ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

โดย **bchaiwan** » เสาร์ ม.ค. 17, 2009 1:00 am

ลูกสาวหรือค่ะ ชื่อน้องมะลิ ชื่อเหมือนลิเลย มะลิ แต่มะลิคนนี้ตัวดำนะ อิ อิ

อย่างไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ หายแล้วค่อยมาเล่าก็ได้จ๊ะ รักษาสุขภาพด้วย

โดย **greenfrog** » เสาร์ ม.ค. 17, 2009 6:19 pm

คุณตารักษาสุขภาพด้วยนะคะขอให้หายเร็วๆนะคะ
กำลังสนุกเลยค่ะคุณตานางเอกกับพระเอกมาเจอกันแล้ว
คุณตาหายเมื่อไหร่ก็ค่อยมาต่อนะคะ

โดย **naddyswiss** » เสาร์ ม.ค. 17, 2009 6:58 pm

หายไวๆนะค๊า

<span style='color:green'>ได้เข้ามาอ่านเรื่องของน้องตา ทำให้คิดถึงเรื่องราวของน้องคนไทยที่นี่หลายๆคน พี่ตียินดีด้วยกับชีวิตใหม่ อดีตมันเรียกย้อนกลับคืนมาไม่ได้หรอกค่ะ เก็บมันไว้ซะ ภูมิใจเถอะค่ะที่เรามาได้ถึงจุดนี้ เป็นภรรยาที่ดีของสามี เป็นแม่ที่ดีของลูก วางตัวให้ดีในสังคมที่เราอยู่แค่นั้นก็พอแล้ว รักษาสุขภาพนะคะ</span>

สวัสดีค่ะทุกๆคน ขอบคุณทุกข้อความค่ะ รู้สึกว่าวันนี้ค่อยยังชั่วเยอะมากแล้วค่ะ หลังจากที่นอนซมทั้งวันเมื่อวาน ขอบคุณกําลังใจจากทุกๆคนนะคะ วันนี้ตาขอเล่าเรื่องเลยละกันนะคะ ส่วนที่ตอบเป็นรายบุคคลตาขอข้ามไปก่อนค่ะ เพราะวันนี้อยากให้ได้อ่านกันตอนนี้และอยากเขียนให้ได้เยอะๆ เพราะสามีพาลูกๆไปข้างนอกสามสี่ชั่วโมงค่ะ งานนี้เลยได้มานั่งจ่อหน้าคอมค่ะ งั้นมาต่อกันเลยนะคะ
หลังจากที่กลับจากเยอรมันก็ยังสะใจไม่หายค่ะ เพราะจําได้ใหมคะว่าตาใช้โทรศัพท์บ้านเจ้ามัสจากเยอรมันมาไทยก่อนวันที่จะกลับมาเพื่อที่จะบอกสาวๆที่ติดต่อกับเจ้ามัสอยู่ให้รู้ว่าเค้าเป็นคนยังใง งานนี้เจ้ามัสคงร้องเจี้ยกเป็นลิงกํากะปิได้ตกใจหงายหลังผลึ่งแน่ๆตอนที่ได้เห็นบิลค่าโทรศัพท์มาที่บ้าน คงได้จ่ายอานแน่ๆค่ะ คงมีผู้หญิงหลายคนในวันนั้นที่ตาทําให้เค้าเปลี่ยนใจเลิกคบกับเจ้ามัส แหมว่าแล้วก็มาถึงตอนสํามะคัญค่ะ ตอนที่พระเอกโชคร้ายอย่างแรงมาเจอนางร้ายกลับใจอย่างตาใงคะ อิอิ เรื่องมีอยู่ว่าตอนที่ตาเจอสามีนั้น จําได้ใหมคะว่าตาบอกว่า พอเลิกกับมาติน ตาก็ไปเยอรมันค่ะ แต่ก่อนไปเยอรมันนั้น ประมารณก่อนหน้านั้นสองสามวัน เพี่อนมันชวนไปนั่งฟังเพลงเป็นเพี่อนมันที่ฮาดร็อกคาเฟ่ค่ะ(เขียนถูกใหมเนีย)ตาก็ไปค่ะเพราะมันมีเจ้ามือค่ะ เป็นหนุ่มหล่อลากดินจากดูไบค่ะ(เพี่อนตาเจ้านี่มันชอบหนุ่มแขกค่ะ ก่อนออกจากบ้านโหยมันสารยายว่าหนุ่มมันหล่อยังงั้นหล่อยังงี้)ตาเลยเรียกเค้าว่าคุณหล่อลากดินค่ะ พอไปถึงก็ไม่มีโต็ะนั่งค่ะ ก็มันวันเสาร์นี่คะ แถมเราก็มากันซะดึก ตาก็กะลังจะดึงมือเพีอนไปที่อื่น คุณชายหล่อลากดินก็เอ่ยขึ้นว่า เฮ้ โต๊ะนี้มีเก้าอี่ว่างสามที่พอดีเลย แต่มีคนนั่งที่โต็ะอยู่แล้วค่ะ แต่งานนี้คุณหล่อลากดินเดินไปขอนั่งร่วมโต็ะด้วยเลยค่ะ สามหนุ่มนั่นก็ดีใจหายขยับขยายที่ทางให้นั่งกันใหญ่ หนึ่งในสามหนุ่มนั้นก็เป็นสามีของตาไงคะ คืนนั้นเราเลยได้เพี่อนใหม่สามคนค่ะ เค้าบอกว่ามาจากอังกฤษ เพี่อนๆของสามีคุยเก่งมากๆ คุยกับเพี่อนและคุณหล่อลากดินเพลินไปเลย แต่สามีเหรอคะ ตอนแรกเค้าไม่ยอมคุยกับตาหรอกค่ะ ยิ้มอย่างเดียว ตาก็คิด เจ้านี่มันเต็มเต็งหรือเปล่าเนี่ย ยิ้มอยู่ได้ทั้งคืน เพิ่งมารู้ทีหลังตอนที่เป็นแฟนกันแล้วว่า สามีเค้าขี้อายค่ะ ถ้าเค้าไม่รู้จะพูดอะไรดี เค้าก็จะยิ้มอย่างเดียว ทํายังงี้จนอดได้แฟนมาหลายรอบแล้วค่ะ เพราะเค้าบอกเพี่อนเอาไปกินหมดค่ะ ก็โห ตายังคิดเลยว่า สงสัยนายคนเนี่ยไม่เต็มบาทเลยค่ะ แล้วคนอื่นจะไม่คิดเหรอคะ อิอิ งานนี้ตาเลยชวนเค้าคุยค่ะ ดูท่าทางแล้วเพี่อนๆเค้าก็ไม่สนใจเราสองคนเลย ปล่อยให้เรานั่งมองตาปริบๆกันสองคนเพราะไม่รู้จะคุยอะไรกันดี

ตกลงคืนนั้นเราหกคนก็นั่งคุยกัน ฟังเพลง ดื่มค็อกเทล (ตาเริ่มดื่มแล้วค่ะตอนนั้นไม่ดื่มเยอะ แต่จะเป็นพวกไหมไทยหน่ะค่ะ เป็นเครื่องดื่มที่ออกหวานๆ แต่ตาจะเป็นพวกแก้วเดียวจิบได้ทั้งคืนค่ะ พวกเด็กเสริพจะไม่ค่อยชอบค่ะ เพราะตาจะไม่สั่งบ่อยไงคะ เค้าเลยอดได้ทิปบ่อยๆ) กันเพลินค่ะ จนผับปิด คุณหล่อลากดินเกิดติดลมค่ะ ชวนสามหนุ่มเราไปต่อที่ห้องที่เค้าพักที่โรงแรมเชอราตันค่ะ งานนี้สามหนุ่มดันตอบตกลงค่ะ ก็ไปกันสี่คนเค้า เพราะตากับเพีอนก็พากันกลับบ้าน เพี่อนเลยแลกอีเมลกับสามหนุ่มค่ะเผื่อคุยกันเฉยๆ สามีก็มีการดอกพิกุลร่วงออกจากปากค่ะ ถามอีเมลท์ตา ตาก็เลยให้ไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ไม่ได้รับเมลจากสามีเลยในตอนแรก ก็เลยไม่ได้สนใจอะไร สองวันต่อมาก็บินไปเยอรมัน อยู่ที่เยอรมันหกเดือนก็ไม่ได้เช็คอีเมลเลยค่ะ เพราะเจ้ามัสเรามีออฟฟิสส่วนตัวที่ร้านอาหารไทยที่ไม่ห่างจากบ้านเท่าไหร่ แต่พอตาจะเช็คอีเมล คุณท่านก็ไม่ยอมให้เช็คค่ะ บอกว่าเป็นเครือ่งของที่ทํางานเค้าไม่ให้เช็คเรืองส่วนตัว แล้วหมู่บ้านที่เจ้ามัสอยู่ สมัยนั้นมันก็ไม่มีร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่หรอกค่ะ สุดท้ายตาก็เลยไม่ได้รับข่าวคราวอะไรจากใครเลยในตอนนั้นหกเดือนเต็มๆ ยังดีที่เจ้ามัสยอมให้โทรหาแม่ในบางวันค่ะ มาเข้าเรื่องต่อนะคะ พอกลับมาอยู่กับเพี่อน วันแรกที่มาถึงเมืองไทย สี่งที่ทําคือสลบเหมือดไปสิบสี่ชั่วโมงเต็ม พอตื่นมาก็วี่งไปซื้อส้มตําปูปลาร้าแบบเผ็ดๆไม่เปรี้ยวเจ้าโปรด แถมด้วย ลาบ นํ้าตก ไส้กรอกอีสาน ต้มแซ่บ(อันนี้ของโปรดมากๆค่ะ)มากินแบบตายอดตายอยากมาจากขุมไหนก็ไม่ทราบได้ จนเพี่อนมันหัวเราะแล้วบอกว่า ซื้อมาแล้วยังกะมันจะกินหมดนะนั้น ใอ้ห่า ไปแค่หกเดือนมึงทําท่าเหมือนจะตายซะให้ได้ เกิดมึงไปอยู่ตลอดชีวิตมึงเพราะมึงเกิดได้แต่งงานไป มึงไม่ตายเหรอวะ ตาก็ยังไปเถียงมันนะคะว่า คงไม่มีใครตาบอดมาแต่งกะคนอย่างตาหรอกค่ะ พอท้องอิ่มแล้วก็เลยมีแก่ใจไปเปิดเมลดูค่ะ เผื่อมีเหยื่อรายต่อไปเอ้ยไม่ใช่ค่ะ เผื่อมีเพี่อนๆที่มีอยู่หลายคนในอีเมล เมลมาหามั่ง ก็มาสะดุดตาตรงชื่อสามีค่ะ เพราะเค้าส่งมาเยอะมากค่ะ นับจากวันที่ตาไปเยอรมันหกเดือนนั้นเค้าส่งมาหลังจากตาไปได้สามอาทิตย์ค่ะ สามีเค้าไม่รู้ว่าตาจะไปเยอรมันไงคะ ตาไม่ได้บอกเค้าค่ะ เค้าก็ส่งมาแทบจะทุกสามสี่วันค่ะ ก็คุยเรี่อยเปี่อยของเค้าไป ทุกฉบับเค้าจะถามว่าทําไมคุณไม่ตอบเมลผมซักทีหล่ะ แต่เค้าก็ยังเพียรเขียนมาอยู่นั้นแหละค่ะ ทุกฉบับก็เขียนมาบอกตาว่าวันนี้เค้าทําอะไรมั่ง อากาศที่โน้นเป็นยังไง คือคุยของเค้าไปคนเดียวหน่ะค่ะ สุดท้ายก็ลงท้ายว่ารักษาสุขภาพนะครับแค่นั้นเอง ก็เหมือนเพี่อนเขียนหาเพีอนหน่ะค่ะ ไม่มีอะไรพิเศษ ตาเลยตอบเค้าไป

พระเอกมาแล้ว คุณตามาเล่าต่อนะคะรออ่านอยู่

พอเค้าได้รับเมลตา เค้ารีบตอบกลับมาเลยค่ะ คุณทําไมใจดําจังไม่ตอบเมลผมเลย ตาก็เลยเล่าเรื่องให้เค้าฟัง เค้าก็เข้าใจ แล้วบอกว่า ผมจะกลับเมืองไทยอีกสองปีนะครับ เค้าบอกไปกับเพี่อนรักที่ตาให้ชือว่านายลิง(ฉายานี้ตาตั้งให้เค้าเองค่ะ เพราะเค้ามีขนแขนขนขายาวรุงรังเหมือนลิงเลยค่ะ)ตาก็บอกว่าอยากไปเที่ยวไหนหล่ะ ตาจะพาไป เพราะตอนนั้นตาเริ่มอยากเป็นไกค์ค่ะ แต่คนที่จะเป็นไกค์ได้เค้าต้องเรียนจบสูงกว่ายอดมะพร้าวอีก แถมภาษาอิงลิสเค้าก็ต้องดีมากกกกกกกกถึงจะได้เป็น ตามันจบแค่หางอึ่ง แถมภาษาก็งูๆปลาๆ ก็เลยคิดว่าจะลองพาสามีกับเพี่อนเค้าเที่ยวดู ถ้าได้บอกว่าเป็นไกค์ คงจะเก๋ดีไม่อยอก พอดีช่วงนั้นตาก็ยังไม่ได้ทํางานอยู่พอดี ยังกินเงินที่พอมีเก็บในธนาคารอยู่บ้างไปพลางๆอยู่ เพราะยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะอยู่ที่กรุงเทพหรือกลับไปบ้านนอกดี ตอนนั้นเหลือหนี้ ธ ก ส สามหมื่นบาทค่ะ เป็นหนี้ก้อนสุดท้ายที่ตาต้องใช้ให้แม่ แต่แม่บอกไม่ต้องรีบใช้ก็ได้เพราะตายังไม่มีงานทํา สามีบอกว่าอยากเที่ยวแถววัดพระแก้ว ล่องเรือ อะไรประมารณนั้นหน่ะค่ะ ก็ตอบตกลงว่าจะพาเค้าเที่ยว ช่วงที่รอสามีก็ยังเกาะเพี่อนกินเหมือนเดิมค่ะ มีรายได้เล็กๆน้อยๆจากการช่วยมันเปิดร้าน รับโทรคัพท์ให้มัน ชงชา กาแฟให้ลูกค้าที่เข้าร้าน ทําโน่นทํานี่แล้วแต่มันจะใช้ ช่วงเวลาสองปีนี้ ตากับสามีจากที่เคยคุยแบบเพีอนคุยกันในอีเมล เค้าก็เรี่มเปลี่ยนเป็นมีคิดถึงนะอะไรประมารณนี้เข้ามาแทรก เค้าเริ่มมีคําหวานๆข้อความซึ้งๆที่คนเค้าใช้จีบกันมาใช้ สุดท้ายเค้าก็ลงท้ายว่าผมรักคุณนะ ตามมาด้วยที่รักค่ะ ตาที่ตอนแรกบอกว่าจะไม่ตกหลุมรักผู้ชายหน้าไหนอีก ก็ยังได้นอนยิ้มไปหลายวันทีเดียวค่ะ เพราะเริ่มใจอ่อนซะแล้วก็เลยบอกยอมคบกับเค้าเป็นแฟนกัน มีแค่สามีค่ะที่ตาไม่เคยถามขอเงินเค้าเลยและไม่เคยถามเค้าด้วยว่าเค้ารวยหรือจน รู้สึกว่ากับสามีตาจะแคร์เค้ามากค่ะ เค้าก็จะคอยถามว่ามีเงินใช้ใหม ตาก็จะคอยบอกแต่ว่าชั้นมีงานทํา มีเงินใช้ ไม่ต้องห่วงชั้น ทําเป็นหยิ่งค่ะงานนี้ สองปีต่อมาสามีก็มาเมืองไทย เค้าก็นัดให้ไปหาเค้าที่ห้องพักที่เค้าอยู่แถวข้าวสาร ตาก็ว่า มันกะจะฟันฉันวันนี้เลยหล่ะมั้งงานนี้ แต่ก็ไปค่ะ ไปก็เจอนายลิงนั่งอยู่คนเดียว(หนึ่งในสองคนของเพี่อนเค้าที่เจอกันที่ฮาดร็อกคาเฟ่ใงคะ)สามีขึ้นไปเอาของค่ะ ตาก็เกิดอารมท์พิเรนท์ค่ะ นั่งรอสามีอยู่ดีๆก็เอ่ยปากถามนายลิงว่า แฟนสามีสบายดีใหม? ก็สามีบอกตลอดเวลาใงคะว่าเค้าไม่มีแฟน ตาก็กะจะได้รับเสียงหัวเราะจากนายลิงพร้อมด้วยคําตอบที่ว่า คุณจะบ้าเหรอ เค้าไม่มีแฟนหรอก แต่พอตาได้รับคําตอบจากนายลิง ตาก็ต้องอ้าปากหวอ ตัวแข็งทื่อค่ะ คําตอบตรงกันข้ามค่ะ ต่อกันฉบับหน้าค่ะ

