บัวแล้งน้ำ ตอน "เฉพาะกิจ"

[ออย]

<span style='color:purple'>สวัสดีค่ะสมาชิกครัวไกลบ้านทุกคน วันนี้ออยพาพี่จูโบ้มายักคิ้วทักทายทุกคนเสียหน่อย ตอนนี้ออยมีเวลานั่งพักหายใจชิวๆ แค่ 3 ชั่วโมง เองเฮ้ออออ ….ว่าแล้วขอแวะเข้ามาขายนิยาย “บัวแล้งน้ำ” ของตัวเองสักหน่อยนะ อันนี้ตอน “เฉพาะกิจจริงๆ” เรื่องจริงผ่านคอมเหมือนกัน แต่ขอไม่ดังอย่างพี่แอร์กี่น๊า เดี๋ยวโดนท่านขุนลากไส้เอา 555 เหตุผลสำคัญคือออยอยากจะขอคำปรึกษารึคำแนะนำค่ะว่าเหตุการณ์อย่างนี้จะทำอย่างไรดี ขอโพสแบบยาวโล้ดม้วนเดียวจบเลยนะคะ เวลามีน้อยพร่ำมากไม่ได้

คือ แม่สามีเป็นมะเร็งที่ตับอ่อน เป็นเวลาสองปีกว่าแล้ว สถานการณ์นะเวลานี้เรียกว่าแย่ค่ะ ลักษณะอาการที่เป็นอยู่นะตอนนี้คือ ทั้งขาและเท้าบวมน้ำมาก เหมือนขาตุ๊กตา จับแล้วเหมือนเมโมรี่โฟมแน่นๆ กดเบาๆ ก็เป็นรอยนิ้ว ส่วนท้องบวมใหญ่เหมือนคนท้องแก่ ทำให้เขาไม่สามารถลุกเข้าห้องน้ำ รึขยับตัวเองได้ ท้องเขาก็เสียตลอดเวลา เมื่อเร็วๆ นี้ แม่เข้ารับการผ่าตัดครั้งสุดท้ายเพื่อเอาสายยางที่เคยใช้ระบายน้ำออกจากช่องท้องออก หมอต้องเตรียมการผ่าตัดอยู่สองวันกว่าจะได้ผ่า เพราะร่างกายแม่ไม่พร้อม คุณหมอบอกว่าผิดหวังกับการผ่าตัดครั้งนี้มากๆ เขาทำอะไรไม่ได้ดีไปกว่าแค่เอาท่อสายยางออก ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเก็บมันไว้อีก หมอพบเชื้อมะเร็งลามไปที่บริเวณปอด ลำไส้ กระเพาะ และตับ หมอไม่สามารถที่จะเอามันออกมาได้อีกแล้ว การที่ท้องบวมนั้นมันเป็นผลข้างเคียงจากการที่เซลในร่างกายอุ้มน้ำเก็บไว้เพื่อพยายามปกป้องตัวของมันเอง ซึ่งท่านขุนก็บอกหมอว่าเขาแปลกใจว่า เมื่อ 10 เดือนที่แล้ว ผลจากแล๊ปตรวจว่ามะเร็งมีเปอร์เซ็นต์กลับมาเพียงแค่ 30% ทำไมมันลามได้รวดเร็วนัก แต่สำหรับออยไม่ได้แปลกใจเลยว่าทำไม เพราะแม่ท่านขุนไม่เคยระวังเรื่องอาหารการกินเลย ซึ่งพอออยเตือนก็ถูกว่าลูกสะใภ้หวงกิน หมอบอกว่ามะเร็งตับมักเกิดกับผู้ที่กินอาหารมีเชื้อรา ออยก็รู้อีกแหละว่าแม่ท่านขุนมีนิสัยชอบซื้ออาหารมาตุนๆ ไว้ จนมันจะเน่าจะเสียก็มาปาดส่วนที่เสียๆ ทิ้งแล้วก็กิน รึเก็บฟรีสแล้วค่อยงัดมากินใหม่ ที่เขียนมานี้ออยไม่ได้ว่าแม่เขานะคะ แค่อยากให้ทุกคนระมัดระวังเรื่องนี้ อย่าไปเสียดายมัน

สุดท้ายคุณหมอบอกว่าเขาไม่สามารถรักษามะเร็งต่อให้ได้อีกแล้ว ร่างกายของแม่เริ่ม shut down จะรักษาให้แต่อาการเบื้องต้นที่พบเท่านั้น เช่นหายใจไม่ออกก็ให้ออกซิเจนไป แม่ออกจากห้องผ่าตัดปุ๊บหมอเขาก็ส่งกลับบ้านทันที (กลัวตายที่โรงพยาบาลไงฟ่ะ) เขาเคลียร์เรื่องทุกอย่างของแม่ออกจากโรงพยาบาล บอกว่าไม่ต้องกลับมาที่นี้อีก ให้แม่ไปพักรักษาตัวสบายๆ อยู่ที่บ้าน ทางโรงพยาบาลเขาติดต่อกับประกันของแม่ ให้ส่งเตียง กระโถน สาระพัดอย่างจัดตรงส่งถึงบ้านจัดให้เหมือนเป็นห้องๆ หนึ่งในโรงพยาบาล และมีหน่วยงานหนึ่งเป็นพวกพยาบาลมาค่อยเช็คร่างกายทั่วๆ ไป และมาเช็ดตัวให้อาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง เกิดเหตุฉุกเฉินอะไรก็ให้ติดต่อกับทางหน่วยงานนี้ก่อน</span>

[ออย]

<span style='color:purple'>ตลอดเวลาที่แม่เป็นมะเร็ง มีแค่ออยกับท่านขุนสองคนที่ดูแลแม่ ไม่มีญาติคนไหนเคยมาเหลียวแล เพื่อนแม่มีเข้าถามมาไถ่แสดงความห่วงใยบ้าง พี่ชายท่านขุนทำงานกับรัฐบาลของสหรัฐตอนนี้ไปประจำอยู่ที่เมืองไทย ว่างๆ ก็โทรมาปากดีด่าเรา ทั้งๆ ที่ ตังค์ค่าน้ำมัน ค่าหยูกค่ายาแม่ไม่เคยยื่นมือมาช่วย พี่สะใภ้ฝรั่งอยู่ที่นี้ก็อ้างไม่สบายทั้งปีทั้งชาติ บอกว่าไม่อยากมาหากลัวแม่ติดหวัด ขนาดแม่ผ่าตัดจะตายอยู่แล้ว ทางญาติพี่สะใภ้ไม่เคยมีใครโผล่มาเยี่ยมเลย แม่เข้าโรงพยาบาลครั้งไหนเราก็โทรไปบอกเขานะ แต่เขากับทำนิ่งเฉย (ไม่ได้เรียกมาเช็ดกี้ซักหน่อย...ทำกลัวกันไปได้) ออยกับท่านขุนก็บอกกับตัวเองว่าญาติเรามีแค่จูโบ้อีกตัวก็แค่นั้นเอง

ตอนนี้ออยทำหน้าที่ดูแลแม่ในช่วงเช้าจนถึง 4 ทุ่ม คอยพยุงนั่งกระโถน เทกระโถน บ้างครั้งกลั้นไม่อยู่ก็ต้องเปลี่ยนผ้าอ้อม เช็ดเนื้อเช็ดตัวเช็ดก้นให้เขา คอยผลิกตัว เตรียมอาหาร 3 มื้อ ให้ยา เก็บผ้าซัก ล้างจาน ทำความสะอาดบ้านนิดหน่อย เรียกว่าทำทุกอย่างขนาดนี้ แม่เขายังไม่พอใจเราเลย คนเรานะจะตายแล้วยังคิดไม่ได้ ตอนดีๆ อยู่เขาก็กลั่นแกล้งออยสาระพัด เรื่องกรีนการ์ดก็เกือบจะต่ออายุไม่ทันเพราะเขาเอาเอกสารบ้านเราไปแอบ ถามถึงก็ตะคอกใส่บอกไม่รู้เรื่อง ต้องให้เราถือวิสาสะตอนเขาไม่อยู่ค้นบ้านเขา เอกสารทางธนาคารของท่านขุน เขาก็กลัวว่าเราจะมีส่วนได้ส่วนเสียตรงนั้น เขาก็รีบตัดหน้าเราเอาชื่อเขาเข้าไปใส่ พอเราจะต้องเอาชื่อเราใส่เข้าไปบ้าง เขาก็ไม่ยอมมาเซ็นต์รับรู้ ยื้อไว้อยู่นั้น แหม๊...มันน่าจะต่อกรีนการ์ดไม่ทันซะจริงๆ จะได้หาเรื่องเผ่นกลับบ้านเลย อุ้ย...ลืมตัวไปหน่อย แฮะๆ กลับมาเข้าเรื่องต่อ พอหลังสี่ทุ่มก็ตาท่านขุนไปนอนค้างที่บ้านแม่ เรียกง่ายๆ ว่าเราต้องจับตามองเขาตลอด 24 ชั่วโมง เลย เพราะเขาท้องเสีย กินน้ำรึกินไรหน่อยสักพักก็ออกปุ๊บเลย กลั้นไม่ได้ เขาต้องเข้าห้องน้ำบ่อยมากแทบจะทุกๆ ชั่วโมง ที่แย่ที่สุดคือออยน้ำหนักห่างจากเขาแค่ 7 กิโล ออยทานน้ำหนักเขาไม่ไหว เคยพากันคว่ำคลุกกองขี้กันไปแล้วครั้งหนึ่ง ออยต้องตั้งหลักอยู่สามครั้งกว่าจะเอาแม่ขึ้นมาได้ ออยหละลิ้นห้อยแทบขาดใจเจ็บหน้าออก ปวดหลังเรื้องรัง แม่เองก็เข่าปูดไปเหมือนกัน ออยเองก็เสียใจที่ทำเขาเจ็บ เพราะหมอบอกให้ระวังอย่าให้แม่มีแผลเพราะเขามีแนวโน้มจะเป็นโรคเบาหวานด้วย ถ้าวันไหนแม่อาการไม่ดีลุกไม่ขึ้นนี้ออยต้องโทรตามท่านขุนแล้ว ท่านขุนช่วงนี้ก็เสียงานเสียการไปเลยเหมือนกัน บ้านออยกะแม่อยู่ติดกันออยวิ่งรอกกลับไปกลับมาระหว่างบ้านทั้งสองหลัง เอาแม่มาอยู่บ้านเราไม่ได้เพราะบ้านออยมีจูโบ้ (เขาว่าเขากลัวติดเชื้อโรคจากจูโบ้ แต่จริงๆ ออยกลัวจูโบ้ไปติดเขามากว่า อิอิ) ประกอบกับแม่เขาต้องใช้ของในบ้านเขาด้วย เอามาอยู่บ้านออยมันไม่สะดวก พอแน่ใจว่าเขาหลับออยก็วิ่งกลับมาบ้านออย คอยเตรียมอาหารมื้อต่อไปให้เขา ซึ่งแม่เขาก็กินไม่เหมือนออยกับท่านขุนก็ต้องแยกทำเอาไว้ แล้วทำกับข้าวให้ออยกะท่านขุนต่างหาก บ้านออยๆ ก็ต้องดูแล ทำงานบ้านไปหูก็เงี้ยงฟังเบเบี้มอนิเตอร์ไป ว่าเมื่อไหร่แม่เขาจะเรียกหา แทบจะเป็นโรคจิตเพราะระแวงตลอดบางทีมันก็มีเสียงแทรกแกรกๆ น่ารำคาญมาก เวลานั่งกินดีๆ ไม่เคยมี ได้แต่รีบๆ คว้าๆ หยิบจุกจิกพอคลายหิว ออยช่วยเขาก็ช่วยด้วยน้ำใจ แต่ยังคอยมีคนปากหมาพูดให้เสียน้ำใจ ก็ไม่ใช่ใครพี่เขยตัวดีนั้นแหละ พอเราทำแม่ล้มก็มาว่าบอกเราทำไรไม่ระวัง แต่ภรรยาตัวเองเคยโผล่มาช่วยไหม แหม๊.....คันปากเลย แฮะๆ</span>

