ประสบการณ์สัมผัสที่หก (ห้า)

[ป้าติ๋ม]

เห็นแล้วก็ต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับ<span style='color:red'>เมนูของน้องปาน</span>
จริงมั้ยคะ <span style='color:red'>หญิงป้า</span> เมนูสานสัมพันธ์แบบนี้
ต่อด้วยของหวาน บัวลอย...ลอยความเข้าใจผิดออกไปไกลๆ
ล้อเล่นไม่อยากให้หญิงป้าเครียดๆน่ะค่ะ เห็นหญิงป้าเงียบๆไปเหมือนกัน

เข้ามาด้วยความคิดจึ้งและตั้งใจมาแซวตั้งกะ หญิงป้าจานโจ๊ก น้องปานและน้องทัดแหละค่ะ
ว่าแต่ว่าของหวานเจ้าบัวลอยถ้าลอยในน้ำขิงทั้งเผ็ดทั้งร้อนนี่จะลอยไปไกลกว่าเดิมไหมจ๊า....
หวัดดีค่ะพี่พิมมณี น้องมะเหมี่ยว หนูป้อม่และเพื่อนๆครัวทุกท่านคิดถึงเน้ออออออ...เจ้าของทู้หายไปไหนทุกคนให้อภัยที่ไปเที่ยวแดนกิมจินานแล้วค่ะ...

[PHAN]

แล้วถ้าเป็นแบบนี้หละคะพี่ปาน...จะต้องทำอะไรให้ทานดี
<span style='color:red'>(หนูป้อมก็มีเรื่องกระทบผัสสะทุกวันค่ะคุณหญิงป้า...แต่คนละแบบกัน)</span>

คือวันนี้ได้รับทราบเรื่องนึงมา หลังจากที่ไม่เข้าใจมานาน
ทำให้ใจกระจ่างแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
ประมาณว่าหนูป้อมเป็นคนที่ใส่ร้ายป้ายสี เอาขี้ป้าย
เรื่องที่ไม่ดี แย่ๆทำให้เขาเสียหายไม่ได้ทำเอง ก็เป็นคนทำไปซะงั้น(โดนตลอดๆ ช่วงนี้)
นั่นๆ...ก็ไม่ทราบว่าเรื่องราวไปๆมาๆยังไง ถึงเป็นคนชอบใส่ร้าย ทำให้เขาเสียหายซะงั้น

<span style='color:red'>ผู้หญิงคนนึง ทำเรื่องอะไรไว้ พูดอะไรไว้ ผ่านการกระทำอะไรมาบ้าง ย่อมรู้อยู่แก่ใจ
(หนูป้อมยังจำได้ไม่ลืม ถ้าเขาลืม)</span>

หนูป้อมจะไม่แก้ตัวด้วย ใครอยากคิดอะไรให้คิดไป เบื่อแล้ว ไม่อยากยุ่ง มีแต่เรื่องไม่ดีๆ
เดี๋ยวเขาจะรู้เองว่ากรรมมีจริง จะส่งผลตอนไหนเท่านั้นเอง ถ้าเร็วหน่อยก็อีกไม่นานนี้แหละนะ


<span style='font-size:14pt;line-height:100%'><span style='color:blue'>หนูป้อมคิดว่ากรรมมีจริงถ้าชาติก่อนๆเคยทำเขาไว้ก็ขอชดใช้เรื่องนี้เลย ลูกขออโหสิกรรมพวกเขาเหล่านั้นขอพระแม่ธรณีเป็นพยานให้ลูกด้วย</span></span>




ปล.หนูป้อมเจอคำตอบแล้วค่ะ เป็นไงคะ ป้าติ๋ม เรื่องหนูป้อมเรื่องนี้

อย่าเพิ่งเครียดนะคะหนูป้อม ปานแนะนำ เมนูนี้เลยคะ "กล้วยบวชชี" เมนูนี้สามารถ ที่จะพอช้วยได้คะ เวลาเครียด ๆ ปานก็ชอบทานเมนูนี้เหมือนกันคะ อร่อยจนไม่ได้สนใจใคร อิ อิ
สวมวิณญาณ แดจังกึม ซะงั้น

