2-3อาทิตย์มานี่คิดมากเรื่องขอวีซ่าเพื่อเอาลูกมาช่วยงาน ตัดสินใจไม่ถูก ไปสอบโอนสัญชาติก็ไม่เลวเสียเงินน้อย แต่รอช้า7-9ปี
ถ้าเอามาด้วยวีซ่าทำงาน อันนี้เรื่องมาก ต้องใช้หลักฐานหลายอย่าง เราจะต้องมีเงินเหลืออยู่ในบัญชี เพื่อแสดงให้เห็นว่าเรามีเงินกำไรเหลือพอที่จะจ่ายเงินเดือนได้ ค่าธรรมเนียมก็แพงและจะต้องเสีย2-3ต่อ แล้วยังจะต้องใช้ทนายซึ่งแพงเอาการอยู่ และจะต้องรอปีหรือปีครึ่ง
และอย่างสุดท้าย ขอแบบท่องเที่ยวหรือมาเยี่ยมก็จะได้มาเลยแต่มาช่วยชั่วคราวก็ยังดีกว่าไม่ได้มา อันสุดท้ายนี้น่าสนมาก.....
แต่ 2วันนี้ความคิดที่แตกต่างออกไป ตั้งแต่ยายหนูมาอยู่อเมริกา ทำแต่งานไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเลย ด้วยเหตุผลที่ว่า ทำงานเก็บเงินก่อน อย่างเช่นโบราณว่า น้ำขึ้นให้รีบตัก เอาไว้แก่แล้วทำงานไม่ไหวค่อยเที่ยว 2-3ปีแรกหลังจากเลิกงานหรือวันหยุดก็ขับรถชมรอบๆเมืองหรือช็อป
แต่พอมาเปิดร้านอาหาร เหมือนติดคุกทำงานได้เงินแต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ ธุรกิจเติบโตใหญ่ขึ้นทุกวันๆ ร่างกายก็ยิ่งแย่ลงๆเพราะทุ่มเทงานหนัก ยิ่งคุณบิลเป็นแบบนี้แล้ว วันหนึ่งยายหนูก็ต้องเป็นอีกคน อาการมันฟ้องทุกวันถึงตอนนี้เงินไม่สามารถช่วยอะไรได้เพราะร่างการต้องการพัก
คุณบิลจะเกษียณ เมษา 2008 ยายหนูคิดว่า สิ่งแรกคือยายหนูต้องไปสอบโอนสัญชาติให้ผ่าน แล้วยื่นเรื่องเอาลูกมา จะขายกิจการร้านอาหารนี้ แล้วกลับไปพักผ่อนหรืออาจจะเรียกว่าพักฟื้นก็ได้ที่เมืองไทย หลังจากนั้นอาจจะกลับเข้ามาอเมริกาซื้อบ้านเป็นของตัวเองสักหลังที่รัฐอื่นทางตอนล่างของอเมริกาด้วยเงินก้อนนั้น และหาเป็นลูกจ้างคนอื่นทำวันละ 8ชั่วโมงก็พอ จนกว่าลูกๆจะได้วีซ่า ค่อยคิดเริ่มหาทำเลเริ่มต้นใหม่แล้วให้ลูกๆสานต่อทำกันเอง ถึงวันนั้นคุณบิลก็ประมาณ 70ปี
หรืออาจจะขายได้เงินก้อน แล้วอยู่เมืองไทยแบบถาวรไปเลย กินเงินเกษียณของคุณบิลไปเดือนๆก็คงจะพอเพราะบ้านเราก็มีแล้ว มีเวลาอยู่ด้วยกันแบบพักผ่อนจริงๆเพราะเราเหนื่อยกันมามากพอแล้ว แต่ก็ห่วงอนาคตลูกๆหลานๆซึ่งคิดว่าได้มาอยู่อเมริกามีอนาคตที่ดีกว่า แต่พอคิดอีกที 6ปีของยายหนู กลับมองว่าอเมริกาไม่น่าอยู่ บ้านเราดีกว่าเยอะ เอ...เอาไงดีอ่ะ แต่คุณบิลยืนยันว่ายังมีรัฐอื่นๆที่น่าอยู่กว่าเมืองไทย
เหตุผลที่ต้องขายคือ ทำกันแค่สองคน ขายดีมาก เฉลี่ยวันละไม่ต่ำกว่า $1,000 เหนื่อย หาผู้ช่วยไม่ได้ เมืองเล็กไม่มีคนไทยอาศัยอยู่
1 ทำเลดี จอดรถได้ทั้งด้านหน้าและด้านหลังของอาคาร สัญญา 5ปี ค่าเช่าถูก ตารางฟุตละเหรียญ(2,400ตารางฟุต))
2 ของใช้ภายในร้านใหม่หมด มี16โต๊ะ 64ที่นั่ง แต่ละโต๊ะห่างกันแบบรถเข็นผ่านได้
3 ได้ทุนคืนเร็วเพราะลูกค้าขาประจำเยอะตลอดทั้งปี ทัวร์ก็เยอะ ถ้าสามารถทำทั้งบัฟเฟ่และตามสั่ง รวยแน่นอน
4 ในกรณีที่ไม่ไช่คนไทย เราจะบอกสูตรอาหารทุกอย่าง หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ถ้าต้องการให้เราทำงานด้วยเป็นการสอนในภาคปฏิบัติก็ยินดีร่วมงาน 3เดือนหรือจนกว่าท่านจะทำเองได้ หลังจากนั้นถ้ามีปัญหาในการปรุงอาหารยินดีให้คำปรึกษาทางอีเมล
5 ในกรณีที่เป็นคนไทย เราให้มาอยู่เป็นลูกจ้างช่วยเราก่อน เพื่อดูให้แน่ใจว่าร้านเราขายดีจริงๆจึงค่อยตัดสินใจซื้อ
6 สัญญาว่าเราจะไม่กลับมาเปิดแข่งกับท่าน หรือไปทำงานให้กับร้านอื่นๆในเมืองนี้ อย่างแน่นอน
ยายหนูคิดว่าจะตั้งราคาที่ $200,000-$250,000