เรื่องมีอยู่ว่าพ่อโหน่งเค้าได้รับการผ่าตัด เกี่ยวกับโรคที่เค้าเป็น
เท่าที่ฟังจากปากพ่อและแม่ แต่ไม่เคยได้ฟังจากปากหมอ พ่อเค้าก้อบอกเค้าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะเริ่มต้น
จากวันนั้นพ่อก้อไปพบหมอตลอด แล้วหมอก้อไปเจอก้อนเนื้อก้อนหนึ่ง ซึ่งหมอก้อบอกว่าให้ผ่าตัดก้อนเนื้อนั้น เพราะหมอลองเอาไปตรวจ หมอคิดว่ามันไม่ค่อยดีถ้าปล่อยไว้
พ่อก้อได้ผ่าตัดเมื่อวันอังคารค่ะ ผลการผ่าตัด โหน่งก้อไม่เห็นอ่ะนะ แม่เค้าบอกว่าพ่อแข็งแรงดี
แต่วันนี้แชทกะแม่ แม่ก้อบอกว่าแข็งแรงดี แต่ว่าพ่อมีน้ำในตัวมากไป คือน้ำไม่ออกมาแบบฉี่เท่าที่ควร
แล้วก้อมีสายตรงบ่าเพื่อให้เช็คเลือดจากเส้นเลือดใหญ่ได้สะดวก นี่แม่แกอธิบายนะคะ
ส่วนตอนนี้ปอดแกก้อเหมือนมันลีบไปอันนึง อ้าวไหนแม่บอกแข็งแรงดี ทำไมปอดเหมือนลีบไปอันนึงซะงั๊น
แล้วตอนนี้พ่อก้อหายใจด้วยตัวเองไม่ค่อยสะดวดก โหน่งจะโทรไปหายังไม่ได้เลย เพราะพ่อแกจะเหนื่อยพูดไม่ไหว
ตอนนี้พ่อต้องให้ออกซิเจนด้วย แต่ตอนออกมาจากห้องผ่าตัดไม่ได้ให้นะ เพิ่งมาเป็นเมื่อวานอ่ะ แกเหนื่อยไปหน่อย เค้าเลยต้องให้ออกซิเจน
ตอนนี้หนูก้อกังวลนะคะ แม่บอกว่าเค้าต้องเช๊คเลือดพ่อตลอดเลย เพราะพ่อเป็นเบาหวานด้วยค่ะ
คือหนูอยากไปเมืองไทยมากตอนนี้ แต่หนูก้อไปไม่ได้ เพราะหนูไม่อยากกลับไปกระเตงลูกไปสองคน เด็กมันก้อไม่ไหวเหมือนกันน่ะค่ะ แต่หนูอยากไปกะนาตาลี แต่ไม่มีคนดูแอนดี้ถ้าทิ้งไว้ที่สวิส คือคุณหญิงย่าเค้าจะไปเที่ยววันอาทิตย์นี่อีกหลายวันกว่าจะกลับ แต่หนูอยากกลับไปเร็วเท่าที่จะเร็วได้ เพราะโหน่งคิดว่าพ่อต้องอยากเห็นโหน่งมากตอนนี้ โอ๊ยคิดไม่ตกค่ะ
อยากรู้ว่าโหน่งควรรอดูไปก่อนหรืออย่างไรดีเนี่ย อีกอย่างแม่โหน่งจะต้องเลื่อนการเดินทางไปอีกหรือเปล่าก้อไม่รู้แต่มีแววได้สูง เพราะพ่อดูท่าทางว่าน่าจะต้องอยู่โรงบาลอีกนานเลยค่ะ บางทีอาจต้องเป็นโหน่งด้วยซ้ำที่ต้องไปเอง