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

รู้สึกว่า ยิ่งพยายามหาทางปล่อยวางด้วยการอ่านกระทู้นี้
ยิ่งมีความรู้สึกว่า วิกาลโภชนัง หลังสองทุ่ม เพราะ"ศีลข้อกระชับหุ่น"นั้น จะทำได้ยาก

[tAd natchadapOrn]

แบบปล่อยวางแล้ว ก็เบาใจ แต่ตัวหนักขึ้นไงคะหญิงป้า ฮ่าๆๆ

โค้ด: เลือกทั้งหมด

ป้าติ๋ม ข้อความนี้เขียนขึ้นเมื่อ Today at 03:49 pm
[CODE]...............เจ้าของทู้หายไปไหนทุกคนให้อภัยที่ไปเที่ยวแดนกิมจินานแล้วค่ะ...

นั่นน่ะสิป้าติ๋ม สงกะสัยอยู่เหมือนกัน

[หนูป้อม]

แบบปล่อยวางแล้ว ก็เบาใจ แต่ตัวหนักขึ้นไงคะหญิงป้า ฮ่าๆๆ

โค้ด: เลือกทั้งหมด

ป้าติ๋ม ข้อความนี้เขียนขึ้นเมื่อ Today at 03:49 pm
[CODE]...............เจ้าของทู้หายไปไหนทุกคนให้อภัยที่ไปเที่ยวแดนกิมจินานแล้วค่ะ...

นั่นน่ะสิป้าติ๋ม สงกะสัยอยู่เหมือนกัน

อ่านแล้วขำก๊ากเลยค่ะ
กำลังเบาใจ แต่ตัวหนักเลยค่ะพี่ทัด 555555(ขอขำก๊ากอีกรอบ)แล้วขอแวะเข้าไปกระทู้พี่พิมมี่ (พี่พิมมณี) ก่อน

ป้าติ๋มขา,พี่ปุยขา...หลังบ้านไปหานะคะ

[Puimek]

เจ้าของทู้หายไปไหนทุกคนให้อภัยที่ไปเที่ยวแดนกิมจินานแล้วค่ะ...

มาแล้วค่ะ รายงานตัวแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ให้อภัย...อิอิ ก็เลยถึงบ้านอย่างปลอดภัย
ตอนนี้อยู่แคนาดาเหมือนเดิมแล้วค่ะ ยังเจ็ทแหลกอยู่
กำลังค่อยๆ บรรจง จับไอ้ที่มันแหลกๆ กลับมาประกอบเป็นชิ้ันเดิม
ท่าทางจะใช้เวลาหลายวันอยู่ เพราะสังขารร่วงโรย...

พี่ๆ น้องๆ ที่หลังไมค์มาคุย ขอประทานอภัยโทษอีกครั้งที่ยังไม่ได้ตอบเลย
เพราะก่อนนี้ไปแวะอังกฤษ 5 วัน ได้แต่อ่าน แต่ไม่ได้ตอบ
เพราะไม่มีคีย์บอร์ดภาษาไทยจะตอบ ประกอบกับภารกิจรัดตัว
เลยขอมารวบยอดตอบตรงนี้ก่อนนะคะ
แล้วพอหายเจ็ตแหลก... ก็จะมาตอบเรียงคิว เอ๊ย..เรียงตัวเหมือนเดิม

อย่าเพิ่งทวงรูปนะ...เริ่มลืมๆ กันเมื่อไหร่จะมาลงให้ดูค่ะ
คิดถึงกัลยาณมิตรทุกคน... แล้วจะแวะมาคุยใหม่
ขอไปนอนต่อก่อนเน้อ...

