โพสต์แล้ว: อาทิตย์ ก.ค. 25, 2010 8:14 pmคิดอยู่นาน นานมาก มากที่สุด คิดแล้วคิดอีก คิดๆๆๆๆว่าจะเอารูปน่าเกลียด น่าเกลียดนี้มาลงดีมั้ย แต่อะนะ ยอมทำใจ เพื่อความแฟร์ อิอิ คือว่า<span style='color:red'>ตั้งแต่เห็นรูปหะโหน่งคนงามลดหุ่นได้สวย</span>เช้งกะเด๊ะ รตีเห็นแล้วก็โอว้าว...รีบไปส่องกระจกสำรวจตัวเอง โอมายก๊อต(จักรพัน) ฉันปล่อยปละละเลยมาจนอืดเหมือนขนุนต้นหน้าบ้านตั้งนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย... คือว่าจริงๆก็ไม่ได้หุ่นเพรียวสวยอะไรมากมาย แต่ก็ไม่เคยอ้วนอืดถึงกับขนาดต้องกินยาลด หรือ คิดเรื่องลดๆความอ้วนความอืดเลยสักที
ตั้งแต่มาอยู่เยอรมันปีแรก หุ่นก็ผ่านน้ำหนักก็ดี แต่มีปัญหาเรื่องเสื้อผ้าที่หาใส่ยากมาก จะมีใส่ทีก็ต้องไปหาของเด็กมาใส่ ซึ่งไม่ถูกใจวัยโจ๋อย่างเราเป็นอย่างมาก ตอนนั้นน้ำหนัก ๓๘ กิโลกรัม ตัวเล็กก้นเล็กเอวเล็กหน้าอกเล็ก โอ้ยเล็กไปหมด เสื้อผ้าผู้หญิงไซส์เล็กสุดๆ ๓๔(s) ยังใส่ไม่ได้เลย บางครั้งโชคดีไปเจอ ๓๒(xs) ดีใจร้องกรี๊ดและรีบคว้านซื้อเลยคะ มีกี่แบบยัยรตีเหมาเกือบหมดเพราะนานๆเจอที แต่นานๆไปเริ่มเบื่อ เพราะมันมีแต่ของเด็กๆวัยรุ่น สิบสี่สิบห้าอะ เราอยากใส่เบรนด์ดีๆของผู้หญิง ผู้หญิง ไม่อยากใส่ของเด็กไม่อยากสวยแบบเด็กๆ
ก็เลยเปลี่ยนความคิดเรื่องอาหารการกินใหม่ ทานอย่างไรให้อวบ EM101 ก็เริ่มฝึกหัดทานอาหารฝรั่งอะไรที่เป็นมันๆครีมๆหวานๆนม เนย ชีส ต่างๆก็ฝึก เพราะปรกติมาใหม่ๆก็จะทานข้าว แกงผักเหมือนตอนอยู่ไทย ของหวานๆไม่แตะเลย น้ำอัดลมก็ไม่ชอบ ของมึนเมายิ่งไม่เอาใหญ่ จากนั้นเมื่อคิดได้ว่าต้องเปลี่ยนรูปร่างใหม่ ให้เข้ากับบ้านเมือง ฮ่าๆๆ
เริ่มจิบไวน์ เชมเปญ ดื่มน้ำอัดลม ชิมชีส ทานเค้ก อาหารฝรั่งทุกอย่างที่มีซอสครีมๆมันๆ ทานขนมปัง ไข่ดาว ไส้กรอกทุกชนิด ทาร์ทาร์เนื้อสดๆยังชอบ เบคอนทอดเป็นอาหารเช้า ตอนแรกๆก็ไม่ชอบ แต่ก็ชิมวันละนิดละหน่อย จนชินและเริ่มชอบ(สังเกตปะไม่มีผักผลไม้เลย เหอๆๆ) และกลายเป็นคนติดขนมปังตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ตัวเลย รู้แต่ว่า น้ำหนักก็ขึ้นพรวดรวดเร็วทันใจ จากที่เคยใส่เสื้อผ้า xs ก็เริ่มมาเป็น s และ m ตามลำดับ ตอนนี้มาหยุดอยู่ที่เอ็มเกือบๆเอลแล้ววววววววว
อยู่มา สามปีก็เป็นโรคภูมิ เป็นมาก และหนักขึ้นเรื่อยๆทุกๆปี ต้องไปหาหมอและรับยามาทานจนอิ่มแทนข้าวไปเลยก็มี ได้ยามาหลากหลายมาก แต่ละยา ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ทุกยาที่ทำได้คือ ทำให้รตีอวบอืดได้เร็วมาก แต่ก็ไม่เคยใส่ใจน่ะ กลับภูใจในทางผิดว่า ดีแล้วจะได้
หาเสื้อผ้าใส่ง่ายๆก็เลยไม่ค่อยใส่ใจปล่อยเลยตามเลย
