เรื่องเล่าจากนางฟ้า (จริงๆ)

[Sanhathai]

อาชีพ Flight Attendant เคยเป็นอาชีพ
ที่เอมี่ใฝ่ฝันตอนเรียนมหาวิทยาลัย เพราะด้วยควาที่เป็นคนชอบ
ท่องเที่ยวกอรปกับชอบใช้ภาษาอังกฤษ เลยคิดว่าอาชีพนี้ ใช่เลย

แต่พอได้ฟังประสบการณ์จากเพื่อนๆหลายคน ได้มีโอกาสอ่านหนังสือที่เขียน
โดยแอร์ฯหรือสจ๊วร์ตและมีโอกาสสังเกตเวลาอยู่บนเครื่องบิน
ได้เห็นกับตาว่า เออ ผู้โดยสารได้นอนหลับพักผ่อน แต่แอร์ฯไม่ได้นอน
ต้องคอยดูแลผู้โดยสาร ไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกิน เรื่องความปลอดภัย
มีอะไรขึ้นมาก็โทษแอร์ฯ ต้องคอยรับมือกับผู้โดยสารที่ไม่สุภาพ
และไม่ให้เกียรติ ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรตั้งหลายแหล่ะ เอมี่ก็มีความ
รู้สึกสงสัยว่า เอ ถ้าเรามาทำตรงนี้จริงๆ เราจะรับมือกับสิ่งเหล่านี้ได้
ไหม แล้วถ้าเรามีสามี มีพันธะล่ะ เราจะไม่คิดถึงพวกเขาหรือ แล้ว
พวกเขาจะไม่คิดถึงเอมี่หรือ วันหยุดก็ไม่ตรงกับชาวบ้าน ถ้าจะทำกิจกรรม
หรือไปเที่ยวด้วยกันก็คงจะยากมากๆ เพราะงานบริการไม่มีที่ไหนที่
ให้หยุด เสาร์-อาทิตย์ หรือหยุดเหมือนคนทำงานออฟฟิศ

คิดอยู่พักใหญ่ก็เลยเปลี่ยนใจค่ะ เพราะอาจจะไม่เข้ากับอุปนิสัยเราบาง
ประการ (เรื่องนอน)ทุกวันนี้เวลาเห็นแอร์ฯก็นึกถึงตอนที่ตัวเองยังเป็นวัยรุ่น
ตอนนั้นที่อยากจะทำงานแอร์ฯมากกกกก.......ป่านนี้ถ้าเราทำอาชีพนี้
เวลานี้ตัวเราจะไปอยู่ส่วนไหนของโลกหนอ

แต่เอมี่คิดว่าข้อดีของอาชีพนี้ก็มีเหมือนกัน ก็คือได้ไปในโลกกว้าง (แถมไม่ต้องเสียตังค์)
ได้ไปเห็นในสิ่งที่คนทั่วไปอาจจะต้องจ่ายเงินเพื่อที่จะได้ไปเห็น ได้บริการ
หรือได้พบปะคนมีชื่อเสียง ถ้าเขาเหล่านั้นขึ้นไฟลท์ที่เราให้บริการอยู่พอดี

คนที่อยากเข้ามาทำงานสายงานการบริการ ต้องมีใจรักเป็นอันดับแรก
คือจะต้องไม่ใช่คนที่คิดหยุมหยิม เก็บเอามาเป็นเรื่อง เพราะวันหนึ่งถ้าเจอผู้โดยสาร
งอแง หลายคน เก็บมาคิดก็ไม่ต้องเป็นอันทำอะไรพอดี ปวดหัวเปล่าๆ