[ป้าติ๋ม]

คงอีกไม่นานสมาชิกชาวครัวต้องโบกมือบ๊ายบายกันและมาสวัสดีกันใหม่เมื่อมีบ้านหลังใหม่กันนะคะ ช่วงนี้ก็ต้องเก็บเรื่องราววิจิตรพิศดารเอาไว้เล่าสู่กันฟังไปพลางๆ ก่อน มันเป็นวัฎฏะของชีวิตที่ต้องเจอการเปลี่ยนแปลงTemperance เหมือนกงล้อแห่งโชคชะตา The Wheel of Fortune ที่หมุนไปตามกระแสของดวงอาทิตย์ The Sun ดวงจัทร์The Moon และ กฎแห่งกรรม Karmic Law รอจังหวะเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ The World ...ก่อนบ้านหลังนี้จะใส่กุญแจล็อคที่หน้าบ้าน หากคิดถึงกัน mail ไปได้ที่ metini_n@hotmail.com นะคะ........คิดถึงเพื่อนๆ ในครัวทุกคน โดยเฉพาะ คุณน้องวุฒิที่เป็นผู้เริ่มความคิด คุณน้องปุยผู้บุกเบิกกระทู้ และ ผู้ที่ถ่ายทอดประสบการณ์+เล่าเรื่องราวดีๆ ให้เราได้เก็บเกี่ยวกัน ที่สุดขอบคุณเจ้าของเวบไซต์ เจ้าของโฮสต์ ผู้สนับสนุน ทุกๆคนเลยจ้า.........เจอกันเมื่อบ้านหลังใหม่เป็นสีชมพูนะคะ

[Beminds]

มาร่ำลา ขอบคุณ ทุกคนสำหรับมิตรภาพ และข้อคิดที่ดีๆ และขอขมา หากได้เคยล่วงเกิน หรือทำให้เพื่อนๆ พี่ๆ ท่านใดขุ่นข้องหมองใจนะคะ เพราะการสื่อสารด้วยตัวหนังสืออาจทำให้เกิดการตีความ หรือเข้าใจผิดไปได้

ยินดีที่ได้รู้จัก เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกๆ คนค่ะ

[Puimek]

<span style='font-size:14pt;line-height:100%'><span style='color:green'>จากกันอย่าลา... เพื่อเป็นลางว่าเราต้องพบกันใหม่

</span></span>

<span style='color:purple'>เพลงของ ลินจง บุนนากรินทร์ ค่ะ นานมากแล้ว
ขอยืมบรรทัดแรกมาเขียนแทนใจตรงนี้

แต่ก็เช่นเดียวกัน สิ่งใดที่เคยผิดพลาดล่วงเกินผู้ใดโดยไม่เจตนา
ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ เพราะไม่เคยมีเจตนาจริงๆ...

ดีใจที่ได้พบกัลยาณมิตรหลายท่าน เอ่ยชื่อไม่หมด
แ่ต่จดจำไว้ในใจเสมอ...

จนกว่าจะถึงวันที่เราได้พบกันอีกนะคะ...

(ปล. อย่าลืมสวดมนต์นะ)
</span>

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

พอพูดถึงกฏแห่งกรรม...
อือ เราต้องเคยไปทำอะไรไว้ที่แย่ๆมาก่อนแน่ๆเลย
ตอนเด็ก ให้ข้าวหมา นังบะหมี่ ถูกมันกัดมือ
เจ้าของหมา ให้ข้าวหมากินแล้วถูกกัดมือ อย่าคิดไปทำบุญกับใคร...ป้าข้างบ้านบอกตอนนั้น
แถมนังบะหมี่ไปถูกหมาบ้ากัดตอนไหนก็ไม่รู้ หลังจากนั้นนังบะหมี่ตาย
เอาไปให้สถานเสาวภาตรวจ เขาแทงลงมาว่า นังบะหมี่เป็นบ้า กรรม...

