ครัวไกลบ้าน • แสดงกระทู้

โดย **มาราตี** » พุธ พ.ค. 04, 2011 3:29 pm

Puimek เขียน:
แต่เรื่องพับเสื้อผ้า จะทำอย่างพี่พิมมณีบอกค่ะ ปุยจะไม่พับให้เขา
ถ้าไม่ซักเอง ก็ใส่เน่าๆ ไป... ถ้าซักแล้วไม่พับ ก็ใส่ยับๆ ย่นๆ ไป
เดี๋ยวคงทนไม่ได้เอง.. แต่จะใจแข็ง ไม่ทำให้เด็ดขาดค่ะพี่...

เรื่องเสื้อผ้าใครจะแย่กว่าเจ้าเจมส์คงหายาก ใส่แล้วถอดแอบในตู้บ้าง หลังโซฟาบ้าง ใต้โซฟาบ้าง ห้องใต้หลังคาบ้าง แบบว่าขี้เกียจพับ แขวน เก็บให้เข้าที่เข้าทางมาก ถ้ารตีจะลงโทษเหมือนพี่ปุยว่าให้ใส่เสื้อผ้าเน่าๆ เจ้าเจมส์ของรตีคงไม่ซีเรียส คงได้ใส่เน่าๆแน่ๆฮ่าๆๆ บางครั้งรตีขู่ว่าจะไม่ซักให้แต่จะเอาทิ้งเลย แค่นั้นแหละรีบคว้าไปใส่เครื่องซักเองเลย อิอิ

อย่าว่าแต่เสื้อผ้าเลย เจ้าเจมส์ของหนูน่ะ ขนมปังที่พ่ออุตส่าห์ตื่นเช้ามาทำให้ไปทานที่โรงเรียน ยังเอาแอบในลิ้นชักเลย พอเราจับได้ ก็หาที่แอบใหม่ ตอนนี้ก็เลยไม่ทำให้เลย พอเราไม่ทำให้เค้าก็ทำเอง แต่ ขนมปังแบบตามใจฉั้น ไม่มีแฮม ไม่มีผัก มีแต่ ขนมปังทาช๊อคโกแลตหวานๆล้วนๆซึ่งเราไม่ชอบมากๆ แต่ก็ยังหาทางแก้ไม่ได้เลยคะ

ส่วนไปไหนก็ไม่ค่อยโทรบอกเหมือนกันคะ สองอาทิตย์ก่อนเค้าไปเข้าค่ายเก็บตัวซ้อมกีฬาที่อิตาลี่หนึ่งอาทิตย์ พ่อแม่ก็รอ ว่าเค้าจะส่งข้อความหรือโทรมาบ้าง ทั้งอาทิตย์ไม่มีสักกริ้งเลยคะ วัยรุ่นจริงๆ

พอกลับมาถามว่าทำไมไม่โทรหาบ้างหรือส่งข้อความมานิดหน่อยก็ยังดี เค้าบอก เพื่อนๆคนอื่นๆไม่ทำเลยถ้าเค้าทำก็ดูเหมือนเด็กๆเล็กๆ ว่าไปโน้นเลย

Puimek เขียน:
ปล. ใครเป็นประธานชมรมล่ะ????

ขอสละสิทธิ์ก่อนที่จะถูกเลือกค่ะ
(เนื่องจากโทษสมบัติเหมาะที่จะเป็นมากกกกกกกกเกินไป เดี๋ยวลูกหลานประสาทเสียหมด ฮาาาา)

โดย **vilai unchim** » พุธ พ.ค. 04, 2011 5:29 pm

สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน(สวัสดีค่ะรวมเลยอิอิ)แอบอ่านทุกวัน และโดนใจมากกกค่ะพี่ๆ

เท่าที่อ่านๆมาลูกหลานทุกคนยังน้อยกว่าลูกหนูแยะนักค่ะ

เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังค่ะว่าแยะขนาดไหน วันนี้ปวดหลังมากขอเอนหลังก่อนค่ะ