เอมี่เคยมีประสบการณ์เจอกับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ไม่สุภาพก็มีเหมือนกัน
แล้วตอนนั้นเอมี่โมโหถึงขนาดยืนพูดจ้องหน้ากันเลย (สายการบินเจ้าดอกจำปีนี่ล่ะค่ะ)
คือตอนนั้นเอมี่กำลังมองหาที่นั่งบนเครื่องบิน เราเข้ามาในเครื่องเป็นคนแรกเลย
พอดีคุณแม่โทรเข้ามา ถามว่าขึ้นเครื่องหรือยัง ถ้าเครื่องลงแล้วให้รีบโทรไปหาแก
เอมี่ก็รีบคุยรีบวาง ก็คิดในใจว่าเนี่ยเดี๋ยวหาที่นั่งเจอแล้วเก็บสัมภาระก่อนแล้วจะปิดเครื่อง
แอร์ฯท่านนั้น ตะโกนมาเลยค่ะ ขอใช้คำว่าตะโกนน่ะค่ะ เพราะเสียงดังมาก
*ปิดเครื่องด้วยน่ะค่ะ* คือเค้าก็ไม่ได้ใช้คำพูดไม่สุภาพหรอกค่ะ แต่โทนน้ำเสียงและ
การเดินจ้ำอ้าวกระแทกฝ่าเท้า ตึง ตึง มาหาเรา อันนั้นสำหรับเอมี่มันไม่สุภาพมากๆ
เราก็เลยบอกกับเค้าว่า *ค่ะ ทราบแล้วค่ะ ดิฉันกะว่าจะวางของก่อนแล้วจะปิด*
เค้าก็ตอกกลับมาว่า *ควรจะปิดตั้งแต่ก่อนขึ้นเครื่องน่ะค่ะ* (พูดด้วยน้ำเสียงตะคอกน่ะค่ะ)
ก็ยืนเถียงกันอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะ เอมี่ก็ไม่ยอม เค้าก็ไม่ยอม กว่าจะได้นั่ง ก็ต้องเรียก
เพอร์เซอร์มาคุย แล้วก็ขอโทษขอโพยกัน คนที่เป็นเพอร์เซอร์ขอโทษแทนคุณแอร์ฯคนนั้น
แต่คุณแอร์ฯคนนั้นไม่ได้ขอโทษเอมี่น่ะค่ะ คือเอมี่ก็เข้าใจว่าเค้าทำตามหน้าที่
แต่การทำหน้าที่ตรงนี้เค้าก็ต้องไม่ลืมว่าเค้ามีโลโก้ตราบินไทยประทับอยู่ที่หน้าผากเค้า
ฉะนั้นกิริยา คำพูด มารยาท เค้าต้องระมัดระวังอย่างมาก ไม่เช่นนั้นผู้โดยสารก็จะเม้าท์
ปากต่อปาก ทำให้ภาพพจน์บริษัทฯเสียหายน่ะค่ะ เที่ยวบินนั้นเอมี่ไม่เห็นเค้าอีกเลยค่ะ
สงสัยเพอร์เซอร์คงจะสลับให้แอร์ฯท่านอื่นมาทำหน้าที่แทน ส่วนเค้าอาจจะถูกย้ายให้ไป
บริการตรงส่วนอื่น แต่เหตุการณ์นี้ก็เป็นเหตุการณ์เดียวในชีวิตที่เอมี่เจอกับแอร์ฯไม่สุภาพ
เที่ยวบินอื่นก็บริการปรกติดีค่ะ ไม่ว่าจะสายการบินบ้านเราหรือสายการบินต่างชาติ

EM335

[Magarine]

เห็นด้วยกับคุณเอมี่ค่ะ เคยเจอแอร์ของสายการบินไทยที่ไม่สุภาพเหมือนกันค่ะ คนไทยที่มาเป็นแอร์บางส่วนก็มาจากตระกูลดี คือคุณเธอเหล่านั้นคงเป็นลูกคุณหนู ไม่เคยต้องมาลำบากรับใช้ใคร ก็เลยอาจมีความอดทนต่ำค่ะ แต่ขณะเดียวกันก็มีอีกหลายคนที่ดีค่ะ

[Goofy]

ตอบช้าไปนิดแค่สองเดือน แฮ่ๆๆ เพราะมีกระทู้มากกกมายยยย ตามอ่านมิทัน และเนตหลุดบ่อยมากค่ะ แต่สองวันมานี้ เนตวิ่งฉิว เปิดปุ๊ป ติดปั๊บ .....

