pimlapas เขียน: แวะแซวหมูแดงหน่อยละกัน อิอิ ดีจังได้ีที่ปรึกษาเป็นยอดฝีมืออย่างคุณแม่เลยนะคะ อิจฉา่จริงๆ เมืองไทยเป็นไงมั้งค่ะ ปรับตัวได้หรือยังเอ่ย คิดถึงนะจ๊ะหมูแดง จุ๊บๆ
แม่หนูนะเมื่อก่อนทำกับข้าว ทำขนมเก่งมาก แต่แกไม่ได้ทำนานแล้ว ฝีมือตกค่ะ วันก่อนบอกให้ปรุงรสแกงเลียงให้หน่อย หนูจะได้จำรสชาติเอาไว้ แม่ปรุงเสร็จปรากฎว่าจืดสนิท กินไม่ได้เลย ถามแม่ว่าปรุงรสหรือยังเนี่ย หนูอุตส่าห์บรรจงตำน้ำพริกแกงเลียงโบราณให้อย่างดีแล้ว แม่บอกว่าปรุงแล้วนะ แต่หนูชิมแล้วจืดมากๆ ต้องปรุงเองใหม่ แม่ก็คอยกำกับว่าอย่าเค็มนะ อย่าเค็มนะ เวลาชิมตอนร้อนๆ มันจะไม่เค็ม แต่เย็นแล้วจะเค็มนะ คอยยืนบอกบทควบคุมทุกขั้นตอนเลยจนหนูต้องไล่หนีให้ไปนั่ง ขาแข้งก็ไม่ดีแต่ชอบเดินมากๆ ชอบยืนนานๆจริงๆ พอหนูทำเสร็จนะ ตักมากินกับข้าวบอกว่าอร่อยว่ะ ทำเป็นได้ไงเนี่ย EM101
ปรับตัวพอได้แล้วค่ะเรื่องอากาศ แต่เรื่องยุงไม่ได้เลยค่ะ ขาลายพร้อยเลยพี่พิม เอาอะไรทาก็ไม่อยู่ แม่บอกว่าต้องอีกซักพักให้ยุงที่นี่มันชินกับกลิ่นเลือดกลิ่นตัวเราก่อน แล้วมันจะไม่แพ้ กว่ายุงมันจะชินกลิ่นหนู ขาหนูอาจจะเน่าไปแล้วละพี่พิม
แต่เรื่องที่ปรับตัวไม่ได้เลยคือเรื่องการคมนาคมค่ะ บ้านหนูเหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ถนนสายบางนา-ตราด เส้นใหม่ทำให้บ้านหนูไปไหนมาไหนลำบากสำหรับคนที่ไม่มีรถ รถโดยสารที่เคยวิ่งเข้ามาก็ไม่เข้า จะไปไหนทีต้องเรียกมอเตอร์ไซด์รับจ้างไปหน้าถนนใหญ่ แล้วก็เสี่ยงชีวิตวิ่งข้ามถนนที่รถบรรทุกวิ่งกันเยอะๆไปอีกเลนหนึ่งเพื่อรอรถโดยสาร ตอนนี้หนูกำลังหัดขี่มอเตอร์ไซด์ จะได้ไปตลาดได้ เมื่อก่อนขี่เก่ง แต่ไม่ได้ขี่หลายปีมันลืมค่ะ กะน้ำหนักรถ กะจังหวะเลี้ยวไม่ถูก คุณพี่ชายบอกว่าจะหัดขับรถให้ รอจนเงกแล้วยังไม่ยอมหัดให้เลย สงสัยต้องไปหาที่เรียนเองแล้วละพี่พิม
เมื่อวานเพิ่งจะส่งยาไปให้พี่ต๋อยเองค่ะพี่พิม วันนี้ก็ถึงค่ะเพราะส่ง EMS ก็ปัญหาเรื่องรถนี่แหละ ไปไปรษณีย์ไม่ได้ บ้านหนูไม่มีไปรษณีย์ค่ะ ต้องข้ามไปฝั่งตลาดบางปะกง ถ้าขับรถเป็นก็ไปไม่ยาก แต่ตอนนี้มันยากสำหรับหนูค่ะ เลยส่งช้าหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ
