ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

สวัสดีคะ คุณตา อุ๋ยอยู่ วินเซอร์คะ ยังไงแอดเอ็มแล้วมาคุยกันนะคะ.
อยากบอกอุ๋ยก้อเคยประสบปัณหาคล้ายๆกับ คุณตาแหละคะ.

ฉะนั้นไม่ต้องกังวลนะคะ อุ๋ยเข้าใจคะ

ปล.อุ๋ยก้อชอบกินอ่ะคะ แต่ไม่ชอบทำเหมือนกัน ถ้างั้นถ้าเกิดเราได้เจอกันเราไปร้านอาหารละกันนะคะ อิอิ.

โดย **chayatree** » ศุกร์ ม.ค. 09, 2009 3:10 pm

สวัสดีค่ะ คุณตา อุ๋มติดตามอ่านตลอดเลยค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องลูก อุ๋มใช้ บอระเพ็ดป้ายนมค่ะลูกไม่กินอีกเลยค่ะ
สูตรนี้จากคนเฒ่าคนแก่ค่ะ

โดย **greenfrog** » ศุกร์ ม.ค. 09, 2009 5:09 pm

คุณต้มแซ่บอ้อยเข้ามาให้กำลังใจอีกคนค่ะ
อดีตที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปค่ะทำปัจจุบันให้มีความสุขก็พอแล้วค่ะ
ทุกๆคนต้องมีีอดีตถ้าไม่ดีก็ไม่ต้องจดจำจดจำแต่ที่ดีๆค่ะคุณต้มแซ่บ
ยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีอีกครั้งค่ะทุกๆคน ขอบคุณสําหรับทุกคําแนนะนําเรื่องลูกสาวค่ะ จะพยายามประยุกค์ใช้รวมๆกันค่ะได้ผลยังไงแล้วจะมาเรียนให้ทราบค่ะ ขอบคุณคุณแมงป่อง พี่meawmarkที่มาคอมเม้นท์และนิ้วหัวแม่โป้งที่ยกให้ค่ะ ขอบคุณคุณนํ้าพริกค่ะที่ไม่รังเกียจอดีตของตาและแถมยังมาชอบคนอย่างตาได้(คิดผิดคิดใหม่ได้นะคะ อิอิ ล้อเล่นค่ะ) ขอบคุณคุณNok HI มากค่ะที่อุตส่ามาแนะนําและคําชมค่ะแถมยังอุตส่ามาเปิดเผยตัวเองอีกด้วยค่ะ คุณmodnoi น้องมะลิลูกสาวตาเค้าจะเจ็ดเดือนแล้วค่ะ เคยลองหักดิบแล้วค่ะ สงสารใจจะขาดค่ะ เค้าก็ไม่ยอมกินนมผสมเลยถึงจะหิวแค่ไหน และเค้าจะร้องไห้ไม่อยุดเลยค่ะ ร้องเป็นสองสามชั่วโมงจนตาทนไม่ได้ค่ะ ตอนนี้เลยลองใช้วิธีที่แม่แนะนํามาค่ะ คือให้เค้าดูดนมเรา แล้วเราก็จะคอยหยดนมจากขวดนมลงในหัวนมเราทีละหน่อย ทีละหน่อยให้มันใหลลงไปในปากเค้าเอง คิดว่าเดี๋ยวเค้าคงชินกะรสชาตินมผสมไปเองค่ะ ขอบคุณคุณอุ๋ยค่ะ แล้วตาจะให้เบอร์โทรไปทางหลังไมค์นะคะ แล้วคงได้เจอกันแน่นอนค่ะ ขอบคุณคุณchayatree หรือคุณอุ่มค่ะที่มาติดตามอ่าน ตาคงยังใช้เจ้าบอระเพ็ดเนี่ยไม่ได้หรอกค่ะ เพราะยังต้องให้น้องมะลิเค้ากินนมตาอีกหลายเดือนอยู่ คงอีกห้าหกเดือนโน้นแหละค่ะคงได้ใช้แน่เลย อยากบอกว่าตาเล่าเรื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับตาโดยตรงไม่ได้เสริมแต่งอะไรค่ะ อะไรที่ตื้นลึกหนาบางตาก็พูดไปตามตรง เพราะตาถือว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายค่ะ ถึงตาจะโกหกไปก็ไม่มีประโยช์ เพราะตาคิดว่าหลอกคนอื่นได้แต่เราหลอกตัวเองไม่ได้ค่ะ ขอบคุณสําหรับทุกกําลังใจค่ะ ร่ายมาซะยาวงั้นเรามาติดตามกันดีกว่าค่ะว่าเพี่อนตัวดีของตาเค้าตอบแทนความไว้เนื้อเชื่อใจของตาที่มีให้เค้าอย่างไรค่ะ