ใช่แล้วอาชีพแอร์ต้องมีความอดทนสูงมากกกกกกก จากที่สังเกตด้วยตัวเอง เพราะบินมาหลายสายการบิน และหลายสิบปี พอจะได้เห็นความเหน็ดเหนื่อยของแอร์ได้ดีค่ะ ( เพื่อนน้องมาการีนสวยจังค่ะ เครื่องแบบคล้ายๆเครื่องที่เคยบินเลย เอมิเรต หรือเปล่าคะ ? )

ที่บ้านเรานิยมอาชีพนี้มาเป็นอันดับหนึ่ง มาตั้งเป็นร้อยปีมาแล้ว น่าจะเป็นเพราะ สมัยก่อน การได้มีโอกาสออกไปชมบ้านเมืองอื่นๆ ข้ามนํา ข้ามทะเล นั้น ถือว่าจะต้องเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์ และมีสตางค์ เลยต้องเซฟอาชีพนี้ไว้ให้ลูกๆผู้มีอันจะกิน ได้ทํางานและไปเที่ยวฟรี แถมได้มีโอกาสได้รู้จัก ผู้มีอันจะกินที่มีเงินค่าเครื่องบิน

งานแอร์นั้นหนักหนาสาหัส เมื่อเครื่องเต็ม ผู้โดยสาร2-3 ร้อย พอเครื่องขึ้นก็ต้องอุ่นอาหาร เตรียมเสริฟกันวุ่น และต้องยิ้มสวยตลอดเวลา หลังอาหารหนัก ถ้าเสริฟผัดเผ็ด ( เครื่อง เอว่า เสริฟอาหารไทยหร่อยดี แต่ค่อนข้างสไปส์ซี่จัง เผ็ดนะ ) ผู้โดยสารฝรั่งก็ปวดท้องละซี่ แถมบางคนใช้ห้องนําไม่ชํานาญก็เยอะแยะ ไม่รู้ว่าปุ่มกดให้อาหารเหลวฟู่ๆที่อยากทิ้งไปอยู่ตรงไหน.....ลําบากน้องแอร์ต้องพาลวิ่งหายพลุ๊บเข้าไปทําความสะอาด แถมฉีดนําหอมอีก2ฟู่

อ้าวมาอีก10คน ท้องเสียอีกแล้ว.....ว๊ากเด็กอ้วก น้องแอร์ก็ต้องรีบไปเช็ด.....ขออะไร น้องแอร์ก็ต้องรีบมาบริการ ทั้งๆที่อยากงีบเมือนกัลล์....ถ้านั่งเครื่องนานๆ และนอนไม่หลับ ลองนั่งสังเกตูน้องแอร์ทํางานดูนะคะ ดูแล้วได้คิดดีออก ว่าอาชีพนี้ต้องอดทนมากจริงๆค่ะ...

อันตรายด้วยนะคะ ขนาดบินไม่บ่อยยังปอดๆ กลัวตกกลางทะเลเลย

พอเครื่องลง น้องแอร์ก็ต้องแบกกระเป๋าเข้าโรงแรม บางคนก็หงอยเหงา เบื่อเปลี่ยนที่ เปลี่ยนเวลา เบื่อจัดกระเป๋า ลากกระเป๋า ตื่นไม่เป็นเวลา ปวดท้องมีรอบเดือน หรือทะเลาะกับแฟนมา ก็ต้องยิ้มสวยไว้ก่อนค่ะ

เห็นใจค่ะ และสัญญาว่าจะทําตามกฏของสายการบิน และจะไม่ปล่อยให้น้องแอร์ต้องมาตามล้างตามเช็ดหลังจากใช้ห้องนํา จะไม่อ้วกลดคนข้างๆ จะไม่ผายลม เอ้ย จะไม่รับประทานทุเรียนก่อนขึ้นเครื่อง EM352

[Magarine]

แหมมาช้าก็ยังดีกว่าไม่มานะคะพี่กู๊ฟฟี่ ยกตัวอย่างมาเห็นได้ชัดเลยนะคะ ทั้งรูป รส กลิ่น และเสียงมาพร้อมกันหมดเลย

[aalesund]

เข้ามาชมแอร์ค่ะสวยจัง แต่บางสายการบิน มีแต่แอร์รุ่นป้าค่ะ

[มุ้ยเองค่ะ]