[ออย]

<span style='color:purple'>ส่วนท่านขุนเองเช้าก็ต้องไปทำงาน แต่โดนแม่เรียกแทบจะทุกช่วงโมงตอนกลางคืน จะเข้าห้องน้ำบ้างหละ จะกินบ้างหละ เราก็ถามเขานะว่าหิวเหรอ เขาว่าไม่หรอกแต่เขาเบื่อ เขากินจุกจิกนอกจากอาหารมื้อหลักก็แทบตลอดทั้งวันเลย กินเสร็จก็ต้องเข้าห้องน้ำ คนดูแลเลยไม่ได้พักผ่อน

ถึงตอนนี้เรียกว่า โอเวอร์โหลดแล้ว ออยกะท่านขุนดูแลแม่มาแบบนี้ตลอดตั้งแต่หลังวันแต้งค์กีฟวิ่งเป็นต้นมา พยายามจะจ้างหาคนมาช่วยดูแลแม่ ได้แต่เมียงๆ มองๆ อยู่ เพราะสู้ราคาไม่ค่อยไหว เล่นคิด 10 เหรียญต่อชั่วโมง ถ้าจ้างตลอด 24 ชั่วโมง คงต้องเอาจูโบ้ไปขายตัวแล้ว 555 พยายามให้รัฐมาช่วย เอกสารก็มีปัญหามากมาย ทั้งใบเกิดที่แปลเป็นภาษาอังกฤษแต่ดันไม่ได้ประทับตรา เอกสารตัวจริงก็ดันไม่ใส่ชื่อ เขียนแต่วันเกิด กับชื่อพ่อชื่อแม่เขา (เออนะ...เอกสารเมื่อ 60 ปีที่แล้วทำไมมันเล่นกันง่ายๆ อย่างนี้) ลืมบอกไปว่าแม่เป็นคนไทยค่ะ พ่อท่านขุนเป็นทหารชาวเมกัน ทั้งทะเบียนสมรสก็ดันไปจดกันที่เยอรมัน ก็ต้องหาคนมาแปลเอกสารอีก ทะเบียนหย่าก็ดันไปหย่าที่รัฐอื่น โอ้ยยย...ปวดหัว จะหาเงินมาจ้างคนดูแลสักหน่อย ตายก่อนพอดีกว่าเรื่องจะเสร็จ

ตอนนี้ออยกะท่านขุนพยายามวางแผนว่าจะให้คนมาดูแลช่วงเวลาไหนบ้าง อาทิตย์ละกี่ครั้งดี ซึ่งก็ตกลงไม่ได้สักที อีกคนก็อยากให้มาแต่กลางคืน อีกคนก็ว่า โอ้ย...แล้วตาฉันละว้อย ตรูก็เหนื่อยนะ ออยนี้ทำหนักกว่าพยาบาลที่โรงพยาบาลอีกนะ พวกนั้นเขายังแยกหน้าที่กันดูแล เตรียมอาหาร เลิกงานยังมีเวลาส่วนตัวกัน แต่ออยดูๆ แล้วแม่ท่านขุนคงยังอยู่ได้อีกนานแหละ เพราะจิตใจและสมองเขายังสั่งการได้ดี ปากก็ยังดีโขกสับชาวบ้านได้อยู่เลย แฮะๆ แม่เขายังย้อนหมอไปเลยว่า หนังสือที่หมอร่ำเรียนมามันเชื่อไม่ได้ซะทุกอย่างหรอกนะ เขารู้ตัวดีว่าเขาจะยังไม่ตาย แม่ก็ชอบเรียกเราให้วิ่งหัวปั่นทั้งวัน บ้างครั้งเรียกแบบไม่มีเหตุผลด้วย แล้วแม่เขายังว่า “เรียกมาไม่ได้ใช้ฟรีนะให้ตังค์” (โทษทีนะคะ เขาว่าให้อาทิตย์ละ 100 เหรียญ ถ้าจ้างพยาบาลทั้งวันเขาคิดกันจริงๆ 240 เหรียญ/วัน) ออยฟังแล้วก็ฉุนเหมือนกัน วิญญาณนางเอกทับร่างทันที ตอบเขากลับไปว่า “ทำด้วยน้ำใจค่ะ แต่บางทีมีคนมาพูดให้เสียน้ำใจ ก็รู้สึกแย่เหมือนกัน” นี้ก็ทำมาตั้งนานแล้วเขาก็ยังไม่เคยจ่ายจริงๆ ให้สักที ทุกวันนี้มีปัญหาอะไร ออยกับท่านขุนต้องโทรทางไกลกลับไปปรึกษาแม่ออย ก็ไม่รู้จะถามใครนี้หน่า ปลุกแม่แล้วกันเนอะ แม่ออยก็พอจะรู้เรื่องแสบๆ ที่เขาทำกับออยไว้ แต่เขาปลอบใจว่ามารไม่มีบารมีไม่เกิด มองเขาแล้วให้เวทนาเขามากๆ อดทนทำความดีต่อไป อย่าไปเคียดแค้นเขา ออยเองก็ไม่เคยตอบโต้แม่ท่านขุนเลยสักครั้ง ใช้ความนิ่งสยบความเคลื่อนไหวอย่างเดียวจริงๆ บางครั้งเลยเหมือนว่าเรากวนบาทาเขามั่ง เพื่อนก็แซวว่า ให้คิดว่าเขาเอาบุญมาให้แล้วกัน (555 คิดได้ไงฟ่ะ...นางเอกยิ่งกว่าออยอีก) พอครั้งแรกที่รู้ว่าแม่ท่านขุนอาการหนัก ออยรู้ชะตาตัวเองเลยว่ามันต้องไม่พ้นตรูแน่ ออยเลยยกมือตั้งจิตอฐิษานเลยนะว่า ทุกอย่างที่ออยทำขอให้ส่งผลให้แม่ออยสุขภาพแข็งแรง เพราะออยอยู่ไกลเหลือเกินที่จะได้กลับไปดูแลตอบแทนแม่ตัวเอง และขอให้จิตใจอย่าหม่นหมอง (ฮิๆ ผีนางเอกทับร่างอีกแหละ)

ออยก็อยากจะถามพี่ๆ ดูค่ะว่า ออยจะวางแผนรับมือกับเรื่องแบบนี้ยังไงดี มีกันอยู่แค่สองหัวออยกะท่านขุน (ส่วนจูโบ้สมองกรวง ฮิๆ) ประสบการณ์ยังน้อยทั้งคู่ บางทีก็มีผิดพลาดก็กัดกันอยู่สองคน ถ้าพี่ๆ คนไหนอยู่อเมริกา พอจะรู้เรื่องพวกรัฐบาล หรือพอจะรู้จักหน่วยงานไหนที่คิดราคาไม่แพงอยู่บ้างช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อ่านจบ มีใครอยากอาสามาช่วยไหมเอ่ย เดี๋ยวจะส่งตัวจูโบ้ไปช่วยขัดดอก 555</span>

[bunny]

ป๊าด น้องออยเอ๊ย พี่ขอสวมวิญญาน เพื่อนนางเอกหน่อยนะน้อง ว่าพี่มีคาถามัดใจเลยและ
ท่องให้ดีๆๆ และจำให้ขึ้นใจนะ พี่จะสอน โอมๆๆๆๆๆๆ มะลึกกิ๊กกี๊ยๆๆๆ อดทน อดทน อิอิ แค่นี้ อดทนเข้าไว้

ลักษณะอาการอย่างที่เห็น เหมือนพ่อพี่ไม่มีผิด ถ้าเกิดอาการบวมน้ำแบบนี้ รับรองว่าอยู่ได้ไม่นาน พ่อพี่ หมอให้แต่ 3 เดือนแค่นั้น แกก็ไปจริงๆๆๆ ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณที่เลี้ยงดูมาเลย

พี่นับว่าออย โชคดีนะ ได้ทำบุญ ผลบุญที่ทำนะ จะส่งผลให้ออย มีแต่ความเจริญรุ่งเรื่อง เอ๊า ไรเนี่ย ผีนางเอกเข้าสิงร่าง ช่วยไม่ได้จนิงๆๆนะนี้ ก๊าก ๆๆๆๆๆ โชคดีออยเอ๊ย และ ขอให้อดทนไว้มากกก ความดีนะ ทำไปเถอะ ไม่เสียหลายหรอก ก่อนไป นางเอก ผู้แสนดีอีกรอบ ก๊ากๆๆๆ

[pal]

ขอให้หาคนช่วยได้ไวๆนะคะ อดทนหน่อยนะคะยังไงก็ถือซะว่าทำเพื่อท่านขุนนะคะ ทองแท้ไม่แพ้ไฟค่ะ เอาใจช่วยนางเอกนะคะ

[kiwi]

ออยพี่เห็นด้วยกะพี่พิมนะ อดทนอีกแป๊บเดียว ฟังจากอาการแล้วไม่น่าจะรอดนาน(อ้าว) คริๆ อดทน อดทน นะจ๊ะ คิดซะว่าทำบุญกับผู้สูงอายุ อิอิ

ปล.ที่อ่านมาเห็นว่ามีประกันด้วย แล้วถ้า.....ไปใครรับมอ-รึ-ดกฟร่ะ ฮิฮิ..สู้ๆนะ

[Sanhathai]

