ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้ - ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้

ขอเริ่มต้นด้วยเพลงที่น้องเจี๊ยบมอบให้ยายหนู <a href='http://b555001.blogspot.com/2007/02/000043.html' target='_blank'>เพลง..แด่เธอผู้ไม่แพ้..เบิร์ด ธงชัย</a> แต่เพลงประจำใจของยายหนูคือ<a href='http://www.kruaklaibaan.com/forum/index.php?showtopic=16043&st=0&#entry241288' target='_blank'> ขออย่ายอมแพ้ </a> ของอ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์ ทั้งสองเพลงนี้ เป็นเพลงให้กำลังใจสำหรับคนที่กำลัง ท้อแท้ สิ้นหวังและหมดกำลังใจ ไม่เคยเบื่อเลยที่จะฟัง ฟังทีไรน้ำตาซึมทุกที คิดถึงชีวิตของตัวเองทั้งตอนนี้และตอนที่อยู่ฮ่องกง.....
ต้องขอขอบคุณ คุณทัชและน้องเจี๊ยบมากนะคะที่หาเพลงนี้มาฝาก ขอบคุณจริงๆ

เพื่อเป็นการประหยัดเวลา จะขอยกข้อความที่โพสใน"คุยกันเจ๊าะแจ๊ะ"มาแปะที่นี่เลยนะคะ จะได้เป็นความรู้และบทเรียน สำหรับผู้ที่คิดจะลงมือทำธุรกิจร้านอาหารว่า ปัญหาและความเหน็จเหนื่อยมีมากน้อยแค่ไหน แล้วคุณพร้อมที่จะรับมือกับมันหรือไม่ ถ้าหากว่าคุณมีเงินทุนไม่เพียงพอ อยู่ต่างบ้านต่างเมือง ห่างไกลญาติพี่น้องและไม่มีเพื่อนฝูงเลยอย่างเช่นยายหนูซึ่งต่อสู้กันเพียงลำพังสองคนผัวเมีย

จากประสบการณ์ซึ่งเกิดขึ้นกับตัวเอง อยากให้เพื่อนๆที่มีทุนน้อยและฯลฯ อย่าเอาอย่างยายหนู ขอแนะนำว่าพร้อมเมื่อไรค่อยลงมือทำ แต่ให้เหมาคนอื่นรับทำรวดเดียวจบไปเลยจ่ายทีเดียว ไม่ต้องมานั่งกังวล ไม่ต้องเสียเวลาและไม่ต้องเหนื่อย(มากๆ) เอาเวลามายืนชี้มือบอกเขาว่า "ฉันต้องการแบบนี้แบบนั้นดีกว่า"

เอาล่ะ.. เรามาอ่านดูกันว่า ปัญหาอะไรบ้างที่เกิดขึ้น และถ้าเป็นคุณ คุณจะรับมันไหวไหม ถ้าไม่ไหว จ้างเขาทำ ต้นทุนอยู่ที่ประมาณ 2ล้านบาทหรืออาจจะน้อยกว่านั้น ถ้าไม่ได้อยู่ไกลถึงอลาสก้าอย่างยายหนู เพราะค่าขนส่งแพง......

คำของหมูแดงก้องอยู่ในประสาทเสมอ..... สู้โว้ย....ขณะนี้ วันนี้ ยายหนูร้องไห้อีกแล้ว.... ร้องเพราะเหนื่อยและท้อ ปัญหาเยอะจัง ทั้งด้านการขนส่งสิ่งของที่สลับกันกับของคนอื่น และของที่ส่งมาชำรุดเสียหาย ของมาถึงล่าช้า ช่างไม่ว่าง พอช่างว่างของก็ยังมาไม่ถึง เมืองเล็กแค่นี้ ช่างก็น้อย พอได้ช่างให้เขาเริ่มงานได้เลย เขาก็โก่งค่าแรง ช่างทาสีที่รับปากไว้ก็เบี้ยวบอกว่างานเก่ายังทำไม่เสร็จ....