<span style='color:purple'>สวัสดีค่ะ แอบเข้ามาฟังประสบการณ์บนเครื่องกับเค้าด้วยคนค่ะ จริงๆแล้วสมัยสาวๆ ก็เคยมีเจ้าความรู้สึกอยากลองไปสอบเป็นแอร์กับเค้าผ่านมาแว๊บๆเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลว่าอยากไปเที่ยว ชอบเดินทางเหมือนคนอื่นๆ แต่เหมือนหลายๆคนที่โดนเค้าบอกต่อๆกันมาว่าอาชีพแอร์ฯนี่ สุดเลิศหรูของอาชีพคุณผู้หญิงเลยน้า ถ้าได้ทำละก็เอาไปเม้าท์กับเค้าได้หลายคุ้งน้ำเชียว แถมบอกว่าเป็นแอร์นี่เค้าเอาสูงๆ มุ้ยก็สูงประมาณนึง เลยโดนคนโน้นคนนี่ถามบ่อยๆ แต่พอมาคิดแล้วตัวเองชอบภาษาอังกฤษก็จริง แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดจะไปสู้รบปรบมือกับคนเป็นร้อยๆพันๆที่สมัครงานนี้ได้หรอกมั้ง แถมพูดกันจริงๆแล้ว เป็นแอร์ฯเดินเสริฟอาหารไปมาซะมากกว่า ไม่ค่อยได้ใช้ภาษาอังกฤษที่เจรจาอะไรมากมายสักเท่าไหร่ (หรือเค้าไปแอบเจรจากับคนอื่นไม่พูดกับมุ้ยก็ไม่รู้ เห็นมาพูดด้วยทีไร ก็ถามแต่ว่า Mind for a drink, Coffee or Tea etc.) สรุปแล้วก็เลยได้มาหมกอยู่ก้นครัวนี่ล่ะค่ะ EM131</span>

[แมงปอ]

แต่ถึงยังไง สาวๆส่วนใหญ่ก็อยากเป็นนางฟ้า นะค่ะ

แต่นางฟ้าบางสายการบิน..ปอ.. ไม่ประทับใจเอาเสียใจเลยค่ะ

[ainsworth]

โอววว เมื่อก่อนตอนเด็กๆ เคยอยากเป็นค่ะ แต่พอรู้รสชาติการอยู่บนเครื่องบินแล้วขยาดมากๆ
เมาเครื่องค่ะ ส่วนท้องก็ปั่นป่วนตลอด ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ขนาดไฟล์ทสั้นๆ แค่ชั่วโมงเดียวยังไม่ค่อยอยากจะขึ้นเลย โดยเฉพาะตอน take off กะ landing นะคะ โอ้ย อยากจะตัดหัวตัดหูตัวเองทิ้ง
มันทรม๊าน ทรมานค่า

[Magarine]

ใช่ค่ะ ลำพังเป็นผู้โดยสารได้นั่งตลอดก็ยังทรมาน แล้วถ้าต้องทำงานบนนั้นด้วยจะขนาดไหน

[kate777]

นางฟ้าคนนี้ยิ้มสวยจัง หัวใจสำคัญของคนที่ทำงานบริการคือ service mind ค่ะ

[naddyswiss]

อาชีพ Flight Attendant เคยเป็นอาชีพ
ที่เอมี่ใฝ่ฝันตอนเรียนมหาวิทยาลัย เพราะด้วยควาที่เป็นคนชอบ
ท่องเที่ยวกอรปกับชอบใช้ภาษาอังกฤษ เลยคิดว่าอาชีพนี้ ใช่เลย

แต่พอได้ฟังประสบการณ์จากเพื่อนๆหลายคน ได้มีโอกาสอ่านหนังสือที่เขียน
โดยแอร์ฯหรือสจ๊วร์ตและมีโอกาสสังเกตเวลาอยู่บนเครื่องบิน
ได้เห็นกับตาว่า เออ ผู้โดยสารได้นอนหลับพักผ่อน แต่แอร์ฯไม่ได้นอน
ต้องคอยดูแลผู้โดยสาร ไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกิน เรื่องความปลอดภัย
มีอะไรขึ้นมาก็โทษแอร์ฯ ต้องคอยรับมือกับผู้โดยสารที่ไม่สุภาพ
และไม่ให้เกียรติ ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรตั้งหลายแหล่ะ เอมี่ก็มีความ
รู้สึกสงสัยว่า เอ ถ้าเรามาทำตรงนี้จริงๆ เราจะรับมือกับสิ่งเหล่านี้ได้
ไหม แล้วถ้าเรามีสามี มีพันธะล่ะ เราจะไม่คิดถึงพวกเขาหรือ แล้ว
พวกเขาจะไม่คิดถึงเอมี่หรือ วันหยุดก็ไม่ตรงกับชาวบ้าน ถ้าจะทำกิจกรรม
หรือไปเที่ยวด้วยกันก็คงจะยากมากๆ เพราะงานบริการไม่มีที่ไหนที่
ให้หยุด เสาร์-อาทิตย์ หรือหยุดเหมือนคนทำงานออฟฟิศ