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าวันนี้เขียนได้ไม่เยอะเพราะต้องไปดูแลบ้านให้พ่อแม่สามีที่อีกเมืองนึง เลยไม่มีเวลาเขียนมากนักเพราะต้องเตรียมของหลายอย่างเลยค่ะ แล้วบ้านแม่สามีไม่มีแป้นใทย ตาคงได้กลับมาเขียนใหม่อีกสองสามวันค่ะ งั้นมาต่อกันเลยค่ะ หลังจากที่ได้รับเมลท์จากมาตินว่าจะกลับมา ตาก็ทําไงดีเนี่ย คงไปรับไม่ทันแน่ๆ เลยโทรศัพท์จากในตัวเมือง (มือถือตามีแล้วค่ะตอนนั้นแต่มันไม่มีสัญญานค่ะถ้าตาอยู่ที่หมู่บ้านตาในช่วงนั้น)ตาโทรไปให้เพี่อนตาที่ขายเสื้อผ้าด้วยกันไปรับมาตินค่ะเพราะอีกแค่ห้าหกชั่วโมงเครื่องก็จะลงแล้ว เพราะอีกอย่างพ่อของตาก็นอนโรงพยาบาลอยู่ในตอนนั้น ตาคงใปไม่ได้แน่ ก็คิดว่าจะให้มาตินนั่งเครื่องมาเจอกันที่บ้านนอกเอา แต่แล้วเหมือนฟ้าผ่ากลางวันค่ะ ตาไปเช็คอีเมลท์วันต่อมาเพื่อจะนัดเจอกับมาตินที่สนามบินอุบล(ถ้านั่งเครื่องไปบ้านตาต้องไปลงอุบลค่ะแล้วต่อรถธรรมดาไปบ้านตาก็ประมารณชั่วโมงได้ค่ะ)แต่พออ่านอีเมลมาตินตาก็ต้องเปิดดิกซํ้าแล้วซํ้าอีกเพื่อความแน่ใจ ยังใงหรือคะ มาตินเขียนมาบอกเลิกค่ะ ในนั้นเค้าด่าตาสารพัดเลยว่า ชั่วยังงั้น ชั่วยังงี้ ตลอดเวลาที่เค้าไม่ได้อยู่กับตา ตาสวมเขาให้เค้าตลอดเลยใช่ไหม ตาก็งง อะไรฟะ ตูทําอะไรผิดฟะ ก็รอมาตินตลอดไม่เคยมีใคร แล้วทําไมเค้ามาหาว่าเรามีชู้ ก็เลยไปในตัวเมืองอีกโทรไปหาเพี่อนตัวดี ก็ไม่รับสาย เลยโทรหารีเซพชั่นที่อพาทเม้นท์ที่ตาเช่าอยู่ เพราะคิดว่าเค้าอาจจะเห็นมาตินก็ได้ แต่พอได้คุยกับพี่รีเซพชั่นตาก็อ้าปากค้างค่ะ เค้าว่าไงหรือคะ เค้าบอกว่าเค้าคิดว่าเพี่อนตามันคงฮุบมาตินไปกินแล้วค่ะ เพราะเห็นเพี่อนกอดแขนมาตินใหญ่เลยตอนลงมาจากห้องค่ะ แถมมีการจูปปากกันด้วย ตาเลยอีเมลถามมาตินให้รู้เรื่องค่ะ มาตินว่าไงหรือคะ แล้วตาจะมาต่อให้ค่ะ

โดย **ตนคอน** » เสาร์ ม.ค. 10, 2009 8:18 am

รออ่านต่อด้วยคนค่ะ คุณตาแกร่งจริงๆ เพื่อนนี้ร้ายมากๆ ว่าที่สามีของเพื่อนยังเอาไปกก(ขอโทษ..ใช้คำไม่สุภาพ) หน้าไม่มียางอาย..