เราเลยต้องไปฉีดวัคซีน ตอนนั้นสั่งยาจากอเมริกาด้วย
เพราะหมอบอกว่า ถ้าถูกกัดเหนือลำตัว ต้องใช้วัคซีนอีกอย่าง
พอตอนนี้ เวลาโมโหอะไร เพื่อนหนีกรูด
บอกว่า ระวังๆ เดี๋ยวมันกัดเรา เราต้องไปฉีดวัคซีนกันคนบ้า
ตอนไปฝึกงานกับพวกที่เป็นโรคจิต เพราะต้องไปทำงานกัยคนแก่ที่จิตตก
เพื่อนยังให้กำลังใจทางเอ็ม (โห...ตอนนั้นก็ทันสมัยมาก) ว่า
ไม่ต้องกลัว โจ๊ก...นายมีภูมิบ้าคุ้มกัน

เห็นกำลังเครียด เลยเข้ามาคลายเครียด
จะได้รู้ว่า ทำไมอิชั้นจึงใจเย็น...โดยเฉพาะกับคนแก่ที่มีอาการทางจิต
(เดี๋ยวนี้ เขาไม่ให้อิชั้นไปทำงานอยู่กับคนปรกติแล้ว...เลยพาลจะมีอาการคล้ายคนแก่)

[pimlapas]

มาร่ำลา ขอบคุณ ทุกคนสำหรับมิตรภาพ และข้อคิดที่ดีๆ และขอขมา หากได้เคยล่วงเกิน หรือทำให้เพื่อนๆ พี่ๆ ท่านใดขุ่นข้องหมองใจนะคะ เพราะการสื่อสารด้วยตัวหนังสืออาจทำให้เกิดการตีความ หรือเข้าใจผิดไปได้

ยินดีที่ได้รู้จัก เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกๆ คนค่ะ

ขอเลียนแบบด้วยค่ะ ตามนี้เลยจ้า เจอกันใหม่ในแบบฉบับครัวไกลบ้านเหมือนเดิมนะคะ

[pimlapas]

พอพูดถึงกฏแห่งกรรม...
อือ เราต้องเคยไปทำอะไรไว้ที่แย่ๆมาก่อนแน่ๆเลย
ตอนเด็ก ให้ข้าวหมา นังบะหมี่ ถูกมันกัดมือ
เจ้าของหมา ให้ข้าวหมากินแล้วถูกกัดมือ อย่าคิดไปทำบุญกับใคร...ป้าข้างบ้านบอกตอนนั้น
แถมนังบะหมี่ไปถูกหมาบ้ากัดตอนไหนก็ไม่รู้ หลังจากนั้นนังบะหมี่ตาย
เอาไปให้สถานเสาวภาตรวจ เขาแทงลงมาว่า นังบะหมี่เป็นบ้า กรรม...

เราเลยต้องไปฉีดวัคซีน ตอนนั้นสั่งยาจากอเมริกาด้วย
เพราะหมอบอกว่า ถ้าถูกกัดเหนือลำตัว ต้องใช้วัคซีนอีกอย่าง
พอตอนนี้ เวลาโมโหอะไร เพื่อนหนีกรูด
บอกว่า ระวังๆ เดี๋ยวมันกัดเรา เราต้องไปฉีดวัคซีนกันคนบ้า
ตอนไปฝึกงานกับพวกที่เป็นโรคจิต เพราะต้องไปทำงานกัยคนแก่ที่จิตตก
เพื่อนยังให้กำลังใจทางเอ็ม (โห...ตอนนั้นก็ทันสมัยมาก) ว่า
ไม่ต้องกลัว โจ๊ก...นายมีภูมิบ้าคุ้มกัน

เห็นกำลังเครียด เลยเข้ามาคลายเครียด
จะได้รู้ว่า ทำไมอิชั้นจึงใจเย็น...โดยเฉพาะกับคนแก่ที่มีอาการทางจิต
(เดี๋ยวนี้ เขาไม่ให้อิชั้นไปทำงานอยู่กับคนปรกติแล้ว...เลยพาลจะมีอาการคล้ายคนแก่)

แล้วจะได้คำเตือน คำสอนทีดีๆ จากพี่ๆ อีกหรือเปล่าค่ะ จะได้ตามไปอ่าน

[PHAN]