โดย **bchaiwan** » อาทิตย์ ม.ค. 18, 2009 3:10 pm

แงแงแงแง เอามาให้อยากแล้วจากไป แต่ก็รออ่านต่อนะ

ได้รับคําตอบจากนายลิงตาก็แทบจะร้องไห้โฮค่ะ นายลิง ตอบว่า อือ แฟนเค้าสบายดี ตายังไม่ได้พูดอะไรต่อ สามีก็ลงมา ตาตอนนั้น โกรธสามีหน้าดําหน้าแดงค่ะ กะว่าจะขอตบหน้าสักฉาดแล้วจะไม่ขอเจอหน้าอีกเลย พอสามีเห็นหน้าตาเค้าก็หน้าเสียค่ะ ถามว่าคุยอะไรกันเหรอ นายลิงเลยบอกว่า เค้าเพิ่งบอกว่าแฟนของสามีสบายดี เท่านั้นแหละค่ะ สามีถึงบางอ้อ เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เค้าก็ละลํ่าละลักอธิบายว่า เค้ารักตาค่ะ เค้าไม่ได้รักแฟนเค้า เค้าอยากเลิกกับแฟนเค้า แต่เค้าเลิกไม่ได้เพราะเค้าเป็นแฟนกันมาแปดปีแล้ว ตาพอได้ฟังว่าเค้าเป็นแฟนกันมาแปดปีแล้ว ก็ลมออกหูค่ะ ลืมตัวตะคอกเค้าไปว่า แล้วที่คบกับฉันมาเกือบสามปีเนี่ย หลอกลวงกันมาตลอดใช่ไหม ร้องไห้แบบไม่อายใครเลยค่ะ สามีก็ดึงตาออกมาคุยกันข้างนอก บอกว่า เค้าคบกับผู้หญิงคนนี้มาแปดปีแล้ว แต่ผู้หญิงไม่ค่อยอยากอยู่กับเค้า เค้ามีบ้านอยู่ห่างจากเมืองหลวง แต่ผู้หญิงไม่ชอบบ้านนอกดันอยากย้ายไปอยู่เมืองหลวงคนเดียว เค้าเลยต้องขับรถเกือบสามชั่วโมงไปหาเธอทุกครั้งที่เค้าคิดถึงเธอ แต่พอเจอเธอทีไร แต่ถ้าวันไหนเธออารมท์ไม่ดีเค้าก็จะถูกไล่ตะเพิดกลับมาทุกทีที่เค้าไปหาเธอ บางครั้งเธอก็ไม่ยอมมีอะไรกับเค้าเพียงเพราะคืนนั้นเธออารมท์ไม่ดีทั้งๆที่อย่างที่บอกเค้าต้องขับรถเกือบสามชั่วโมงไปหาเธอ แต่เวลาเธออารมท์ดีก็โทรให้เค้าไปหา ทําตัวดีขึ้นจนเค้าเปลี่ยนใจทิ้งเธอไม่ลงซักที และอีกอย่างพ่อเธอก็เพิ่งเสียชีวิตไป เค้าไม่อยากทําให้เธอเสียใจมากไปกว่านี้อีกถ้าเค้าบอกเลิกกับเธอ และอีกหลายๆเรื่องที่เค้าพยายามทําให้ความรักระหว่างเค้าสองคนดีขึ้นแต่แฟนเค้าก็ชอบทําให้มันกร่อยตลอดเวลา เค้าเลยบอกว่าเรื่องมันเลยคาราคาซังมาจนเค้าได้เจอตา เค้าบอกว่า เค้าเลยลองจีบตาดู ถ้าตาดีกว่าแฟนเก่าเค้า เค้าก็จะเลิกกับเธอให้ได้ แล้วเกิด ถ้าเค้าบอกตาว่า เค้ามีแฟนอยู่แล้ว ตาจะยอมคบกับเค้าเหรอ ตาก็คงไม่คบกับเค้าแน่ๆ เค้าเลยต้องยอมเป็นคนจับปลาสองมือ แต่งานนี้ตาไม่ยอมค่ะ ตาบอกว่า ตาไม่เคยอยากแย่งแฟนไคร ถ้าสามีรักตา ก็เลิกกับแฟนเค้า แต่ถ้าเลิกกับแฟนเก่าไม่ได้ ตาก็จะไปเอง พูดแล้วก็ร้องไห้โฮๆ จนคนมองกันเกลื่อน น่าอายจริงๆวันนั้น ส่วนนายลิงก็ขอโทษขอโพยสามีโหญ่เลยค่ะ บอกว่าเค้านึกว่าตารู้แล้ว แต่สามีบอกดีแล้วที่ตารู้เค้าจะได้ไม่ต้องปิดตาอีกต่อไป งานนี้สามีสัญญาค่ะว่ากลับถึงอังกฤษแล้วเค้าจะบอกเลิกกับแฟนเก่าเค้าด้วยปากของเค้าเอง เค้าบอกว่าถ้าเค้าโทรศัพท์จากเมืองไทยไปบอกเลิก มันจะเป็นการทําร้ายจิตใจกันเกินไปค่ะ