ร้านเก่าขายได้อีกแค่ 3วันหมดสัญญา ต้องทำความสะอาดร้านเก่าคืนขนย้ายของไปร้านใหม่ คนช่วยก็ไม่มี จะจ้างคนมาช่วยเงินก็หร่อยหรอ อยู่ต่างบ้านต่างเมือง จะไปไหว้วานใคร เรียกคนมาช่วยก็เงินทั้งนั้น ไม่ไช่เรื่องหมูๆเลย นอนก็นอนไม่หลับ อยากหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้...เหนื่อยจัง

นี่คือ เครื่องดูควัน 1ชุดที่เขาส่งสลับกันกับของเรา ของเราได้คืนมาแล้ว แต่ของเขาไม่มีใครมารับกลับคืนไป เพราะจะต้องจ่ายเงินค่าขนส่งที่เราจ่ายไปแล้วคืนมาให้เราก่อนรับของ

รูปภาพ

เมื่อคืนก็นอนไม่หลับอีก ได้ยินคุณบิลพลิกตัวแล้วร้องครางเพราะปวดหัวไหล่ เราก็อดที่จะใจเสียและคิดไปต่างๆนาๆไม่ได้ พาเขาลำบากแท้ๆเลย...คิดทำงานใหญ่เกินกำลังกายและกำลังเงิน เดินมาถึงจุดนี้ วันนี้ หยุดไม่ได้ เลิกก็ไม่ได้ พักก็ไม่ได้ ต้องกัดฟันต่อสู้ต่อไป อีกนิดเดียวก็จะพ้นแล้ว....

จุดนี้ยากลำบากจริงๆ ถ้ามีเงินพอ อะไรๆก็คงจะง่ายขึ้น ไม่รู้ว่า"ทำงานฆ่าตัวเอง"อย่างที่เขาว่ากันหรือเปล่าเนี่ยะ...

นี่คือรถที่เราเช่ามาขนย้ายของ ถึง 3เที่ยว

รูปภาพ

รู้ดีว่า ตัวเองไม่ไช่คนที่ท้ออะไรง่ายๆ แต่คราวนี้มันบวกกับร่างกายที่อ่อนเพลีย ไม่สบาย จึงทำให้ท้อมาก รู้สึกทรมานในอาการที่เป็น สาเหตุุุุุุุุุที่เหนื่อยและท้อมาก มาจากปัญหาต่างๆเรื่องของที่สั่งส่งมาไม่ตรงตามกำหนดเวลา ช่างที่จะมาทำให้ แล้วที่ปวดหัวมากคือ คุณบิล อะไรๆก็จะทำเอง ตั้งแต่แรกที่เราเริ่มวางแผนปรึกษากันเราบอกให้จ้างเขามาทำบ้าง แกก็ว่าพอมีเวลาทำเองดีกว่าประหยัดเวลาเรามีเยอะตั้ง2-3เดือน เราก็ว่าจะไปเอาเวลาตรงไหนมาทำ เปิดร้านขายกันอยู่ทุกวันอย่างนี้2-3เดือนที่ว่านะเดือนหนึ่งเรามีวันหยุดแค่ 4วันเองนะ แกว่าก็หลังจากปิดร้านไง วันละสัก2-3ชั่วโมง คือแกรั้นเรา ผลสุดท้าย แกก็ทำได้ไม่เสร็จแกไม่ไช่ช่างมืออาชีพ ทำกันแบบงูๆปลาๆ งานเขยิบนิดเดียวก็หมดวันแล้ว ร่างกายแกก็อ่อนเพลีย เราก็ไม่สบายเป็นไข้หวัดทั้งอาทิตย์ ไข้ยังไม่ทันหายดีก็ปวดรอบเดือน วันต่อมาก็เกิดอาการเครียด คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย หัวใจเต้นแบบแกว่งๆ บอกไม่ถูก อาการเหมือนคนแพ้ท้องหรือเมาค้างประมาณนั้น ปวดหัวปวดกระบอกตา ต้องนอนหลับตาในความมืด มีแสงก็ไม่ได้ เป็นอยู่สองวัน วันนี้อาการนั้นๆหายไป แต่ถ้าไอจะปวดร้าวทั้งหัวและขณะที่นั่งอยู่หน้าจอนี้กำลังปวดหัวข้างเดียว....เดี๋ยวต้องรีบเข้านอน

ของขนมาและเก็บเข้าที่ได้บ้างเป็นบางส่วน

รูปภาพ

วันนี้จ้างสองสามีภรรยาคนเนปาลที่เพิ่งจะมาอยู่อเมริกาด้วยล็อตโต้วีซ่ายังไม่ถึงปี ให้ไปกวาดถูร้านใหม่ ซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นจากฝาผนังซิปซั่มที่บิลขัดเกราไว้ แต่ยังไม่ทาสี สงสัยคงจะต้องปล่อยไว้อย่างนั้นก่อน