ไม่ได้คุยกันนาน ขอเข้ามาให้กำลังใจละกันนะน้องออย

เห็นด้วยกับพี่บันนี่นะ อดทนไปก่อน เวลาเรามีลูกหลาน ลูกเราก็ไม่ทิ้งเราหรอก

ผลบุญก็จะส่งผลให้แม่ออยสุขภาพแข็งแรง

ส่วนเรื่องพี่เขย ก็อย่างที่แม่ออยบอก มารไม่มีบารมีไม่เกิด คนจะทำความดีพวกมาร

จะต้องส่งคนมาขัดขวางบั่นทอนกำลังใจ

สู้ๆ เว้ย

ขอโทษทีว่ะ ฉันไม่มีความรู้เรื่องหน่วยงานราชการที่อเมริกา ขอภาวนาให้ผ่านไปได้ด้วยดีละกันนะน้องเอ้ย

[tawud]

อุ้ย...เรื่องยาวจัง อยากอ่านแต่ไว้มีเวลาแล้วจะกลับมาอ่านนะ วันนี้แค่เข้ามาทักน้องออยหน่อย เป็นไงบ้างคิดถึงจัง

[แตง]

พี่อยู่อเมริกาแต่ไม่รู้เรื่องหน่วยงานรัฐหรอก แต่เอาใจช่วยให้หาคนได้ไวๆและได้คนดีด้วย นี่ถ้าเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายแล้วคนป่วยเค้าจะมีอาการชอบเรียกร้องให้คนเอาใจ ทำบุญไปเถอะเพราะเค้ามีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน พ่อพี่อยู่ได้แค่สองเดือนเองก็ไปซะแล้ว ทำแล้วก็อย่าไปคิดมากเพราะถ้าเราทำและคิดไปในทางไม่ดีผลบุญที่ได้จะลดลงไป ไหนๆก็ทำแล้วก็อย่าไปแคร์ปากคนที่ดีแต่พูดแต่ไม่ทำเลย บุญนั้นใครทำใครได้ ผลบุญที่ทำกับพ่อแม่จะส่งผลให้เราภายหลัง ต่อไปหากออยและท่านขุนมีลูก ลูกจะได้ทำดีกับเราเหมือนที่เราเคยทำกับพ่อแม่ไว้
ตอนนี้คงได้แต่ท่องคำว่าอดทนๆๆไปก่อน อีกอย่างไม่รู้ว่าจะเชื่อไหม ลองอธิษฐานดูสิว่าอยากได้ยังไงก็อธิษฐานอย่างนั้น บางทีอาจได้สมหวังนะ เพราะพี่ทำประจำยามมีเหตุจำเป็นและก็ได้สมหวังทุกครั้ง แต่พอได้สมหวังแล้วพี่ต้องสร้างบุญเพิ่มเพื่อชดใช้ของที่ใช้ไปโดยการนั่งสมาธิตอนว่างๆ

[นิรินธนา]

<span style='color:purple'>

ถึงตอนนี้เรียกว่า โอเวอร์โหลดแล้ว ออยกะท่านขุนดูแลแม่มาแบบนี้ตลอดตั้งแต่หลังวันแต้งค์กีฟวิ่งเป็นต้นมา พยายามจะจ้างหาคนมาช่วยดูแลแม่  ได้แต่เมียงๆ มองๆ อยู่ เพราะสู้ราคาไม่ค่อยไหว เล่นคิด 10 เหรียญต่อชั่วโมง ถ้าจ้างตลอด 24 ชั่วโมง  คงต้องเอาจูโบ้ไปขายตัวแล้ว 555 

พยายามให้รัฐมาช่วย เอกสารก็มีปัญหามากมาย ทั้งใบเกิดที่แปลเป็นภาษาอังกฤษแต่ดันไม่ได้ประทับตรา  เอกสารตัวจริงก็ดันไม่ใส่ชื่อ  เขียนแต่วันเกิด กับชื่อพ่อชื่อแม่เขา (เออนะ...เอกสารเมื่อ 60 ปีที่แล้วทำไมมันเล่นกันง่ายๆ อย่างนี้)  ลืมบอกไปว่าแม่เป็นคนไทยค่ะ พ่อท่านขุนเป็นทหารชาวเมกัน  ทั้งทะเบียนสมรสก็ดันไปจดกันที่เยอรมัน ก็ต้องหาคนมาแปลเอกสารอีก  ทะเบียนหย่าก็ดันไปหย่าที่รัฐอื่น โอ้ยยย...ปวดหัว  จะหาเงินมาจ้างคนดูแลสักหน่อย ตายก่อนพอดีกว่าเรื่องจะเสร็จ

แม่เขายังว่า “เรียกมาไม่ได้ใช้ฟรีนะให้ตังค์”  (โทษทีนะคะ  เขาว่าให้อาทิตย์ละ 100 เหรียญ ถ้าจ้างพยาบาลทั้งวันเขาคิดกันจริงๆ 240 เหรียญ/วัน)   ออยฟังแล้วก็ฉุนเหมือนกัน วิญญาณนางเอกทับร่างทันที ตอบเขากลับไปว่า “ทำด้วยน้ำใจค่ะ แต่บางทีมีคนมาพูดให้เสียน้ำใจ ก็รู้สึกแย่เหมือนกัน”   นี้ก็ทำมาตั้งนานแล้วเขาก็ยังไม่เคยจ่ายจริงๆ ให้สักที  