คิดอยู่พักใหญ่ก็เลยเปลี่ยนใจค่ะ เพราะอาจจะไม่เข้ากับอุปนิสัยเราบาง
ประการ (เรื่องนอน)ทุกวันนี้เวลาเห็นแอร์ฯก็นึกถึงตอนที่ตัวเองยังเป็นวัยรุ่น
ตอนนั้นที่อยากจะทำงานแอร์ฯมากกกกก.......ป่านนี้ถ้าเราทำอาชีพนี้
เวลานี้ตัวเราจะไปอยู่ส่วนไหนของโลกหนอ

แต่เอมี่คิดว่าข้อดีของอาชีพนี้ก็มีเหมือนกัน ก็คือได้ไปในโลกกว้าง (แถมไม่ต้องเสียตังค์)
ได้ไปเห็นในสิ่งที่คนทั่วไปอาจจะต้องจ่ายเงินเพื่อที่จะได้ไปเห็น ได้บริการ
หรือได้พบปะคนมีชื่อเสียง ถ้าเขาเหล่านั้นขึ้นไฟลท์ที่เราให้บริการอยู่พอดี

คนที่อยากเข้ามาทำงานสายงานการบริการ ต้องมีใจรักเป็นอันดับแรก
คือจะต้องไม่ใช่คนที่คิดหยุมหยิม เก็บเอามาเป็นเรื่อง เพราะวันหนึ่งถ้าเจอผู้โดยสาร
งอแง หลายคน เก็บมาคิดก็ไม่ต้องเป็นอันทำอะไรพอดี ปวดหัวเปล่าๆ

เอมี่เคยมีประสบการณ์เจอกับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ไม่สุภาพก็มีเหมือนกัน
แล้วตอนนั้นเอมี่โมโหถึงขนาดยืนพูดจ้องหน้ากันเลย (สายการบินเจ้าดอกจำปีนี่ล่ะค่ะ)
คือตอนนั้นเอมี่กำลังมองหาที่นั่งบนเครื่องบิน เราเข้ามาในเครื่องเป็นคนแรกเลย
พอดีคุณแม่โทรเข้ามา ถามว่าขึ้นเครื่องหรือยัง ถ้าเครื่องลงแล้วให้รีบโทรไปหาแก
เอมี่ก็รีบคุยรีบวาง ก็คิดในใจว่าเนี่ยเดี๋ยวหาที่นั่งเจอแล้วเก็บสัมภาระก่อนแล้วจะปิดเครื่อง
แอร์ฯท่านนั้น ตะโกนมาเลยค่ะ ขอใช้คำว่าตะโกนน่ะค่ะ เพราะเสียงดังมาก
*ปิดเครื่องด้วยน่ะค่ะ* คือเค้าก็ไม่ได้ใช้คำพูดไม่สุภาพหรอกค่ะ แต่โทนน้ำเสียงและ
การเดินจ้ำอ้าวกระแทกฝ่าเท้า ตึง ตึง มาหาเรา อันนั้นสำหรับเอมี่มันไม่สุภาพมากๆ
เราก็เลยบอกกับเค้าว่า *ค่ะ ทราบแล้วค่ะ ดิฉันกะว่าจะวางของก่อนแล้วจะปิด*
เค้าก็ตอกกลับมาว่า *ควรจะปิดตั้งแต่ก่อนขึ้นเครื่องน่ะค่ะ* (พูดด้วยน้ำเสียงตะคอกน่ะค่ะ)
ก็ยืนเถียงกันอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะ เอมี่ก็ไม่ยอม เค้าก็ไม่ยอม กว่าจะได้นั่ง ก็ต้องเรียก
เพอร์เซอร์มาคุย แล้วก็ขอโทษขอโพยกัน คนที่เป็นเพอร์เซอร์ขอโทษแทนคุณแอร์ฯคนนั้น
แต่คุณแอร์ฯคนนั้นไม่ได้ขอโทษเอมี่น่ะค่ะ คือเอมี่ก็เข้าใจว่าเค้าทำตามหน้าที่
แต่การทำหน้าที่ตรงนี้เค้าก็ต้องไม่ลืมว่าเค้ามีโลโก้ตราบินไทยประทับอยู่ที่หน้าผากเค้า
ฉะนั้นกิริยา คำพูด มารยาท เค้าต้องระมัดระวังอย่างมาก ไม่เช่นนั้นผู้โดยสารก็จะเม้าท์
ปากต่อปาก ทำให้ภาพพจน์บริษัทฯเสียหายน่ะค่ะ เที่ยวบินนั้นเอมี่ไม่เห็นเค้าอีกเลยค่ะ
สงสัยเพอร์เซอร์คงจะสลับให้แอร์ฯท่านอื่นมาทำหน้าที่แทน ส่วนเค้าอาจจะถูกย้ายให้ไป
บริการตรงส่วนอื่น แต่เหตุการณ์นี้ก็เป็นเหตุการณ์เดียวในชีวิตที่เอมี่เจอกับแอร์ฯไม่สุภาพ
เที่ยวบินอื่นก็บริการปรกติดีค่ะ ไม่ว่าจะสายการบินบ้านเราหรือสายการบินต่างชาติ