ก็พยายามทำปลงๆอย่างที่เพื่อนๆแนะนำกันมา ก็ทำใจได้ เพราะเราไม่ได้ป่วยแล้ว เตรียมแพ็คของที่จะขนย้ายออกไป ง่วนอยู่คนเดียวทั้งวัน พอสองทุ่มสองสามีภรรยาก็กลับมาบอกว่างานที่สั่งเรียบร้อย เราก็ให้ช่วยที่ร้านนี้ต่ออีกหน่อย ให้เอาขาโต๊ะออกเพื่อง่ายแก่การขนย้ายออกประตู ช่วยกันที่ร้านนี้เสร็จก็ 4ทุ่มกว่า ให้สองคนนั่นกลับบ้าน

ส่วนยายหนูกะตาบิลไปร้านใหม่ เพื่อประกอบชั้นวางของในสโตร์ซึ่งสั่งมา 4ชุด เสร็จแล้วก็วางแผนกันว่า พรุ่งนี้จะจ้างคนที่ไม่มีบ้านอยู่(Homeless)ซึ่งเป็นผู้ชายมาช่วยขนของ จะเอาอะไรไปก่อนและหลัง ยายหนูแพ็คของไว้หมดแล้วก็จะปล่อยให้เขาขนกันไป โดยที่ยายหนูจะไปคอยจัดให้เข้าที่ๆร้านโน้น จะได้ไม่เกะกะ ชุดแรกจะเป็นของในสโตร์ก่อน ตามด้วยของในครัว และของในอ๊อฟฟิต เมื่อจัดเวลาเรียบร้อยก็กลับบ้าน ถึงบ้านมองดูนาฬิกา ตายแล้ว เกือบจะตีสองแล้วหรือเนี่ยะ

ขอเวลาหน่อย เพื่อแวะเข้ามารายงานเพื่อนๆว่า ร่างกายและจิตใจดีขึ้น ความเหนื่อยและท้อก็ลดลง แต่ปัญหายังตามมาไม่ขาด โน่นนิด นี่หน่อย ไม่มีอะไรราบรื่นเลย

ตั้งแต่พรุ่งนี้ร้านเก่าปิด ก็มีเวลาจัดทำที่ร้านใหม่จนถึงวันที่ 5 รวมเวลา 6วัน หวังว่าทุกอย่างคงจะเสร็จทันเปิดในวันศุกร์ที่ 6เมษายน (Good Friday)

นี่คือส่วนภายในเครื่องดูดควันซึ่งจะต้องต่อท่อสารเคมีดับเพลิงไว้ด้วย

รูปภาพ

ที่อลาสก้าไม่มีโรงงาน ของทุกอย่างต้องสั่งมาจากรัฐข้างล่างซึ่งต้องเสียค่าขนส่งแพงมากๆเหมือนอยู่คนละประเทศ (คนอเมริกันเขาจะเรียกรัฐต่างๆในอเมริกาเป็นเมืองล่างหรือรัฐข้างล่าง)

อย่างเครื่องดูดควันที่ส่งสลับกันกับของคนอื่นซึ่งอยู่ฟลอริด้าโน่น พอเราแจ้งไปก็ส่งของเรากลับคืนมาให้ แต่ของที่ส่งมาให้เราผิดนั้น ก็ยังอยู่กับเราเกะกะขวางทางเพราะใหญ่มาก เงินที่เราจ่ายค่าขนส่งไปก็ไม่ยอมรับผิดชอบใช้คืนให้เรา โทรไปเป็นสิบๆครั้งแล้วก็บอกว่าคนนั้นไม่ว่าง ฝากเบอร์โทรไว้ก็ไม่โทรกลับ แต่นี่คือความผิดของบริษัทแผนกขนส่งที่เปะที่อยู่ผิดลังเพราะเป็นเครื่องดูดควันเหมือนกันแต่คนละแบบโดยไม่ดูกระดาษที่พับแนบมาข้างกล่องซึ่งมีที่อยู่ถูกต้องและชัดเจน

และวันนี้แกะลังเตาแก๊สที่สั่งจาก Sam's Club ปรากฏว่าแกนในที่ปิดเปิดเตาซึ่งเป็นทองเหลืองหัก ยังไม่ได้โทรแจ้ง เพราะเขาไม่ได้ขายอะไหล่ แต่รีบสั่งอะไหล่จากบริษัทอื่นแล้ว เกรงว่าจะไม่ทัน เพราะใช้เวลาส่งกว่าจะมาถึงอย่างน้อยเป็นอาทิตย์