ออยก็อยากจะถามพี่ๆ ดูค่ะว่า ออยจะวางแผนรับมือกับเรื่องแบบนี้ยังไงดี มีกันอยู่แค่สองหัวออยกะท่านขุน  ประสบการณ์ยังน้อยทั้งคู่  บางทีก็มีผิดพลาดก็กัดกันอยู่สองคน  ถ้าพี่ๆ คนไหนอยู่อเมริกา พอจะรู้เรื่องพวกรัฐบาล หรือพอจะรู้จักหน่วยงานไหนที่คิดราคาไม่แพงอยู่บ้างช่วยแนะนำด้วยนะคะ  ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อ่านจบ มีใครอยากอาสามาช่วยไหมเอ่ย เดี๋ยวจะส่งตัวจูโบ้ไปช่วยขัดดอก 555</span>

<span style='color:green'>อ้าาาาาา ออยเอ้ย นึกว่าอวสานไปแล้วนะ บัวแล้งน้ำเนี่ย

เก่งนะเราเนี่ย พยาบาลแม่สามีได้ขนาดนี้
เหนื่อยมากๆนักก็ปลงซะนะ คิดว่าเป็นกรรมเก่าของเรา
มนุษย์ทุกคนเกิดมาใช้กรรมน๊า แม่ท่านขุนก็คงจะหมดกรรมในไม่ช้านี้แหละ

ส่วนเรื่องจ้างคนมาดูแลเนี่ย 10 เหรียญต่อชั่วโมง ถูกแล้วนะจ๊ะพี่ว่า

เนื่องจากว่าแม่พี่เขยพี่เป็นครู เสาร์-อาทิตย์แกรับจ๊อบดูแลคนแก่ เก้าสิบกว่า
แข็งแรงดี เพียงแค่อยู่เป็นเพื่อน หาข้าวหาปลาให้กิน คอยดูเวลาเข้าห้องน้ำไม่ให้หกล้มหกลุกเท่านั้นอ่ะ
ขนาดไม่ใช่พยาบาลนะ แล้วก็ไม่ได้ป่วยด้วย ยังต้องจ่ายเท่านั้นเลยอ่ะ

พี่ลองถามพี่สาวพี่กรณีออย เจ้แกบอกว่า
แม่ท่านขุนอ่ะได้เงินรายเดือนจากรัฐก็ต้องเอาเงินตัวนั้นแหละมาจ่าย
เพราะว่าคนที่เมกาเนี่ยส่วนใหญ่เค้าต้องเตรียมเงินไว้ดูแลตัวเองตอนแก่ใช่ป่ะ

แล้วคนแก่ที่นี่เค้าจะมีเงินจาก social securityให้ใช่ม่ะ
อีกอย่างนึงพี่ว่า แม่ท่านขุนก็มีตังค์อยู่หร้อก (อิฉันเห็นมีบ้านเป็นของตัวเองน่ะค่ะ)
แต่ละปีต้องจ่ายภาษีบ้านหลายตังค์อยู่นา
ดังนั้น แหะ แหะ เงินน่ะเอามาจ้างคนดูแลซะดีๆ
งัดเอาเงินที่ซุกซ่อนใส่ไหฝังดิน ขุดออกมา
(โดยเฉพาะออยอ่ะถ้าคิดย้อนหลังแล้วรับเละเลยนะจะบอกให้)


55555พี่ก็ไม่รู้อะไรมากนักหรอกนะ
เห็นว่าบ้านพักคนชราก็ไม่ใช่อยู่ฟรีนิ ต้องจ่ายตังค์แถมแพงอีกต่างหาก
(แต่พี่ว่าบ้านพักคนชราที่นี่น่าอยู่นะ ยังกะรีสอร์ทแน่ะ หรูเชียว)
เพราะฉะนั้น คนที่นี้มิต้องหวังหรอก มรดกอ่ะ เค้าทำมาหาเลี้ยงตัวเองตอนบั้นปลายชีวิต
กิน เที่ยว ช้อปปิ้ง จ้างคนดูแล หาเงินไว้ปรนเปรอตัวเองยามแก่
ลูกๆโตแล้วออกไปทำมาหากินเอง ไปกู้เงินเรียนเอง ถ้าพ่อแม่ไม่สะสมไว้ให้

อ้าว ออยถามเรื่องคนดูแลหน่วยงานราคาไม่แพง พี่ก็ร่ายไปโน้นเลย

สรุป ไปถามคนที่เป็นเมกันซิติเซ่นให้ เจ้แกบอกมาแบบนั้นอ่ะ

เดี๋ยวรอแม่บ้านณเมกาท่านอื่นมาช่วยตอบอีกเน้อแม่เจ้าโบ้

แม่เจ้าแตงโมโป๊งเหน่งดูแลเจ้านี่คนเดียวก็กระอักแล้วอ่ะ จะรับจ๊อบเฝ้าไข้ย่าเจ้าโบ้อีกคงไม่ไหวอ่ะนะ

สุดท้าย ท้ายสุด เอาน่าเดี๋ยวก็ผ่านๆไปด้วยดี หมดเวรหมดกรรมต่อกัน
สวดมนต์สวดพร อโหสิกรรมต่อกัน ไม่นานก็จะหลุดพ้นบ่วงกรรมทั้งสองฝ่าย เอเมนนนนน ส้าาาาาาธุ</span>

[pimlapas]

น้องออยเอ๊ย อ่านแล้วมันทรมาีรทั้งคนป่วย ทั้งคนที่เฝ้าดูแลคนป่วย คือน้องออย และท่านขุนเลยนิ
พี่พิมก็เข้ามาให้กำลังใจอ๊ะ จะเอาแรงไปช่วยก็ไกลจังนะ
พี่สาวพี่ก็เจอแบบออยแหละ แต่แม่สามีเค้าดีมาก ๆ ทำให้ก็สะดวกใจสุด ๆ ตอนนี้พ้นทุกข์ไปสวรรค์แล้วล่ะ เออนะ ได้บุญ ก็ทำไปเหอะนะออย เรื่องรับมือ คงไม่รู้จะแนะนำอะไร ก็เพียงต้องแก้สถานการณ์แบบเฉพาะกิจให้มันผ่านพ้นไป แบบวันต่อวันแหละนะ