จะรีบลาไปไหนคะ "ห้ามลา" อยู่นี้แหละ

ไม่ค่อยได้ตอบเท่าไหร่คะ ตั้งแต่ ได้ดูคลิบ แอร์ฯ สาวการบินไทย ประกวดเพาะกายหญิง (แรงบันดาลใจ) หลังจากส่งลูกสาว 8 โมงเช้า ก็ต่อ ฟิสเนส 2 ชั่วโมง (เพิ่งรู้ว่าเข้าฟิตเนสตรอนเช้าเหนื่อยมาก) เสร็จกำลังแทบจะไม่เหลือ ส่งผลไห้เลือดไปสูบผ่านสมองไม่ทัน คิดอะไรไม่ค่อยออกช่วงนี้มึน ๆ ยังไงไม่รู้ ตามกระทู้ไม่ค่อยทันด้วย

บางครั้งก็เหมือนเป็นกรรมเหนาะ เรากินเนื้อสัตว์ เลือดสัตว์ ไขมันสัตว์ ต้องมาทำท่าแปลก ๆ เพื่อจะรีดไขมันที่เรากินเข้ามาออกจากร่างกาย (ท่าออกกำลังกายแต่ละท่าเหมือนการทรมารตัวเอง) อย่างนี้นี้เองที่เรียกว่ากรรมตามทัน

เจอกันเมื่อกระทู้ต้องการ

[หญิงป้า ณ คุ้มฮาแตก]

แล้วจะได้คำเตือน คำสอนทีดีๆ จากพี่ๆ อีกหรือเปล่าค่ะ จะได้ตามไปอ่าน

ส่วนมากที่เขียนไว้ ก็จะเขียนเป็นแบบกลางๆนะจ๊ะ
ไปพบ ไปเห็น ไปเจอ อะไรมา ก็จะมาเล่าให้ฟัง
ได้ไปคิด หรือ ไม่ได้ไปคิด ก็สุดแล้วแต่กุศลของแต่ละคน
ว่าจะขออยู่แบบทุกข์หรือสุขใจ

แบบเรื่องคนแก่ที่เล่าให้ฟังในเฟซบุค...
คนแก่ที่เข้าไปดูแลแก วันๆหนึ่ง แกจ้องแต่จะง่ำพวกพยาบาล
อะไรก็ไม่ดีซักอย่าง ขนาดแกกลับมาจากโบสถ์ หลวงพี่อ่านไบเบิ้ลให้แกฟัง
ออกมาจากไบเบิ้ลแท้ๆ แกยังติให้เราฟังจนได้ว่า พูดไม่ได้เนื้อได้น้ำ...
หญิงป้าก็ได้แต่นั่งคิดไปว่า คนที่ได้แต่ติเรื่องของคนอื่นนี่
ตอนที่นั่งตินั้น เขาติด้วยความสุขใจ หรือว่า ติแล้วใจขุ่นให้เป็นทุกข์ นะ
แล้วแกจะมีชีวิตได้อย่างไร ถ้าวันไหนแกไม่มีเรื่องชาวบ้านมาให้ติ

แต่หญิงป้าก็ได้เพียงคิดเท่านั้นนะคะ
ไม่ถามหรอก เพราะกลัวว่าแกจะคิดได้ สำนึก แล้วเลิกว่าชาวบ้าน
คราวนี้หญิงป้าคงจะเหงา เพราะไม่รู้จะสมเพชใคร (ฮาาาาาาาาาา บาปนะเนี่ย)

ส่วนคนแก่ที่แก่แล้วจิตดีๆก็มีนะคะ...
พอเข้าไปถึง ก็จะหาอะไรให้ดื่ม บอกให้พักให้หายเหนื่อยก่อน
จากนั้นก็บอกว่า วันนี้ขอแรงช่วยให้ทำอะไรให้บ้าง
ถ้าไปซื้อของให้แก ก็กำชับว่า อย่ารีบร้อน ให้เดินช้าๆ จะได้มีแรงไปดูแลรายต่อไป
เออ...ต้องร้องเพลงโปรด...โลกนี้มีมืดแล้วสว่าง มืดแล้วสว่าง อย่างนี้เรื่อยไป...

[ป้าติ๋ม]

ตามมาเก็บเกี่ยวข้อคิดดีๆ