ปัญหาอีกอย่าง พอเราเปิดเครื่องดูดควัน มันดูดอากาศภายนอกตรงที่ประตูจนไม่สามารถผลักประตูเปิดออกไปข้างนอกได้ ช่างบอกว่าจะต้องทำปล่องบนหลังคา สามารถให้อากาศเข้าได้ ยังงงอยู่ว่า เอ..แล้วอากาศหนาวข้างนอกไม่เข้ามาหรอ แต่เพียงสงสัยไม่กล้าซักไซร้ถาม รอดูว่าเขาจะจัดการอย่างไร พอเขาขึ้นไปเดินดูใต้หลังคาว่าจะเจาะทำปล่องตรงไหน ดันไปเหยียบเพดานฝ้าร้าว ต้องเปลี่ยนอีก

ยังมีอีก วันนี้เปิดเครื่องน้ำอัดลม ปล่อยน้ำทิ้งลงท่อ น้ำดันไหลนองเต็มพื้น ช่างก็กลับไปแล้ว บิลต้องเข้าไปก้มดูใต้ล่าง พุงก็ใหญ่ มองก็ไม่ค่อยเห็น ปรากฏว่าช่างไม่ได้ต่อท่อน้ำทิ้งลงท่อระบายน้ำให้

วันนี้ ขนของและจัดเข้าที่ได้ลงตัว แต่ฝาผนังยังไม่ได้ทาสี และอีกหลายๆอย่างที่ยังไม่เรียบร้อยแต่รอให้ทำเสร็จไม่ได้ ต้องย้ายเข้าก่อนแล้วเรื่องนั้นๆค่อยว่ากันทีหลัง ชั้นที่วางของที่นี่ก็ไม่มีขายและของที่ต้องการเล็กๆน้อยๆอีกหลายรายการซึ่งต้องไปหาเลือกดูด้วยตัวเอง ต้องเข้าไปที่เมืองใหญ่อีกก่อนเปิดร้าน โอ้ย..เหนื่อย....

ที่จริงแล้วจะต้องเดินท่อทั้งหมดให้อยู่ภายในเพื่อที่จะให้ด้านบนติดชนกับเพดาน จะได้ไม่มีช่องโหว่เหลือ นี่ก็อีกปัญหา เพราะเราจะต้องกรุล้อมรอบช่องโหว่นี้ในติดเพดาน ไม่เช่นนั้นแล้วฝุ่นละอองและน้ำมันจะไปเกาะซึ่งจะทำความสะอาดยาก แล้วพนักงานที่เราติดต่อให้มาเดินท่อต่อเข้ากับเครื่องเคมีดับเพลิงก็บอกว่าทำไม่ได้เพราะเป็นท่อคนละบริษัทกัน บอกว่าถ้าจะทำต้องถอดเอาของเก่าออกให้หมด แล้วเดินท่อใหม่ของบรษัทเขาแทน ซึ่งเราจะต้องเสียเงินทำตรงนี้ 2400เหรียญ เลยต้องปฏิเสษแล้วโทรหาบริษัทเดียวกันกับท่อที่เดินมาจากโรงงานมาทำให้ ซึ่งเราเสียตรงนี้ให้โรงงานไปแล้ว1200 ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเพิ่มอีกเท่าไร

จึงอยากจะแนะนำเพื่อนๆที่คิดจะติดตั้งเครื่องดูดควันใหม่ ให้ติดตั้งเครื่องดูดควันซะก่อนแล้วค่อยเดินท่อสารเคมีทีหลัง อย่างสั่งให้เขาเดินท่อมาจากโรงงาน

รูปภาพ

เช้านี้ตื่นขึ้นมา ความรู้สึกดีมากกว่าวันก่อนๆในสองอาทิตย์ที่ผ่านมา เดี๋ยวจะออกไปร้านเก่าก่อน เพื่อถอดสิ่งของต่างๆตามฝาผนัง และของเล็กๆน้อยๆ ล้างตู้เย็นเพื่อส่งคืน และล้างพื้นแผ่นยางในครัวด้วย แผ่นใหญ่และหนักมาก ล้างก็ลำบาก เพราะจะต้องม้วนแล้วเอาลงไปวางในอ่าง ฉีดนำแล้วก็ขัดๆๆๆๆ แล้วก็ม้วนกลับด้านขัดๆๆๆๆ..... ถ้าเป็นเมืองไทย จับวางกับพื้นหน้าบ้านจะขัดจะล้างยังไงกว้างสบาย ที่นี่คับแคบ...ส่วนการทำความสะอาดใหญ่ในร้านเก่านี้ ตกเป็นหน้าที่ของลูกค้าประจำคนหนึ่งซึ่งเธอรับหน้าที่อันหนักหน่วงนี้ไปทำกับลูกๆของเธอ ไม่ต้องการเงินแต่ต้องการอาหารเป็นค่าตอบแทน เธอจะลงมือทำในวันจันทร์ซึ่งเป็นวันหยุดของพวกเธอ...

