จำเป็นจะต้องขึ้นหัวข้อใหม่ เพราะอยากซ่าสุดๆ
เมื่อเช้ายังไม่เข็ดที่อดปั่นจักรยาน คิดว่ายังไงอาทิตย์นี้อยากไปปั่นจักรยานสักครั้ง ก็เลยลากสังขารไปจนถึงโรงยิม
ที่ต้องลากเพราะรู้สึกง่วงเหลือเกิน โดยเฉพาะตอนรอไฟแดงอยู่ มีความรู้สึกเหมือนๆกับเมื่อวันพุธเลย ว่าอยากจะกลับรถไปนอนต่อสักชั่วโมง เพลียสุดขีด
วันนี้เป็นยายเทรนเน่อร์ผู้หญิงที่ผอมบางเหมือนแผ่นกระดาษ ยายหมวยจัดแจงลากจักรยานไปไว้ตรงจุดที่โปรดปราน ใต้พัดลม หลังชั้น มองออกไปเห็นบริเวณโรงยิมด้านนอก และเห็นเทรนเน่อร์ตรงด้านข้างพอดี เดาว่าตัวแกคงจะหนาสักสามนิ้ว ตรงอกใหญ่ขึ้นหน่อย สัก 5 นิ้วได้มั้ง หมั่นไส้เป็นบ้า
ฟังแกพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเลยอะ คงจะเป็นเพราะอุปสรรคทางภาษา และแกพูดไม่ชัดเจน มีอย่างที่ไหน ไม่ตะโกนบอกอย่างชัดๆว่า 10 หรือ 8 หรือ 6 อะไรทำนองนี้ ปกติเขาจะลำดับความฝืดของเกียร์ (Intensity level)จาก 1 - 10 และมักจะฟังรู้เรื่องถ้าเขาพูดว่า เปลี่ยนเป็น8 เปลี่ยนเป็น 10 อะไรทำนองนี้ แต่ถ้าบอกเป็นทำนองเล่าเรื่อง บรรยาย พรรณนา จิตใจเรามักจะวอกแวกไปทางอื่น หูก็ฟังไม่ค่อยจะชัดเจน เพราะเสียงเพลงบ้างอะไรบ้าง พอมันไม่โดดเด่นชัดเจน เลยได้แต่เดา
พยายามอย่างเต็มที่แล้วที่จะไม่โกงตัวเอง การโกงก็คือ ทำไปอย่างนั้นแหละ แบบตามน้ำ อย่างนั้นมันซังกะตาย และโกงตัวเอง เสียเวลามาแล้วไม่ได้อะไร
อย่างไรก็ตาม ขนาดจะไม่โกงตัวเองแล้ว ยังมีความรู้สึก "ไม่ค่อยไหว" อยู่ เพราะเมื่อวานออกกำลังขา สงสัยจะเมื่อยไปหน่อย อยากจะเลิกแต่ก็พยายามเป็นทอทะหานอดทน
ตอนที่ต้องปั่นเร็วสุดขีด และอยากจะหยุดนั้น ก็บอกตัวเองว่าให้ทนอีกสักหน่อย ให้แยกตัวกับขาออกจากกัน........................ ไม่ยักได้แฮะ
แต่พี่ยายหนูคะ มันซ่าไปหมดเลย ใช่ซ่าอย่างเดียวกันหรือเปล่าไม่รู้ อย่างน้อยซ่าๆชาๆนิดหน่อยก็ยังดีนะคะ แถมไม่ยักกะอยู่นาน คือซ่าเฉพาะตอนนั้น น่าเจ็บใจมากๆ
แต่ก็อยากจะเล่าให้ฟังค่ะ ฮิๆๆๆ