โดย **greenfrog** » อาทิตย์ ม.ค. 18, 2009 3:46 pm

คุณตามาต่อเร็วนะคะกำลังติดพันเลยค่ะ ^_______^

ตาหลังจากที่ได้รู้ความจริง ก็ยังเสียใจอยู่ แต่ก็ได้แต่ปลอบใจว่า สามีดูแล้วเท่าที่คบกันมาเกือบสามปีเค้าก็เป็นคนสมํ่าเสมอ ยังให้ความสําคัญต่อผู้หญิงของเค้าและเค้ายังแคร์ความรู้สึกของเธออีกทั้งๆที่เธอไม่ค่อยจะรักเค้าเท่าใหร่ คนเราถ้าอยู่ไปแล้วมันไม่มีะไรดีขึ้นก็ต้องหาอะไรใหม่ๆให้ตัวเองไช่ใหมคะ เหมือนอย่างที่สามีพูด ชีวิตรักของเค้ามันไม่ดีขึ้น เค้าก็ต้องมองหาสิ่งใหม่ให้ตัวเค้าเองค่ะ แต่งานนี้สามีต้องเอาจริงค่ะและเค้าต้องแสดงให้ตารู้ด้วยว่า เค้ารักตาจริง ตาเลยบอกแล้วคุณจะเอายังไงกับฉันหล่ะ สามีบอก ผมยอมทําทุกอย่างแล้วแต่คุณบอกมา ตาเลยพูดเล่นๆว่า คุณต้องแต่งงานให้ฉันนะ(ชวนไปงั้นแหละค่ะเผื่อฟลุ็กได้แต่งงานอีกรอบ)เค้าก็บอก เราแต่งที่อังกฤษก่อนดีกว่าเพราะผมเป็นลูกชายคนเดียวและเค้ามีน้องสาวคนเดียว น้องสาวเค้าเคยบอกเค้าตลอดว่า ถ้าเค้าแต่งงาน น้องเค้าขอเป็นเพี่อนเจ้าสาว แต่งที่โน้นเสร็จแล้วค่อยกลับมาแต่งที่บ้านคุณ ตาก็ว่า วีซ่าอังกฤษได้ข่าวว่าทํายากมากๆ เพราะสมัยที่ตาคบกับมาติน มาตินยังต้องมีหลักฐานหลายอย่างมากๆ เพื่อจะโชว์ทางสถานทูต แล้วก็ต้องมีเงินรับรองเยอะอยู่ ในตอนนั้นอย่างที่บอก ตอนที่เริ่มคุยกันและเริ่มคบกันจริงๆจังๆตาก็ไม่เคยขอเงินสามีใช้เลยเพราะตาคิดว่าเค้า จนค่ะ ก็แหม พักห้องคืนละสองร้อย (เค้าบอกค่ะ)แต่งตัวก็โทรมสุดๆ ทานข้าวข้างทางได้หน้าตาเฉย ส้มตําปูปลาร้า นํ้าพริกปลาร้าผักจิ้มก็นั่งโซ้ยกะตามาแล้ว เพี่อนมันเลยฟันธง งานนี้เอ็งได้แฟนโครตมหาระจนเลยฟะ แต่ตาไม่แคร์ค่ะ ตอนนั้น เพราะคบมาหลายคนแล้ว จนรวยสุดท้ายมันก็คล้ายกัน ถ้าคนนี้รักเราจริง ตาก็ไม่สนหล่ะค่ะ ว่าจะได้กัดก้อนเกลือกิน เพราะสมัยเด็กๆกินข้าวคลุกนํ้าปลามันจนชิน ถ้าได้แต่งงานกับคนดีๆ ชีวิตมันจะเป็นยังไงก็ค่อยว่ากันอีกทีค่ะ แต่ถ้าสามีบอกว่าเค้ามีปัญญารับรองตาไปอยู่กับเค้าที่อังกฤษได้ ได้แต่งงานแล้วก็คงได้ทํางาน ชีวิตมันก็คงจะไม่น่าเบื่อเท่าไหร่ ดีกว่าอยู่ไปวันๆที่เมืองไทย ก็คิดว่างานนี้ราชรถมาเกย ได้ขึ้นรถไฟขบวนสุดท้ายซะที ถ้ามันไปไม่รอดก็คงไม่หวังอะไรแล้วงานนี้ คงต้องแล้วแต่บุญแต่กรรมแหละค่ะ สามีพอบอกว่าจะทําวีซ่าให้ก็ไปจ้างบริษัทรับทําวีซ่าให้ตาค่ะ เพราะเค้าบอก ถ้าตาทําเอง อาจจะไม่ผ่านได้ เพราะวีซ่าผ่านยากมากๆค่ะ แล้วเค้าต้องการให้ตาได้วีซ่าแน่นอนเพราะเค้าจะกลับไป เตรียมงานแต่งงานรอตาที่อังกฤษ งานนี้ลุ้นเต็มที่ค่ะ พี่ๆที่เค้ารับทําวีซ่าให้ก็ชมตลอดว่า สามีตา ดีจัง เอกสารแน่นหนา ถามหาอะไรไปก็ได้ แถมเวลาส่งมาก็ทําแฟ้มซะเรียบร้อย เนี้ยบไม่มีที่ติเลยค่ะ