เสร็จแล้วก็ไปร้านใหม่ เก็บพวกลังไม้ที่เขาแพ็คใส่ของส่งมาและกล่องกระดาษที่เราแพ็คย้ายของไปทิ้งเยอะมาก....แล้วก็ประกอบโต๊ะแสตนเลสในครัวและเตาแก๊ส รอตู้เย็นอีกสองหลังเพื่อเอาเข้าที่(ตอนนี้ยังไม่มาส่ง) จากนั้นจึงจะจัดโต๊ะในครัวให้เข้าที่ได้.....ที่คือแผนการทำงานของวันนี้ ไปก่อนนะคะเพื่อนๆขอบคุณที่ส่งกำลังแรงใจมาให้ เหมือนยาวิเศษจริงๆ.....

นี่คือครัวรอติดตั้งเตาแก๊ส (ไม่ไช่เตาที่เห็นในรูปนะ)ซึ่งกำลังรออะไหล่ตัวเปิดปิดแก๊สที่หักห้องที่เห็นข้างหน้านั่นคือห้องล้างจาน เราไม่ได้กั้น แต่มันเป็นห้องอย่างนี้อยู่แล้ว อยากจะเอาข้างฝาออกก็ยาก เพราะกรุโฟมเพราะห้องครัวนี้เมื่อก่อนเป็นห้องเย็น

รูปภาพ

วันนี้เก็บทำความสะอาดทั้งร้านใหม่ ร้านเก่าปวดไปหมดทั้งตัว พรุ่งนี้เช้าจะลุกไหวไหมน้อ....เมื่อวานเตรียมกล้องจะถ่ายรูปตอนเริ่มย้ายของขึ้นรถ ถ่านดันหมด จะกลับมาเอาที่ชาร์จที่บ้านก็เกรงใจคุณบิล...
วันนี้เลยได้เก็บรูปเพื่อเป็นที่ระลึกไว้ได้หลายรูป แต่จะเอาไปโพสที่ เรื่องเล่าชาวครัว และจะตัดเอาข้อความของปัญหาต่างๆไปโพสด้วย เพื่อจะได้เป็นบทเรียนแก่ผู้ที่คิดจะเริ่มลงทุนทำธุรกิจแบบนี้....ขอบคุณเพื่อนๆอีกครั้ง

ห้องล้าง ซึ่งติดกันกับห้องครัว มีเครื่องล้างจานแล้วก็อ่างสามหลุม เครื่องทำน้ำแข็งเราก็จะเอามาไว้ในนี้เพราะไม่มีที่ เครื่องล้างจานจะต้องมีโต๊ะด้านขวาสำหรับวางตะกร้าจานก่อนดันเข้าเครื่องและโต๊ะอีกตัวด้านซ้ายสำหรับดึงตะกร้าออกหลังจากเครื่องล้างเสร็จ และซึ่งจะต้องซื้อแยกต่างหาก (ตอนนี้ก็ยกเข้ายกออกเองไปก่อน เพราะเงินไม่พอรอเอาไว้สั่งทีหลัง

รูปภาพ

ภายในร้านด้านหนึ่งซึ่งจัดโต๊ะให้เข้าที่แล้ว และขนเก้าอี้ของอีกด้านมาวางไว้ก่อนเพื่อรอเก็บขยะอีกด้านไปทิ้ง

รูปภาพ

อีกด้านคือ กองขยะ ซึ่งจะต้องเก็บไปทิ้งก่อนที่โต๊ะใหม่จะมาส่งอีก 9ตัว ส่วนโต๊ะที่เห็นนั้นจะเอาไว้ตั้งไว้หน้าร้านให้ลูกค้านั่งในฤดูร้อน

รูปภาพ

ออฟฟิตกับเก้าอี้นวด ผ่อนคลายเมื่อมีเวลา ส่วนคอมนั้นยังไม่รู้ว่าจะเอาเป็นตั้งโต๊ะหรือโน๊ดบุ๊คดี เพราะเขามีบริการสั่งอาหารสดออนไลน์ด้วย ประหยัดค่าโทรทางไกลเพราะต้องสั่งที่เมืองใหญ่ ซึ่งปัจจุบันสั่งอาทิตย์ละสองครั้ง