EM335

เพิ่งอ่านเจอคุณเอมี่ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเหล่าคุณแอร์หญิงดอกจำปีเค้าเป็นอะไรกันจริงๆเหมือนที่คุณเอมี่ว่าแหละค่ะ เค้าไม่ค่อยชอบบริการผู้หญิงไทยบินคนเดียวจริงๆนะคะ แต่ถ้ามากับสวามีฝรั่งชีก้อไม่กล้าออกฤทธิ๋ ออกเดชนะคะ เคยบินมาสวิสคนเดียวไม่ค่อยจะดูแลโหน่งเลย แต่เห็นไปหัวเราะต่อกระซิกกับฝรั่งหนุ่มๆบินเดี่ยวค่ะ คอนเฟิร์มค่ะ

[Natsu]

พี่สาวของNatsu ก็เป็นแอร์ของสายการบินของญี่ปุ่นอะค่ะ

เคยขึ้นเครื่องเดียวกันตอนพี่ทำงานอยู่เห็นแล้วเหนื่อยแทน เดินไม่หยุดเลย แต่ตอนนี้เธอก็ทำงานมาได้8ปีแล้ว เจอแขกคนญี่ปุ่นเลิกพูดเลยค่ะ (ผู้ชาย)ส่วนใหญ่จะชี้นิ้วให้แอร์เอากระเป๋าขึ้นไปเก็บทั้งนั้น-_-" แอร์ก็ตัวเล็กจิ๊ดเดียว โดนให้หิ้วกระเป๋าอีก มีหลายเรื่องเหมือนกันค่ะ ฟังแล้วโห น่าเห็นใจสุดๆ
แต่ตอนนี้ก็คงจะชินกันแล้วมั้ง เธอได้บินมาญี่ปุ่นทุกอาทิตย์ได้มาหาคุณแม่ ปะป๋ากะน้องสาว

พี่สาวเป็นแอร์คนที่แฮ๊ปปี้ที่สุดสงสัยจะเป็นคุณแม่น่ะค่ะ เพราะได้ตั๋วบินฟรี บินมานู่นนี่ได้ตามใจเลย ฮี่ๆ


เจอแอร์ของสารการบินนอสเวสซะก่อนค่ะ บริการได้ห่วยมากๆ(คนอเมริกา) โอ้วว มีตะคอกใส่ด้วย กระชากของออกจากมือเราก็มีค่ะ(อันนี้เห็นมากับตา แต่ยังไม่เคยเจอกับตัวเอง)

[อำแดงสวีดา]

...

[Aon]

ชอบคุณนางฟ้า สวย และยิ้มก็สวย น่ารักมากเลยค่ะ EM081

[prettypass2000]

เพื่อนคุณ magarineทำงานที่สายการบิน Amirateหรือคะ พอดีเพื่อนของมดก็ทำงานที่นั่นเหมือนกันค่ะ ประจำอยู่ที่ดูไบค่ะ