ค่าจ้างทําวีซ่าก็ห้าร้อยปอนท์ค่ะในช่วงเจ็ดปีที่แล้ว เค้าก็จะเรียกเอกสารจากเราแล้วเค้าก็จะช่วยบอกเราว่าต้องทํายังไงหรือพูดยังไงในวันสัมภาษท์ด้วย แต่ก็ไม่การันตีนะคะว่าเราจะได้หรือเปล่า พอดีพี่ที่เค้ารับทําวีซ่าแนะนํามาว่า ถ้าจะไปแต่งกันที่อังกฤษทําวีซ่าคู่หมั้นไปดีกว่า ตากะสามีเลยนึกสนุกค่ะ เห็นว่าไหนๆเราก็จะแต่งงานกันที่บ้านสามีอยู่แล้วและน้องสาวสามีก็เมลมาบอกว่าชุดแต่งงานที่อังกฤษแพงมากๆและคงไม่มีไซร์ตา(สามีโทรไปบอกเรื่องตากับเค้าให้พ่อแม่กับน้องสาวเค้าให้รู้แล้วค่ะแต่เค้าขอไม่ให้บอกแฟนเค้า) เราเลยไปซื้อชุดแต่งงานที่ร้านขายชุดแต่งงานแถวประตูนํ้าที่ตาเคยรับผ้ามาขายสมัยก่อนหน่ะค่ะ เลือกเอาชุดที่แพงที่สุดในร้านเลยตอนนั้นเพราะยังไงก็ยังประหยัดตังท์สามีค่าชุดแต่งงานไปมากโขอยู่ แถมเรายังชวนกันไปเข้าพิธีในโบสอีกค่ะ มีนายลิงเป็นเพี่อนเจ้าบ่าว เลยได้เอารูปนั้นไปให้สถานทูตดูด้วยค่ะ และก่อนที่สามีจะกลับอังกฤษ เค้าก็พาตาไปเที่ยวพม่าหนึ่งอาทิตย์ค่ะ จําได้ว่ามันเป็นอะไรที่โรแมนติกมากๆเพราะครั้งนี้ตายอมรับค่ะ ว่ารักสามีด้วยใจจริง ไม่ได้รักเค้าเหมือนคราวมาติน เราเดินจูงมือกันตลอด หวานเจี้ยบเลยค่ะ ท่ามกลางความอิจฉาของนายลิงเพราะเค้าเห็นตาหวานกับสามีแล้วทําให้เค้าคิดถึงแฟนเค้าที่อังกฤษอย่างหนักเลยค่ะ พอถึงเวลาที่สามีกลับตาก็ไปส่งเค้าที่สนามบินค่ะ สามีก็ให้เงินไปใช้หนี้ให้แม่ และเงินไว้ให้ใช้ก่อนไปอังกฤษอีก แล้วลาตาทั้งนํ้าตา ตาก็เพี่งเห็นเนี่ยหล่ะค่ะ ผู้ชายอะไรร้องไห้ก็เป็นด้วย เราซะอีกที่ไม่ร้องไห้เลย พอสามีกลับไปตาก็วุ่นๆเรื่องทําวีซ่าค่ะ ขอให้ผ่านอย่างเดียว เพราะถ้าเกิดมันไม่ผ่านแล้ว