รูปภาพ

และนี่คือเคาท์เตอร์ ซ้ายขวาเราจะเอาอาหารวาง ส่วนด้านหน้าตรงประตูจะเป็นที่คิดเงิน

รูปภาพ

เครื่องน้ำอัดลม ติดตั้งแล้ว แต่ไม่เอาขาออกให้ซึ่งมองเห็นสายท่อน้ำอัดลมที่อยู่ใต้ล่าง ต้องรออาทิตย์หน้าเขาจึงจะมาจัดการให้ พนักงานมันบ้าหรือเปล่าวะ น่าจะทำให้เสมอกับเครื่องเล็ก เห็นแล้วไม่รู้ว่ามันคิดยังไงที่เอาขาไว้อีกอันสูง อีกอันต่ำ
รูปภาพ

โดย **nick&al's** » จันทร์ เม.ย. 02, 2007 6:41 pm

ตามอ่านเรื่องของยายหนูมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่ยังไม่คิดจะลงมือทำธุรกิจด้านอาหาร ตอนนี้กำลังเริ่มต้นค่ะ ( แต่ไม่ใช่อาหารไทยนะคะ) อ่านที่ยายหนูเขียนแล้ว มองเห็นภาพตาม ตัวเองไม่ได้เป็นคนลงไปคลุกตรงนั้นเองก็ตาม แต่สามีเล่าปัญหาต่าง ๆ ให้ฟังเสมอ ทุนพวกเราก็น้อยค่ะ แต่ร้านที่พวกเราทำ ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่พวกกฏ ระเบียบต่าง ๆ ที่รัฐวางไว้ ทำให้มันยุ่งยากมากในการทำร้าน

พวกเราซื้อ กริดเดิลและก็ฮู้ดมือสองค่ะ เห็นสภาพฮู้ดแล้ว โอ้ยย...บอกสามีว่า ทำไมมันเกรอะยังงี้ คราบน้ำมันเพียบ สามีโทรไปบ่นกับคนขายว่า ถ้ารู้ว่าสภาพมันจะเกรอะขนาดนี้ ขอซื้อของใหม่ดีกว่า เพราะราคาต่างกันห้าหกร้อยเอง แต่ก็แหละ ตอนนี้เขาติดตั้งให้เรียบร้อยแล้ว เห็นช่างเขาติดตั้งที่ร้าน เขาเจาะหลังคาเหมือนกันค่ะ ( ทำเสร็จแล้วช่างจะ ยา รอบ ๆ ป่องควันค่ะ คือ มันจะป่องควันตั้งบนหลังคา นึกออกไหมค่ะ) สามีเคยเล่าให้ฟังว่า ตอนเราเปิดฮู้ดเพื่อทำอาหารธรรมดา มันจะดูดอากาศ (ควัน) ออกไป และมีที่ดึงอากาศจากข้างนอกเข้ามาถ่ายเทด้วย แต่ถ้าเกิดกรณีไฟไหม้ ป่องดูดควันจะทำงานมากขึ้น แต่อีกป่องจะตัดอากาศจากข้างนอก(ออกซิเจน) ลง แล้วที่ดับเพลิงก็จะทำงาน พวกนี้ต้องทำงานสัมพันธ์กัน เพราะฉะนั้น ที่ดับเพลิงก็เลยต้องได้มาตรฐานตามที่เขากำหนดด้วยน่ะค่ะ งานติดตั้งพวกนี้ ( งานประปา-ติดตั้งท่อน้ำเสีย งานไฟฟ้า ติดตั้งฮู้ด ) สามีทำเองไม่ได้ค่ะ เลยต้องจ้างเขา ช่างทำเสร็จแล้วแต่ละอย่างก็ให้ building inspector มาตรวจสอบทุก ๆ ขั้นตอนเลย เพราะไม่อยากทำผิดแล้วต้องรื้อน่ะค่ะ ค่าจ้างก็แสนแพง (ในความรู้สึกเรา) ส่วนงานอย่างอื่น ที่เขาไม่เข้มงวดมาก สามีก็ทำเองค่ะ