มาแล้วค่ะพี่ตา หายไปหลายวันเลย อิอิ

อ่านเรื่องของพี่ตาแล้วรู้สึกเหมือนอ่านนิยายเล่มหนึ่ง

ที่เราคิดว่ามันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผู้หญิงอย่างเราได้

ยังไงปอ.ปลา ก้อยังคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย **froumi** » เสาร์ ม.ค. 10, 2009 8:58 pm

กำลังออกรสออกชาติเลยคะพี่ตา มาต่อเร็วๆนะคะ
สู้ๆคะขอเป็นกำลังใจให้อีกคนคะ

โดย **Mooyong** » อาทิตย์ ม.ค. 11, 2009 2:14 am

ติดตามอ่านมาตลอดเลยค่ะ ชีวิตคุณตาเจออะไรมาเยอะมากอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะผ่านมาได้ เข้าใจค่ะว่าเรื่องพวกนี้อาจจะอยู่ในใจไปตลอดยากที่จะลืม แต่อย่างน้อย เรากำหนดวันนี้ของเราได้ว่าเราจะดำิเนินชีวิตอย่างไร เป็นกำลังใจให้นะคะ

เป็นกำลังใจให้คุณตานะคะ คนเราชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไป
อ่านแล้วอึ้งค่ะ บนเส้นทางชีวิตของแต่ละคน สุข ทุกข์ต่างกัน
ขอบคุณนะคะที่เอาเรื่องราวส่วนตัวมาเล่าให้ฟัง
จากนี้ไปขอให้คุณตาและครอบครัวพบเจอแต่ความโชคดีนะคะ

โดย **แตง** » อาทิตย์ ม.ค. 11, 2009 10:11 pm

เป็นอดีตที่ขมขื่นจริงๆ จำไว้เป็นบทเรียนสอนลูกสอนหลาน แต่ถ้าความจำที่ระลึกถึงแล้วทำให้เจ็บปวดใจ ก็พยายามลืมมันไปซะ อดีตแก้ไขไม่ได้ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็แล้วกัน ขอเป็นกำลังใจให้ และจะติดตามอ่านจนจบเรื่องจ๊ะ

สวัสดีอีกครั้งค่ะทุกๆคน กลับมาแล้วค่ะ ขอขอบคุณเป็นรายบุคคลเลยนะคะ
คุณgreenfrog อดีตของตา ตาจําได้ดีค่ะแต่มันไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรกับมันแล้วค่ะ ทุกวันนี้ตามีความสุขมากๆ ตาก็ดีใจที่สุดแล้วค่ะ

คุณตนคอน ขอบคุณที่มารออ่านค่ะ เพี่อนตาคนนี้ตอนนี้เค้าก็ไม่มีใครเอาเค้าเลยค่ะ ติดตามอ่านแล้วจะรู้ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเค้า

น้องปอ.ปลาตากลม ขอบใจที่มาอ่านเรื่องของพี่นะจ๊ะ อ่านแล้วอย่าเครียดมากหล่ะเดี๋ยวความสวยหดหายนะจ๊ะ

น้องfroumi ขอบใจสําหรับกําลังใจมากๆค่ะ มาต่อตามคําขอค่ะ

คุณMooyong ใช่ค่ะชีวิตเราทุกคนกําหนดได้ที่ผ่านมาก็ลืมยากค่ะ แต่ทุกวันนี้ตามีความสุข ตาก็พอใจที่สุดแล้วค่ะ อดีตเป็นแค่อดีตค่ะ (แค่อยากมาเขียนให้อ่านกันหน่ะค่ะ)

คุณmarfy ขอบคุณสําหรับคําอวยพรและกําลังใจค่ะ ขอให้โชคดีเช่นกันค่ะ

คุณ ขอบคุณคุณแตงสําหรับกําลังใจค่ะ อย่างที่เคยบอกไปแล้ว อดีตของตา ตาไม่ลืมหรอกค่ะแต่มันไม่สามารถทําให้ตาเจ็บปวดได้อีกแล้วหล่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ

ว่าแล้วก็มาต่อกันเลยนะคะ
หลังจากที่ตาส่งเมลท์ไปถามมาตินว่าเกิดอะไรขึ้น มาตินบอกว่าตาสวมเขาให้เค้าค่ะ เค้าบอกว่า เพี่อนที่หวังดีมากๆของตาบอกเค้าค่ะ เค้าบอกว่าเพี่อนต้องบอกมาตินเพราะทนเห็นมาตินถูกสวมเขาไม่ได้ค่ะ ตาเลยตัดสินใจเข้ากรุงเทพไปเคลียกับมาตินให้รู้เรื่องทั้งๆที่พ่อนอนโรงพยาบาลอยู่ แต่สุดท้ายตาก็กะว่าจะคุยกะมาตินให้รู้เรื่องแล้วก็จะกลับมาดูพ่อต่อ แต่พอตาไปถึงกรุงเทพก็เลยได้รู้ว่าเพี่อนตัวดีย้ายออกไปแล้ว ตาเลยกะจะไปหามาตินที่โรงแรมที่เค้าจะชอบใปพักประจําเวลาที่เค้าอยู่เมืองไทยก็ไม่เจอ ตาก็เคว้งไม่รู้จะใปตามหาเค้าได้ที่ไหน แต่ก็นึกออกว่ามาตินชอบไปเล่นพูลประจําที่สถานที่แห่งนึง ตาก็เจอเลยค่ะ มาตินกะเพี่อนผู้แสนดีกอดกันกลมเลยค่ะ ประมารณว่ารักกันหวานชื่นเลย ตาเห็นก็อยากจะเข้าไปกระชากผมเพี่อนออกมาค่ะ แต่คนเยอะในนั้นเลยต้องใปยืนใกล้ๆแล้วบอกมาตินว่าออกไปข้างนอกได้ใหม จะคุยด้วยหน่อย เพี่อนเรากอดแขนมาตินใหญ่เลยค่ะ มองตาแบบเยาะเย้ยแล้วพูดว่า มาตินเค้าไม่เอาเธอแล้วหล่ะ อย่ามาง้อซะให้ยากเลย ตาเลยไปตามพี่ที่ตารู้จักในนั้นให้มาช่วยอธิบายให้มาตินฟังหน่อยว่าตาพูดอะไร มาตินไม่เชื่อที่ตาบอกว่า ตากลับบ้านไปวันแม่และดูพ่อที่ไม่สบายค่ะ เค้าบอกทําไมตาไม่ใปรับเค้าที่สนามบิน ทําไมเพี่อนตาต้องร้องห่มร้องไห้ไปรับเค้าแล้วต้องบอกเค้าไปตามตรงว่า ตามีผู้ชายใหม่ และตาก็อยู่กับผู้ชายคนใหม่เลยไปรับเค้าไม่ได้ ตาเลยบอกว่า แล้วคุณเชื่อเพี่อนฉันมากกว่าฉันใช่ไหม มาตินไม่ตอบแต่เค้าให้ตาพิสูจท์ให้เค้าดูว่าตาได้อยู่ที่บ้านนอกจริงใหม ตาก็บังเอิญค่ะ ดันจําได้ว่าเก็บตั๋วรถไว้ในกระเป๋าถือยังไม่ได้เอาทิ้ง เลยเอาให้มาตินดูแถมตั๋วตีรถกลับอีกต่างหาก งานนี้มีคนหน้าซีดเป็นไก่ต้มสองคนค่ะ คนนึงก็มาติน อีกคนจะใครหล่ะคะ ตัวต้นเรื่องไงคะ มาตินขอโทษตาโหญ่เลยค่ะ บอกนอนกับเพี่อนเพราะประชดตาแค่นั้นเอง เค้ารักตาคนเดียว ตาช่วยให้โอกาสเค้าได้ใหม งานนี้ตาทําใงหรือคะ แหมถ้าบอกไปก็ไม่มันท์หน่ะซิคะ แล้วต่อกันวันหลังค่ะ วันนี้ขอตัวไปนอนก่อนค่ะ ดึกแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกๆคน

คุณตา แหมเล่าซะตื่นเต้นแล้วก็ปล่อยให้เรารออีกแระ นึกไม่ถึงเลยเนอะว่าเพื่อนจะทำกับเราได้ขนาดนี้ น่าเกลียดที่สุดเลย

โดย **Mooyong** » อังคาร ม.ค. 13, 2009 12:42 am

แหม คุณตานี่เก่งเรื่องขยักอีตอนสำคัญจริงเชียว ไปกำกับหนังคนตามดูตรึมแน่

อดีตที่ใม่อาจลืมเลือน

ผู้ใช้งานขณะนี้