[ออย]

อู้ยยย…ว่าง แว๊บมาแล้ว ตอนนี้พยาบาลมาเช็ดตัวให้ ก็เลยปล่อยเขาทิ้งไว้กับแม่ซะเลย คอยเงี้ยงหูฟังจากเบบี้มอนิเตอร์เอา
ถ้าเขาต้องการซุปเปอร์ออยให้ช่วยเมื่อไหร่ จะวิ่งสู้ฟัดไปหาทันที 555

<span style='color:red'>พี่พิม – บันนี่</span>....ทำไงดี นางเอกอยากได้เพื่อนมาช่วยเป็นพยาบาลจัง แฮะๆ
คาถาบทนี้ทั้งขลังทั้งฮิต กี่สิบปีคาถาไม่เคยเสื่อมใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยเลยนะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ

<span style='color:blue'>คุณ pal</span> ....มีเพื่อนนางเอกเพิ่มอีกคนแล้วเย้ 555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

<span style='color:green'>พี่ดาว สาวงามดูไบ</span>....ประกันที่ว่าเป็นประกันสุขภาพ ประกันชีวิตไม่ได้ทำค่ะ
ส่วนเรื่องสมบัติคงไม่มีปัญหา เพราะทั้งบ้าน ทั้งรถ ท่านขุนเป็นคนดาวน์คนผ่อนให้แม่เองจนหมดแล้ว
เป็นชื่อแม่และท่านขุนคู่กัน ส่วนมรดกอื่นๆ นี้ ก็มีไม่มาก คงตกลงกันได้เรียบร้อย

<span style='color:gray'>พี่เอมี่</span>....ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มาค่ะ

<span style='color:orange'>พี่วุฒิ</span>....แหม๊...ออยไม่ได้แกล้งพี่วุฒินานแหละ คิดถึงศิษย์พี่ร่วมสถาบันเหมือนกัน
เห็นใครน๊า ไปป่วนกระทู้ชาวบ้านเขา ฮิๆ

<span style='color:blue'>พี่แตง....</span>ออยเคยอ่านในหนังสือธรรมมะเขาบอกเหมือนกันค่ะว่าเรื่องคำอฐิษานนี้แรงนัก
ฉะนั้นอย่าพูดอะไรพล่อยๆ ออกไป ที่สำคัญแม่ออยเขาไปดูดวงออยมา เขายังบอกว่าทุกวันนี้ออยกินบุญเก่าอยู่
คือสุขกายสบายใจแต่หาความสุขไม่ได้ ให้หมั่นสร้างบุญเพิ่ม อยู่ไกลพระไกลวัดไม่ได้ทำบุญ
ให้หมั่นสวดมนต์ทำสมาธิเอาจะได้มีปัญญาหาทาแก้ไขปัญหา (พูดง่ายทำยากนะเนี้ยะ)
ออยก็ไม่ค่อยได้เรื่องเลย นึกได้ก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่โบสถ์คนคริสต์เนี้ยะออยไปเป็นเพื่อนท่านขุนแทบจะทุกวันอาทิตย์
ชอบไปยืนร้องเพลงกับเขาประจำ แต่เวลาเขาเทศน์นี้นั่งสัปปะหงกหลับเลย ท่านขุนก็สงสัยเหมือนกันว่าออยจะเอายังไง
ออยก็บอกว่าพระพุทธเจ้าใจกว้าง สอนว่าทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี ออยรับได้หมด แต่รักพระพุทธเจ้าคนเดียวค่ะ อิอิ

<span style='color:red'>พี่หนูนา – นิรินธนา</span>....เรื่องค่าจ้างคนมาดูแล ใครเขาก็ว่า 10 เหรียญ/ชั่วโมง นะถูกแล้ว
ที่อื่นเขาคิด 14 เหรียญ แต่ให้บวกลบคูณหารนี้ก็ยังทำใจไม่ไหว เรากำลังติดต่อเรื่อง social security ของแม่อยู่
แต่เอกสารต่างๆ มันมีปัญหา ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน ที่สำคัญท่านขุนผ่อนบ้านให้แม่จนหมดแล้ว
ทำให้เรากลัวว่ารัฐจะจ่ายเงินให้เราน้้อย เพราะแม่ไม่มีภาระอะไรที่ต้องจ่าย
ท่านขุนเลยพยายามหาทางเลี่ยงว่าจะโอนให้บ้านเป็นชื่อของท่านขุนคนเดียว (ปัจจุบันเป็นชื่อท่านขุนกับแม่คู่กัน)
เงินของแม่ก็หาทางแอบโดยการจะไปซื้อซีดีกับทางธนาคารไว้
แม่เองก็มีเงินพอประมาณเพราะไม่เคยต้องจ่ายอะไรเท่าไหร่ อะไรท่านขุนก็จ่ายให้หมด ไม่รู้จะหวงไว้ทำไม
เราพูดกับแม่ว่าเราจะหาคนมาช่วย แม่เขาก็ไม่พอใจ บอกอยากเก็บเงินให้ลูก ส่วนตัวท่านขุนเองเข้าใจ
บอกกับแม่ว่าเขายังหนุ่มยังแน่นเขายังหาเงินได้อีกเยอะ เขาอยากให้แม่ใช้เงินตรงนั้นดูแลตัวเองให้อยู่สบาย
ถ้าขาดเหลืออะไรเขาจะเข้าไปช่วยแม่จ่าย (ที่เขาเข้าใจง่ายเพราะเขารับรู้ถึงความเหนื่อยเลยยอมให้แม่จ่าย อิอิ)
แต่ไอ้คนที่ไม่รู้เรื่องคือพี่ชาย เราบอกเขาถ้าแม่เงินไม่พอให้เขาหารเงินมาช่วยแม่ พี่ชายเขาดันย้อนกลับมาว่าทำไมออยดูแลแม่เขาไม่ได้
อยู่บ้านทั้งวันไม่ได้ทำอะไร ไม่นึกว่าครอบครัวคนเอเชียจะเป็นแบบนี้ (ลืมไปไงไอ้กร๊วก แม่แกก็เป็นคนเอเชียนะว้อย)
พูดง่ายๆ ว่าเขาไม่อยากจ่าย จะยกภาระมาให้ออย ท่านขุนก็พยายามปกป้องออย บอกออยรับน้ำหนักแม่ไม่ไหว
แล้วท่านขุนก็ต่อว่าภรรยาพี่ชายเหมือนกัน เรื่องมันเลยยุ่งกลายป็นศึกสายเลือดไปซะแล้วอ่ะ
อยากให้เรื่องมันอวสานไปสักทีเหมือนกันค่ะชักยาวไปแหละ ขอบคุณพี่หนูสำหรับกำลังใจและข้อมูลต่างๆ นะคะ