ตอนนี้ร้านก็ทำไปได้ราว ๆ แปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ พวกเราจะใช้เครื่องทำโค้กแบบมีที่ทำน้ำแข็งในตัวค่ะ ตัดปัญหาเรื่องซื้อเครื่องทำน้ำแข็ง อย่างที่บอกแต่แรกว่า เราทำร้านเล็ก ๆ เครื่องล้างจานก็ไม่มีค่ะ เพราะเป็นร้านประเภทฟาสฟู้ดมากกว่าค่ะ อยากให้กำลังใจยายหนูด้วยคนค่ะ อยากบอกว่า งานใหญ่มันก็ต้องมีอุปสรรคเยอะเป็นธรรมดา ขอให้อุปสรรคพวกนี้ ผ่านไปเร็ว ๆ นะคะ

เช้าวันนี้ออกไปเก็บของที่ยังคงเหลือเล็กๆน้อยตามฝาผนังที่ร้านเก่าออก มารอช่างที่ร้านใหม่ วันนี้ช่างใหญ่พาลูกน้องมาหลายคน เพราะจะต้องทำงานใต้หลังคาและติดตั้งถังเครื่องทำน้ำร้อน ดีจังจะได้เสร็จเร็วๆ ตู้เย็นก็จะมาส่งวันนี้ โทรศัพย์ก็จะมาต่อสายให้วันนี้ ยายหนูเลยไม่มีอะไรจะทำ ให้คุณบิลพามาส่งบ้าน ซักผ้า แล้วก็มานั่งรายงานให้เพื่อนๆได้รับทราบว่า

พรุ่งนี้จะให้คนที่ว่าตกงานมาทาสีกันสองคนพ่อลูก และท่อแก๊สก็จะมาติดตั้งให้ในวันพรุ่งนี้ด้วย ส่วนวันพุธ ไม่มีนัด เราจะไปเมืองที่อยู่ติดกัน เพื่อไปดูชั้นวางของเหนืออ่างล้างจาน คงจะว่างไปฮันนี่มูนระยะสั้นๆกันได้555 เย็นจิบไวน์สักกรึบ......

วันพฤหัส โต๊ะจะมาส่ง ซึ่งเราจะต้องประกอบกันเอง เสร็จแล้วก็จัดตกแต่งร้านให้ดูดี พร้อมที่จะเปิดในวันศักร์ ค่อยโล่งอกหน่อย

พวกเราจะใช้เครื่องทำโค้กแบบมีที่ทำน้ำแข็งในตัวค่ะ ตัดปัญหาเรื่องซื้อเครื่องทำน้ำแข็ง

เครื่องน้ำอัดลมที่ร้านเก่าเป็นระบบไม่ต้องใช้น้ำแข็ง เพราะอุณหภูมิเย็นพอ แต่หน้าร้อนต่อให้เย็นแค่ไหน ก็ไม่เหมือนได้ดื่มแบบเติมน้ำแข็ง ลูกค้าว่ากันอย่างนั้น มันอร่อยกว่ากัน ร้านใหม่เลยเลือกขอเป็นแบบมีเครื่องทำน้ำแข็ง แต่พอเขามาติดตั้งกลับบอกว่าเป็นแบบเติมน้ำแข็งลงไปเอง เครื่องไม่สามารถทำน้ำแข็งเองได้นะ อ้าว.....

เครื่องดูดควันที่ร้านเก่ายายหนูย้ายเข้าไปและใช้ได้แค่ยังไม่ถึงเดือนก็ไหม้ เจ้าของร้านจึงสั่งให้ช่างเปลี่ยนใหม่เลย เพราะช่างบอกว่า ของเก่าถ้าล้างไม่สะอาดพอ มันก็จะเหนียวติดอีก...

ยังไงเราก็ซื้อเขามาแล้วเนอะ.... บอกช่างล้างให้สะอาดหน่อยก็แล้วกัน หรือเราหมั่นเอาสเปรย์ฉีดทุกๆอาทิตย์ก็จะช่วยได้

( ทำเสร็จแล้วช่างจะ ยา รอบ ๆ ป่องควันค่ะ คือ มันจะป่องควันตั้งบนหลังคา นึกออกไหมค่ะ)

นึกออกจ้า...ตอนที่ทำครัวเคลื่อนที่ก็ติดตั้งอย่างนั้น มาเช่าร้านนี้ก็ต้องติดตั้งอย่างนั้น เพราะถ้าไม่มีปล่องบนหลังคาอากาศจะถ่ายเทไม่ได้

ปล่องอ้วนนั่นคือปล่องของเครื่องดูดควัน ส่วนปล่องผอมสูงนี้คือปล่องระบายอากาศในห้องเล็กด้านหลังซึ่งเราเอาถังทำน้ำร้อนไว้ในนั้น
รูปภาพ