สมัยนั้นถ้าวีซ่าไม่ผ่านต้องรอยื่นใหม่ปีต่อมาค่ะ ตาคงขาดใจตายแน่ๆ แล้วสามีก็เตรียมงานแต่งงานรอแล้วด้วย คงไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าวีซ่าไม่ผ่าน ช่วงที่รอก็คุยกับสามีทุกวันค่ะ ทั้งอีเมล โทรศัพท์ จดหมาย โปสการด แล้วเอกสารที่จะเอาไปยื่นเรื่องนะคะ เค้าจะดูทุกอย่างค่ะ ตั้งแต่อีเมลที่คุยกัน บิลค่าโทรศัพท์ มีจดหมายถึงกันใหม แถมถ้ามีโปสการดก็ต้องให้เค้าดูด้วยค่ะ เราก็พยายามหามาใส่ในแฟ้มท์ให้เยอะที่สุดเลยค่ะ วันที่เค้าสัมภาษเค้าก็ถามหมดค่ะ ว่าแฟนชื่ออะไร ทํางานอะไร ถามหมดค่ะ แล้วก็มาถึงประโยช์ที่ว่า คุณไปอยู่โน้นคุณจะทํางานไหม ถ้าทําจะทําอะไร และอีกหลายคําถามที่ตาไม่อยากเอ่ยถึง เพราะอาจจะไม่ดีต่อประสาทหูได้ แต่สุดท้ายเค้าก็ยอมให้วีซ่าตาค่ะ แต่ก่อนที่เค้าจะให้วีซ่าตา เค้าก็ยังถามว่า คุณจ้างใครทําเอกสารให้หรือเปล่า ตาก็ต้องพยายามเป็นผู้ร้ายปากแข็งตอบว่าไม่ค่ะ เพราะถ้าตายอมรับว่าจ้างเค้าทํา เค้าคงไม่ยอมให้วีซ่าตาแน่ๆค่ะ

ตามาต่อให้วันหลังนะคะ วันนี้ปวดตามากๆค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ

โดย **chayatree** » อาทิตย์ ม.ค. 18, 2009 5:55 pm

สวัสดีคุณตา อุ๋มติดตามตลอดเลยค่ะเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ คุณตาคะอุ๋มอยากจะบอกคุณว่าคุณเขียนได้ดีมากค่ะแต่คนอ่านก็ตาลายเช่นกันค่ะ อิอิ ถ้าคุณเขียนเยอะ ขียนสลับสีนั่นก็เป็นทางเลือกนึง จะลดการตาลายได้นะคะ เช่นสีน้ำเงิน3-4
บรรทัดสีแดง3-4 รรทัด หวังว่าคุณคงไม่เคืองอุ๋มนะคะคือแค่อยากบอกเฉยๆนะคะ อุ๋มดีใจด้วยนะคะที่คุณเจอคนที่ใช่สักที.

อดีตที่ใม่อาจลืมเลือน

ผู้ใช้งานขณะนี้