<span style='color:purple'>พี่พิมพ์ภัส</span>...เหตุการณ์นี้มันทำให้ออยระวังชีวิตตัวเองมากขึ้นเหมือนกันค่ะ
ว่าอย่าไปทำอะไรให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจ ใครจะไปรู้ว่าวันหนึ่งเราอาจต้องให้เขาช่วยเหลือเราก็ได้
เจอคนดีก็ดีไป ถ้าเจอคนร้ายๆ เขาแค้นใจเอาคืนนะ ได้ลัดคิวตายก่อนกำหนดแน่ๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

[prettypass2000]

เดี๋ยวจะไปหาข้อมูลมาให้นะคะ ว่าแต่พี่ออยอยู่รัฐอะไรคะ หนูจะได้หาข้อมูลถูก แต่ถ้าไม่อยากรอก็ลองติดต่อกะ social serviceที่รัฐที่พี่ออยอยู่ดูนะคะ แล้วถ้าไม่ไหวจริงๆ หนูว่าพี่ออยบอกท่านขุนเถอะค่ะว่าต้องการคนช่วย เพราะถ้าพี่ออยไม่สบายอีกคนเดี๋ยวจะลำบากนะคะ แต่พี่ออยใจเย็นมากนะคะที่ไม่ตอบโต้ ถ้าเป็นมด มดจะตอกกลับให้เจ็บๆแบบครั้งหน้าไม่กล้าพูดอีก อิอิอิอิ

[bonbini]

พี่เอาใจช่วยนะออย...เกิดมาไม่เคยเจอปัญหาหนัก ๆ แบบนี้ ไม่รู้จะช่วยแก้ยังไง ได้แต่ส่งใจช่วยนะน้อง

[ออย]

<span style='color:blue'>แฮ่ๆ 4 ทุ่มแหละ ตาออยเบรกมั่ง ปล่อยให้ท่านขุนไปเข้าเวรรับใช้นายแม่ อิอิ</span>

<span style='color:red'>น้องมด</span>...พี่อยู่สวีทโฮมอาลาบาม่าค่ะ ตอนนี้ท่านขุนเดินเรื่องโซเชี่ยว ซิเคียวลิตี้อยู่ แต่ยังไม่ไปถึงไหนเล้ย
เพราะต้องจัดการเรื่องเอกสารเจ้าปัญหาก่อน พี่กะท่านขุนไม่สบายไปหลายตลบแล้วหละ
ไปนั่งคอพับคออ่อนน้ำมูกยืดรอแม่อยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ได้หลับไม่ได้นอนข้ามวันข้ามคืนก็หลายหนอยู่
ก็หาคนมาเปลี่ยนเวรไม่ได้นี้น้อ งานนี้ห้ามขาด ห้ามลา ห้ามตาย ห้ามสายอ่ะ 555
ส่วนแม่ท่านขุนนี้แกร้ายลึก ชอบมาแบบตลบหลังไม่ทันตั้งตัว เขาเป็นคนพูดจาดีแต่เชือดเฉือน
มันเลยยากที่พี่จะตอบกลับไปแบบบุ่มบ่าม แรกๆ ก็เอาแต่นั่งร้องไห้ลูกเดียว แค้นแต่ทำอะไรเขาไม่ได้
หลังๆ เขาจะทำอะไร พี่ทำนิ่งยิ้มสู้อย่างเดียว เพราะรู้ว่าเขาคงอยู่ก่อกวนพี่ได้ไม่นานหรอก
อยากได้อะไรไปครอบครองก็ให้เขาเอาไปกอดให้ชื่นใจเล่น ตายไปแล้วเอาไปด้วยได้ไหมหละ ฮึๆ
ดีหน่อยที่ท่านขุนเขามองเกมส์ออกว่าใครผิดใครถูก พี่เลยไม่ต้องปวดหัวเพราะผิดใจกัน ขอบคุณกำลังใจจากน้องมดนะคะ