มีประสบการณ์อะไรก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ ยายหนูจะรออ่านค่ะ ขอบคุณที่เป็นแฟนคลับ

โดย **nick&al's** » จันทร์ เม.ย. 02, 2007 11:05 pm

หุหุ หนูมากกว่าละค๊า ที่จะอ่านเก็บประสบการณ์จากยายหนู เรื่องทำความสะอาดฮู้ดเนี่ย ต้องทำเองค๊า ช่างติดตั้งเสร็จแล้วก็รับเงินสะบัดตูดไปแล้วค่ะ มันดีหน่อยตรงที่ เราซื้อของจากเอเย่นต์ที่รู้จัก คือ ไม่ได้สั่งทางเนตเหมือนยายหนูน่ะค่ะ ร้านพวกเราเนี่ย เริ่มต้นทำจากศูนย์เลยค่ะ เพราะตอนเซ็นต์สัญญาเช่ามันเป็นแค่ห้องสี่เหลี่ยม ไม่มีอะไรเลยค่ะ เรา( จริง ๆ ต้องบอกว่าสามีนะคะ) ต้องมาเจาะพื้นคอนกรีตเองเพื่อให้ช่างประปาต่อท่อระบายน้ำเสียเข้ากับท่อน้ำเสียของซิตี้ จะจ้างเขาเจาะ ก็แพงหลาย เขาคิดพันห้า สามีเลยบอกว่า เช่าเครื่องมือจากโฮมดีโปมาทำเอง ใช้เวลาสามสี่วันแน่ะค่ะ กว่าจะเสร็จ เพราะแต่ละวัน ทำได้ไม่เต็มที่ ทำงานบ้าง เพื่อนบ้าน ( ร้านค้าข้าง ๆ ) บ่นว่าเสียงดังบ้าง ต้องรอหลังหกโมงเย็น ถึงได้ลงมือทำ อยากช่วยสามีเหมือนกันค่ะ แต่มีภาระที่บ้านต้องดูแลเด็ก ๆ

เรื่องเครื่องทำน้ำอัดลมเนี่ย เขาไม่เปลี่ยนให้เหรอค่ะ ในเมื่อเราสั่งแบบหนึ่ง ถ้าไม่ใช่ตามที่เราสั่ง เขาก็ควรจะเปลี่ยนให้นะคะ

เนี่ย เมื่อวันก่อนก็ได้โต๊ะ กับเก้าอี้มาในราคาถูก พอดีมีสเต๊กเฮาส์ปิดตัวลง ทางแบงค์คงได้ร้านไป เลยประกาศขายอุปกรณ์ทั้งหมดในราคาถูก ๆ ค่ะ ใครเร็ว ใครได้ เก้าอี้สภาพดี ๆ อยู่ แต่ก็คงต้องเช็ด ถู กันหน่อยล่ะ เพราะมีคราบมันเกาะอยู่เหมือนกันค่ะ ( สเต๊กเฮ้าส์ควันมันคงเยอะน่ะค่ะ ฮ่าๆๆ )

จริง ๆ ตอนแจ้งกับทางซิตี้ เราบอกว่าจะมีแค่ แปด ที่นั่ง อย่าเพิ่งตกใจนะคะ คือ ถ้าที่นั่งเยอะ เราก็เสียค่า sewer เยอะใช่ไหมค่ะ ( เมืองที่ร้านตั้งอยู่คิดที่นั่งละ 150 เหรียญค่ะ ) แต่ตอนนี้เรามีเก้าอี้ยี่สิบกว่าตัว แหะๆ ก็คงต้องค่อยขยับขยายกันไปค่ะ ตอนนี้กลัวแต่เงินทุนไม่พอน่ะค่ะ อยากถามยายหนูเหมือนกันค่ะ เห็นยายหนูบอกว่าใช้บัตรเครดิต แล้วดอกเบี้ยมันไม่สูงเหรอค่ะ หรือว่าใช้บัตรเครดิตเป็นเงินจำนวนหนึ่งแล้วเลิกใช้ แล้วยกยอดไปอีกบัตร เห็นมีหลายบัตรที่เสนอว่า ภายในหนึ่งปีไม่ต้องเสียดอกเบี้ยในจำนวนยอดที่ยกมานี้ ( transfer balance น่ะค่ะ )

อ๋อ ขอให้มีความสุขกับฮันนีมุนสั้น ๆ นี้นะคะ

ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้

ผู้ใช้งานขณะนี้