนะคะ ที่ีระดับน้ำตาล และพุง กลับมาอยู่ระดับปกติแล้ว

นับถือในความพยายามจริงๆค่ะ ขอให้มันคงที่ ไม่มีปัญหาแบบนี้ตลอดไปนะคะ


ป.ล. พี่หมูแดงฝากมาบอกค่ะว่า กรุณาำชำระค่าเช่าพื้นที่ 11 ตอน + ค่าเรียกเรตติ้ง
ให้พนักงานปั่นกระทู้ทุกคนด้วย มิฉนั้นเราจะส่งพนักงานไปปักเข็มที่บ้านเป็นการข่มขู่</span>

[Ing-Ing]

ขอบคุณมากค่ะพี่ขุนที่สละเวลา นำประสบการณ์และความรู้ต่างๆมาเล่าสู่กันฟัง เสร็จภาระกิจสำคัญแล้วกลับมานะคะ สาวๆที่ครัวรอการกลับมา ของเรื่องเล่าดีๆมีสาระ ของพี่ขุนอยู่ค่ะ