จนมาเมื่อไม่นานนี่เอง (เมษา พฤษภา 2010) ป่วยเข้าโรงพยาล ครั้งแรกในชีวิตที่ป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล ไข้ขึ้นสูงมาก ปวดข้อมือ ปวดแขน ปวดไหล่ ปวดกล้ามเนื้อตามตัว ปวดไปหมดจนขยับไม่ได้ ก็พึ่งยาอีกตามเคยคะ ทั้งยาเม็ด ยาน้ำ ยาฉีด ยาทา ทุกยาสรุปไม่รู้ตัวไหนมันช่วยให้หายนะนี่ แต่ยาตัวสุดท้ายนี่ หมอบอกว่าเป็นตัวสุดท้ายละ ตัวนี้ทั้งดีและไม่ดี ดีคือถ้าหายก็ภายใน สี่ห้าอาทิตย์ ถ้าไม่หายก็ต้องรับรักษาทางอื่นต่อไป ตัวไม่ดีคือ อืดอ้วนเร็วมาก อันนี้ต้องทำใจ จะเอาหาย อืดค่อยไปลดทีหลัง หรือจะนอนเป็นง่อย หุ่นสวยไม่อืดเลือกเอา..รตีเลือกอย่างแรกคะ เพราะคิดว่าจะอืดเร็วเหมือนหมอบอก ก็คงเอาออกได้นิ
ทานยานี้(cortisone) อาทิตย์แรกโอ้โอเห็นผลเลยคะ ทั้งอาการเจ็บข้อมือแขนดีขึ้น และความอืดก็มาเยือน หมอบอกต้องทานไปสี่ห้าอาทิตย์ กรี๊ดๆๆๆทำใจไม่ได้ แต่ไม่มีทางเลือก อยากหาย อยากกลับไปทำงานอีก ก็เลยทานไปจนครบตามคำสั่งหมอ จนครบกำหนดและหายดี ไปทำงานได้ตามปรกติคะ ความเจ็บป่วยหายไปทิ้งแต่ความอืดอ้วนพองไว้เป็นที่ระลึกซึ่งรตีไม่อยากได้....พล่ามเป็นน้ำมาซะยาว เอาทีนี้มาอ่านเนื้อๆกันดีกว่าเนาะ
คือว่า ครัวไกลบ้านนี่มาทุกวันเกือบทุกห้อง และมีอยู่วันหนึ่งไปเห็นรูป<span style='color:red'>หะโหน่ง</span>คนงาม ก็เลยทำให้สะดุด และมีกำลังใจที่จะลดความอืดที่ได้มาอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ หะโหน่งบอกว่าเข้าโปรแกรมกับน้องแอน รตีไม่รอช้า รีบคว้าไมล์ อุ๊บไม่ใช่ หลังไมล์หาน้องแอนทันที ขอโปรแกรมแบบด่วนรวดเร็วทันใจ น้องเอเนก็จัดให้ พร้อมกับบอกว่า พี่ต้องออกกำลังกายหน่อยนะนิดๆหน่อยๆ คือช่วยให้ลดได้เร็วๆไง เสียงหวานๆของน้องแอนบอกมาน่าทำตามอย่างยิ่ง แต่ว๊า
แย่จัง ลืมบอกว่า รตีเป็นคนขี้เกียจออกกำลังกายมาก ถึงมากที่สุด ไปสระว่ายน้ำก็ชอบไปนอนแช่ ปั่นจักรยานก็ลงเข็นมากกว่าปั่น ไปเดินก็มีโรล่าเบทไปด้วยจะได้ไม่ต้องออกแรงมาก ฮ่าๆๆสรุปคือไม่ชอบออกำลังกาย ชอบออกกำลังปากมากกว่า เม้าคะเม้าๆๆๆๆได้ทั้งวันอิอิ
แต่อะนะ<span style='color:red'>อยากหุ่นสวยเหมือนหะโหน่ง</span>อะ...ก็เลยลงทุน สั่งโปรแกรมจากน้องแอน พร้อมซื้อชุดวิ่งสวยๆสีแปร๊ดๆแพงๆหนึ่งชุด ยัยชบาน้องสาวสุดที่เลิฟบอกมาว่า หาซื้อชุดฟิตเนส หรือชุดวิ่งสวยๆมาใส่น่ะ ใส่แล้วจะได้มีกำลังใจ อะ พี่สาวจัดให้ อุ้ย..ทำไมมันแพงจังหว่า ชุดหนึ่งตั้งเกือบร้อยยูแนะ นี่เลือกแบบถูกๆแล้วน่ะเนี่ย...เอ้อแต่เพื่อความสวย ยอมลงทุนฟะ ออกวิ่งวันแรก ทั้งหมดสามสิบนาที รตีวิ่งได้เก่งมากเลยคะ ได้ตั้งห้านาทีแนะ ...
เดี๋ยวมาต่อคะ...
ตั้งแต่มาอยู่เยอรมันปีแรก หุ่นก็ผ่านน้ำหนักก็ดี แต่มีปัญหาเรื่องเสื้อผ้าที่หาใส่ยากมาก จะมีใส่ทีก็ต้องไปหาของเด็กมาใส่ ซึ่งไม่ถูกใจวัยโจ๋อย่างเราเป็นอย่างมาก ตอนนั้นน้ำหนัก ๓๘ กิโลกรัม ตัวเล็กก้นเล็กเอวเล็กหน้าอกเล็ก โอ้ยเล็กไปหมด เสื้อผ้าผู้หญิงไซส์เล็กสุดๆ ๓๔(s) ยังใส่ไม่ได้เลย บางครั้งโชคดีไปเจอ ๓๒(xs) ดีใจร้องกรี๊ดและรีบคว้านซื้อเลยคะ มีกี่แบบยัยรตีเหมาเกือบหมดเพราะนานๆเจอที แต่นานๆไปเริ่มเบื่อ เพราะมันมีแต่ของเด็กๆวัยรุ่น สิบสี่สิบห้าอะ เราอยากใส่เบรนด์ดีๆของผู้หญิง ผู้หญิง ไม่อยากใส่ของเด็กไม่อยากสวยแบบเด็กๆ
ก็เลยเปลี่ยนความคิดเรื่องอาหารการกินใหม่ ทานอย่างไรให้อวบ EM101 ก็เริ่มฝึกหัดทานอาหารฝรั่งอะไรที่เป็นมันๆครีมๆหวานๆนม เนย ชีส ต่างๆก็ฝึก เพราะปรกติมาใหม่ๆก็จะทานข้าว แกงผักเหมือนตอนอยู่ไทย ของหวานๆไม่แตะเลย น้ำอัดลมก็ไม่ชอบ ของมึนเมายิ่งไม่เอาใหญ่ จากนั้นเมื่อคิดได้ว่าต้องเปลี่ยนรูปร่างใหม่ ให้เข้ากับบ้านเมือง ฮ่าๆๆ
เริ่มจิบไวน์ เชมเปญ ดื่มน้ำอัดลม ชิมชีส ทานเค้ก อาหารฝรั่งทุกอย่างที่มีซอสครีมๆมันๆ ทานขนมปัง ไข่ดาว ไส้กรอกทุกชนิด ทาร์ทาร์เนื้อสดๆยังชอบ เบคอนทอดเป็นอาหารเช้า ตอนแรกๆก็ไม่ชอบ แต่ก็ชิมวันละนิดละหน่อย จนชินและเริ่มชอบ(สังเกตปะไม่มีผักผลไม้เลย เหอๆๆ) และกลายเป็นคนติดขนมปังตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ตัวเลย รู้แต่ว่า น้ำหนักก็ขึ้นพรวดรวดเร็วทันใจ จากที่เคยใส่เสื้อผ้า xs ก็เริ่มมาเป็น s และ m ตามลำดับ ตอนนี้มาหยุดอยู่ที่เอ็มเกือบๆเอลแล้ววววววววว
อยู่มา สามปีก็เป็นโรคภูมิ เป็นมาก และหนักขึ้นเรื่อยๆทุกๆปี ต้องไปหาหมอและรับยามาทานจนอิ่มแทนข้าวไปเลยก็มี ได้ยามาหลากหลายมาก แต่ละยา ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ทุกยาที่ทำได้คือ ทำให้รตีอวบอืดได้เร็วมาก แต่ก็ไม่เคยใส่ใจน่ะ กลับภูใจในทางผิดว่า ดีแล้วจะได้
หาเสื้อผ้าใส่ง่ายๆก็เลยไม่ค่อยใส่ใจปล่อยเลยตามเลย
จนมาเมื่อไม่นานนี่เอง (เมษา พฤษภา 2010) ป่วยเข้าโรงพยาล ครั้งแรกในชีวิตที่ป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล ไข้ขึ้นสูงมาก ปวดข้อมือ ปวดแขน ปวดไหล่ ปวดกล้ามเนื้อตามตัว ปวดไปหมดจนขยับไม่ได้ ก็พึ่งยาอีกตามเคยคะ ทั้งยาเม็ด ยาน้ำ ยาฉีด ยาทา ทุกยาสรุปไม่รู้ตัวไหนมันช่วยให้หายนะนี่ แต่ยาตัวสุดท้ายนี่ หมอบอกว่าเป็นตัวสุดท้ายละ ตัวนี้ทั้งดีและไม่ดี ดีคือถ้าหายก็ภายใน สี่ห้าอาทิตย์ ถ้าไม่หายก็ต้องรับรักษาทางอื่นต่อไป ตัวไม่ดีคือ อืดอ้วนเร็วมาก อันนี้ต้องทำใจ จะเอาหาย อืดค่อยไปลดทีหลัง หรือจะนอนเป็นง่อย หุ่นสวยไม่อืดเลือกเอา..รตีเลือกอย่างแรกคะ เพราะคิดว่าจะอืดเร็วเหมือนหมอบอก ก็คงเอาออกได้นิ
ทานยานี้(cortisone) อาทิตย์แรกโอ้โอเห็นผลเลยคะ ทั้งอาการเจ็บข้อมือแขนดีขึ้น และความอืดก็มาเยือน หมอบอกต้องทานไปสี่ห้าอาทิตย์ กรี๊ดๆๆๆทำใจไม่ได้ แต่ไม่มีทางเลือก อยากหาย อยากกลับไปทำงานอีก ก็เลยทานไปจนครบตามคำสั่งหมอ จนครบกำหนดและหายดี ไปทำงานได้ตามปรกติคะ ความเจ็บป่วยหายไปทิ้งแต่ความอืดอ้วนพองไว้เป็นที่ระลึกซึ่งรตีไม่อยากได้....พล่ามเป็นน้ำมาซะยาว เอาทีนี้มาอ่านเนื้อๆกันดีกว่าเนาะ
คือว่า ครัวไกลบ้านนี่มาทุกวันเกือบทุกห้อง และมีอยู่วันหนึ่งไปเห็นรูป<span style='color:red'>หะโหน่ง</span>คนงาม ก็เลยทำให้สะดุด และมีกำลังใจที่จะลดความอืดที่ได้มาอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ หะโหน่งบอกว่าเข้าโปรแกรมกับน้องแอน รตีไม่รอช้า รีบคว้าไมล์ อุ๊บไม่ใช่ หลังไมล์หาน้องแอนทันที ขอโปรแกรมแบบด่วนรวดเร็วทันใจ น้องเอเนก็จัดให้ พร้อมกับบอกว่า พี่ต้องออกกำลังกายหน่อยนะนิดๆหน่อยๆ คือช่วยให้ลดได้เร็วๆไง เสียงหวานๆของน้องแอนบอกมาน่าทำตามอย่างยิ่ง แต่ว๊า
แย่จัง ลืมบอกว่า รตีเป็นคนขี้เกียจออกกำลังกายมาก ถึงมากที่สุด ไปสระว่ายน้ำก็ชอบไปนอนแช่ ปั่นจักรยานก็ลงเข็นมากกว่าปั่น ไปเดินก็มีโรล่าเบทไปด้วยจะได้ไม่ต้องออกแรงมาก ฮ่าๆๆสรุปคือไม่ชอบออกำลังกาย ชอบออกกำลังปากมากกว่า เม้าคะเม้าๆๆๆๆได้ทั้งวันอิอิ
แต่อะนะ<span style='color:red'>อยากหุ่นสวยเหมือนหะโหน่ง</span>อะ...ก็เลยลงทุน สั่งโปรแกรมจากน้องแอน พร้อมซื้อชุดวิ่งสวยๆสีแปร๊ดๆแพงๆหนึ่งชุด ยัยชบาน้องสาวสุดที่เลิฟบอกมาว่า หาซื้อชุดฟิตเนส หรือชุดวิ่งสวยๆมาใส่น่ะ ใส่แล้วจะได้มีกำลังใจ อะ พี่สาวจัดให้ อุ้ย..ทำไมมันแพงจังหว่า ชุดหนึ่งตั้งเกือบร้อยยูแนะ นี่เลือกแบบถูกๆแล้วน่ะเนี่ย...เอ้อแต่เพื่อความสวย ยอมลงทุนฟะ ออกวิ่งวันแรก ทั้งหมดสามสิบนาที รตีวิ่งได้เก่งมากเลยคะ ได้ตั้งห้านาทีแนะ ...
เดี๋ยวมาต่อคะ...
