ครัวไกลบ้าน

เค้าบอกว่า ชั่วโมงนึงถักได้ยาว ๑๐ เซนติเมตร

หมอนรองถักลูกไม้

อันนี้ ซื้อกลับบ้าน อยากได้ผ้าปูโต๊ะค่ะ แต่ซื้อไม่ไหวแพงจัง อุอุอุ งานทุกชี้นเค้ามีป้ายการันตี ว่าถักด้วยมือค่ะ

จากเมืองนี้ เราขับรถขึ้นไปอีกหน่อย ไปเยื่ยมสมาชิกในครัวคนนึงค่ะ จำกันได้มั้ยคะว่าใคร

ทายกันดูนะคะเดี่ยวพรุ่งนี้มาเฉลย ตอนนี้ ขอไปนอนก่อน อุอุอุ

กมลวัทน์ เขียน:จากเมืองนี้ เราขับรถขึ้นไปอีกหน่อย ไปเยื่ยมสมาชิกในครัวคนนึงค่ะ จำกันได้มั้ยคะว่าใคร

<span style='color:blue'>จำได้ค๊า.........พี่นานายคนงาม ลูกสาวสวยนี่เอง หุ่นยังปิ๊งเหมือนเดิมเลยค่ะ

คิดถึงนะคะ</span>

เพิ่งรู้ที่มาของชือ..."ผ้าลูกไม้"..

เอาอีก เอาอีกค่ะ กะลังสนุกเลย

อยากบอกว่าเคยไปมาแล้วเช่นกันค่ะเมืองนี้ และแถมชื่อเมืองก็ยังเขียนเหมือนกันกับชื่อ ปุ้ย ด้วย อิอิอิ สวยจริงๆค่ะเมืองนี้ แต่ตอนที่ต้องเดินขึ้นไปชมโบสถ์เนี่ยสิ ขาแทบขาด เพราะทางขึ้นทั้งสูงทั้งชัน ปุ้ยเองก็ได้เก็บภาพมาบ้างอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเกือบสามปี่ที่แล้วค่ะ ยังไงก็ขอบคุณพี่ ติงติง มากนะคะ ที่นำภาพสวยๆมาฝากให้ได้ชมอีก ทำให้นึกถึงวันที่ได้ไปเที่ยวในตอนนั้น ต้องมานั่งค้นหาดูรูปที่ตัวเองได้ถ่ายเอาไว้ และเอามาดูอีกรอบ ขอบคุณค่ะ

จะผิดกติกามั้ย ถ้าพี่จะลอกคำตอบจาก กุ๊กน่ะ EM101 EM101
ปกติจะเห็นแต่ผู้หญิงเค้าประดิษฐ์ประดอยกัน...
นี่คุณผู้ชายทำเองเลยเหรอ...เก่งจังทำสวยด้วยอ่ะ..

กมลวัทน์ เขียน: จากเมืองนี้ เราขับรถขึ้นไปอีกหน่อย ไปเยื่ยมสมาชิกในครัวคนนึงค่ะ จำกันได้มั้ยคะว่าใคร

<span style='color:blue'>จำได้ค่ะ...คิดถึงพี่นายนะคะ หุนดีมาก ๆ เลยค่ะพี่
ขอบคุณพี่กมลวัทน์นะคะที่นำเมืองสวยมาฝากกัน เห็นผู้ชายทำแล้วเราเป็นผู้หญิง
ฮื่อ ..อายเขาเลยค่ะ</span>

น้องโศ พี่ริสา กุ๊ก อุอุอุ ตอบถูกด้วย แต่ไม่มีรางวัลนะก๊ะ แต่จะให้พี่นายเป็นไกด์พาเที่ยวนะจ๊ะ

น้องปุ้ย ช่าย สวยเนอะ พี่เองยังอยากกลับไปอีกเลย กว่าจะเดินเที่ยวทั่วทั้งหมด ขอบอกว่าขาลากจริงๆ ขั้นลงบันไดเป็นพันขั้นมั้ง

Sasikarn ตามมาเลยค่ะ

พี่นายพาไปเที่ยวเหมืองถ่านหินเก่าค่ะ เค้าเลิกทำไปเมื่อ ปี ๑๙๗๘ นะคะ ถ้าจำไม่ผิด เนื่องจากมีพลังงานอื่นมาทดแทนถ่านหิน และราคาถูกกว่า อีกอย่างมีคนงานตายมากมายทุกปีค่ะ ตอนนี้ก็เปิดเป็นพิพิธภัณฑ์ ให้คนมาเยี่ยมชมค่ะ

เข้ามาในเหมือง สิ่งแรกที่เจอ ชุดทำงานล่ามโซ่แขวนห้อยต่องแต่ง ด้านล่างเป็นเก้าอี้นั่งพัก จะมีหมายเลขกำกับไว้ทุกที่นั่งของใครของมัน พนักพิงด้านบนจะมีโซ่โยงขึ้นไปถึงเพดานเพื่อแขวนชุดทำงานและมีกุญแจล๊อกไว้อีกทีค่ะ

เข้าไปแล้วทำให้รู้สึกถึงบรรยากาศเก่าๆได้ดีอยู่เลยค่ะ