โดย **pen** » พุธ พ.ค. 04, 2011 9:17 pm

มีวัยรุ่นอยู่ในความดูแล ต้องมีทั้งตึงทั้งหย่อนค่ะ
อันนี้ได้กับตัวเอง เพราะเจ้าตูนโตมาจากเมืองไทย
พอรับเค้ามาอยู่ด้วย แรกๆเค้าเหงาแล้วก็หงอยมาก
โดยที่ไม่ค่อยแสดงออก มารู้ก็ตอนที่เพื่อนรุ่นพี่ส่งเมล์มาบอก
เรื่องของเรื่องตูนออนเอ็มโอดครวญไปกับลูกสาวของเพื่อนคนนี้น่ะค่ะ
ว่าเหงา คิดถึงเมืองไทย ไม่อยากอยู่อังกฤษเลย ฟังเค้าพูดไม่รู้เรื่อง
อะไรประมาณนี้ค่ะ พี่ไม่รู้เลยว่าลูกเครียดขนาดนั้น
ถึงตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว แต่ยังเฝ้าระวังอยู่ค่ะ
เลี้ยงตูนเป็นเพื่อนเลยตอนนี้มีอะไรคุยกันทุกเรื่อง ไม่รู้แม่คิดเองหรือป่าว 555
ที่โรงเรียนไม่มีนักเรียนไทยเลย ตูนขอให้แม่พูดไทยที่บ้าน อันที่จริงไม่ต้องขอ
แม่ก็พูดไทยอยู่แล้ว พฤติกรรมที่แย่ๆก็ดีขึ้นบ้าง แต่ยังติดขี้เกียจเก็บเตียงเหมือนเดิม
ขนาดเสื่อผ้าแม่ทั้งซักทั้งรีดให้น่ะนั้น ยังดีดูดฝุ่นในห้องตัวเอง ไม่ใช้แม่
เล่าสู่กันฟังค่ะ รออ่านของป้า น้า และแม่คนอื่นๆมั้ง

โดย **Puimek** » พฤหัสฯ. พ.ค. 05, 2011 2:10 am

หญิงป้า เขียน:
Puimek เขียน:
ปล. ใครเป็นประธานชมรมล่ะ????

ขอสละสิทธิ์ก่อนที่จะถูกเลือกค่ะ
(เนื่องจากโทษสมบัติเหมาะที่จะเป็นมากกกกกกกกเกินไป เดี๋ยวลูกหลานประสาทเสียหมด ฮาาาา)

กำลังจะโหวตให้พอดีเชียวค่ะ...
สละสิทธิ์ซะและ...

โดย **Puimek** » พฤหัสฯ. พ.ค. 05, 2011 2:14 am

มาราตี เขียน:
Puimek เขียน:
แต่เรื่องพับเสื้อผ้า จะทำอย่างพี่พิมมณีบอกค่ะ ปุยจะไม่พับให้เขา
ถ้าไม่ซักเอง ก็ใส่เน่าๆ ไป... ถ้าซักแล้วไม่พับ ก็ใส่ยับๆ ย่นๆ ไป
เดี๋ยวคงทนไม่ได้เอง.. แต่จะใจแข็ง ไม่ทำให้เด็ดขาดค่ะพี่...

เรื่องเสื้อผ้าใครจะแย่กว่าเจ้าเจมส์คงหายาก ใส่แล้วถอดแอบในตู้บ้าง หลังโซฟาบ้าง ใต้โซฟาบ้าง ห้องใต้หลังคาบ้าง แบบว่าขี้เกียจพับ แขวน เก็บให้เข้าที่เข้าทางมาก ถ้ารตีจะลงโทษเหมือนพี่ปุยว่าให้ใส่เสื้อผ้าเน่าๆ เจ้าเจมส์ของรตีคงไม่ซีเรียส คงได้ใส่เน่าๆแน่ๆฮ่าๆๆ บางครั้งรตีขู่ว่าจะไม่ซักให้แต่จะเอาทิ้งเลย แค่นั้นแหละรีบคว้าไปใส่เครื่องซักเองเลย อิอิ

โชคดีที่เจ้าแพนถึงจะขี้เกียจ แต่ก็ชอบสะอาดค่ะ
พอน้ามันยืนยันไม่ทำให้ มันก็ลุกมาทำเองได้
วันนี้กลับมาเร็วจริง ซักผ้าหมดกองเลย
น้าปุยขู่ไว้ว่าอันอื่นใส่ซ้ำได้ แต่ถ้ากางเกงในซ้ำ
จุด จุด จุึด จะคันคะเยอ อาจมีผลให้หดได้...อิอิ ได้ผล

เหลือแต่ซักเสร็จ ปั่นเสร็จ ก็ยังเป็นแมงมุมขยุ้มหลังคาเหมือนเดิม
เลยได้แต่ทำใจค่ะน้องรตี... เนี๊ยบเกินไป เดี๋ยวจะไม่เป็นแมน...
ได้แค่นี้ก็ควรพอใจแล้วเนอะ

น้องเจมส์ของน้องรตี เขาดื้อได้เพราะอยู่กับแม่ละมั๊ง
ถ้าเจอป้าๆ น้าๆ แบบในครัว... มีหวัง... จ๋อย...
(กลัวมั้ยเนี่ย)

โดย **Puimek** » พฤหัสฯ. พ.ค. 05, 2011 2:15 am

vilai unchim เขียน: สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน(สวัสดีค่ะรวมเลยอิอิ)แอบอ่านทุกวัน และโดนใจมากกกค่ะพี่ๆ

เท่าที่อ่านๆมาลูกหลานทุกคนยังน้อยกว่าลูกหนูแยะนักค่ะ

เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังค่ะว่าแยะขนาดไหน วันนี้ปวดหลังมากขอเอนหลังก่อนค่ะ

รออ่านวีรกรรมลูกหนูนะคะ
หายปวดหลังแล้วมาเล่านะ

โดย **Puimek** » พฤหัสฯ. พ.ค. 05, 2011 2:19 am

pen เขียน: ขนาดเสื่อผ้าแม่ทั้งซักทั้งรีดให้น่ะนั้น ยังดีดูดฝุ่นในห้องตัวเอง ไม่ใช้แม่
เล่าสู่กันฟังค่ะ รออ่านของป้า น้า และแม่คนอื่นๆมั้ง

แน้..พี่เพ็ญไม่ใจร้ายจริงนี่ ยังซักเสื้อผ้าให้ลูก
น้าปุยของเจ้าแพนโหดกว่าอีก...
แต่ในกรณีน้องตูนของพี่ คงต้องใช้วิธีหย่อนบ้างบางเรื่อง
ไม่งั้นเขาเครียดไปละแย่เลย...

ปุยก็พยายามคุยกับหลานเหมือนเป็นเพื่อนค่ะ
อยากให้เขาเล่าให้เราฟังให้มากที่สุด ถึงจะไม่ทุกเรื่องก็ตาม
ปุยช่วยพี่สาวเลี้ยงเขามาจน 6 ขวบ แล้วปุยก็มาอยู่เมืองนอก
ตอนนี้เขาจะ 17 แล้ว... ก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม
เขาถึงกล้าดื้อในบางครั้งไงพี่...

หญิงป้ายังมีเมตตาให้ลูกบ้างนา ไม่ร้ายเสียทีเดียว
เธออยู่บ้านพักนักศึกษา แต่เสาร์อาทิตย์มาบ้าน
แต่บางทีวันธรรมดาก็แอบดอดกลับมานอนบ้าน มาถึงตอนไหนก็ไม่รู้
ตอนเช้าวิ่งตึงตึงลงมาหาแม่ ขอติดรถไปสถานีรถไฟด้วยคนนึง
วันอาทิตย์เธอจะโยนเสื้อผ้าลงเครื่อง และต้องตากเอง
เพราะไม่อยู่ในสัญญามานอนค้างว่าแม่ต้องซัก ตาก ให้
ถ้าไม่ตากเอง ก็ไม่รีดให้ (เคยทำมาแล้ว หลายครั้ง เธอก็เข็ด)
ที่รีดให้เพราะต้องการปลูกฝังให้เธอเป็นคนที่ติดความเรียบร้อย
เวลาเรียนจบ มีงานทำ ไปอยู่บ้านของตัวเองจริงๆ
จะได้แต่งตัวไปทำงานให้ดูดีกว่าผู้ชายดัตช์บางคน
ที่ไปทำงานเหมือนแต่งตัวอยู่กับบ้าน เช่นกางเกงยีนส์ เสื้อยืด...แบบนี้ทนไม่ได้
เพราะตัวเองเติบโตมา แบบแต่งตัวต้องดูดี
ผลก็คือ ตอนนี้ลูกชายเป็น "เมโทรบอย" เป็นผู้ชายช่างแต่งตัว
บางครั้งยังมาถามแม่ว่า ต้องไปซื้อเสื้อสีอัไรถึงจะใส่กับกางเกงตัวนี้ได้หล่อกว่าพ่อ

เลี้ยงลูก เลี้ยงหลาน บางครั้งต้องทำเป็นไม่รู้ว่าเขาไม่ทำตามระเบียบ
แต่ถ้าเจอบทลงโทษจากเรา ก็ต้นทบดอกไปเลย

โดย **Puimek** » ศุกร์ พ.ค. 06, 2011 1:37 am

หญิงป้า เขียน: เลี้ยงลูก เลี้ยงหลาน บางครั้งต้องทำเป็นไม่รู้ว่าเขาไม่ทำตามระเบียบ
แต่ถ้าเจอบทลงโทษจากเรา ก็ต้นทบดอกไปเลย

555 ใจไม่แข็งพอนี่สิคะ ทำไงดี..
ตอนแรกว่าจะไม่เตือนแล้ว กะจะต้นทบดอกเหมือนกัน
แต่พอเห็นลูกกะตามันแป๋วๆ... ใจน้ามันก็แป้ว...
ก็เลย...เอาน่ะ เตือนสักหน.... เรียกคุย
โชคดีที่พอคุยแล้วเจ้าน้องแพนเขาก็ทำตามที่สัญญาได้
น้ามันก็ลุ้นทุกวัน ขออย่าให้ต้องลงโทษจริงตามที่ขู่เลย...

อ่านหญิงป้าเขียนแล้วนึกถึงเรื่องที่เรียนสมัยเด็ก
"พ่อแม่รังแกฉัน"... ปุยว่าท่านหญิงป้าไม่ร้ายเลยค่ะ
ถ้าใจดีเกินไป เดี๋ยวก็จะกลายเป็นรังแกลูก
โตขึ้นเขาก็ทำอะไรเองไม่ได้... แล้วจะโทษใคร
นอกจากพ่อแม่...

เอารูป "เมโทรบอย" มาโชว์บ้างสิคะ
ไม่ได้เห็นหน้าน้องพลายเนยนานแล้ว
ป่านนี้หล่อเท่าพ่อรึยัง...หรือแซงทางโค้งไปแล้ว?

ใครหนอตั้งประเด็นให้ใจแข็ง (ใจร้ายนิด ๆ) เข้าไว้ อย่าใจอ่อน
หญิงป้าไม่ใช่เหรอคะ แล้วจะมาสละสิทธิ์ ประธานชมรม สมาชิกคงไม่ยอม

คนไม่มีลูกอย่างปุ้ย เข้ามาแอบอ่าน ยังคิดว่า ตำแหน่งนี้เหมาะสม คู่ควรกับหญิงป้า
แล้วอย่างนี้ หญิงป้าจะปฎิเสธได้ลงคอเหรอคะ ....

สวัสดีค่ะพี่ปุย เข้ามาอ่านและได้รู้จักพี่ปุยจากหลาย ๆ กระทู้ แต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว
กระทู้นี้อ่านแล้วสนุกดี คิดถึงหลานที่เค้าอยู่เมืองไทย เวลาเรากลับไป ก็เจอเรื่องโน่น
เรื่องนี้ ของเด็กวัยรุ่น แล้วคิดว่าอีกไม่นานเท่าไหร่ อาจจะมีหลานมาอยู่ด้วยอย่างพี่ปุย
ศึกษาไว้น่าจะดี

เด็กที่มาจากเมืองไทยแรก ๆ ปุ้ยว่าเค้ากำลังเริ่มสนุก เมืองไทยกฎระเบียบจากครอบครัว
มันเยอะ พอได้มาอยู่ห่างแม่ ห่างพ่อ ได้มีอิสระมากขึ้น เลยไม่ค่อยได้ใส่ใจกับเรื่องที่พี่ปุย
บอกและขอให้ทำ คงต้องจับเข่านั่งคุยกันมั้งคะ

เป็นปุ้ย ปุ้ยจะให้ ความเชื่อใจ เค้าค่ะ แต่ในระดับหนึ่งนะคะ ให้เค้ารับผิดชอบตัวเอง โดนที่
ไม่ต้องให้เราเข้าไปยุ่งย่ามชีวิตส่วนตัวเค้า ถ้าเค้าทำให้ความเชื่อใจที่เรามีให้เค้าลดลง
ก็คงออกกฎเข้มงวดเป็น ป้า ๆ น้า ๆ ใจร้าย อีกคน อิอิ

โดย **Janeen** » ศุกร์ พ.ค. 06, 2011 8:35 am

แอบเข้ามาอ่านเรื่องหลานชายของพี่ปุยค่ะ ตัวเองยังไม่มีทั้งลูกทั้งหลาน มีแค่น้องสาวอยู่หน่อเดียว อายุห่างกันเจ็ดปี เราเลยออกแนวบ่นแทนแม่ไปซะงั้น เรื่องอื่นคงไม่เท่าไหร่ แต่เจ้าน้องสาวนี่ใช้เงินเหมือนกลัวมันจะขึ้นรารึยังไงก็ไม่ทราบค่ะ ให้ไปเท่าไหร่หมดๆ แล้วกินเยอะมาก กินเหมือนยัดนุ่น กินจุบจิบ กินวันละห้าหกมื้อ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่นะคะ แต่คุณเธอเล่นกินตามใจปาก มีอีตอนนี้บอกว่าอ้วนมาก อึดอัด จะไปซื้อยาลดความอ้วนมากิน โอ้โห หนูรู้จากแม่รีบโทรไปเฉ่งซะแทบไม่ทันเลย มีอย่างที่ไหนตัวสูงกว่าหนูจิ๊ดนึง แต่คุณเธอน้ำหนักเจ็ดสิบกว่าโลแล้ว ก้เล่นกินไม่บันยะบันยังเลย เรื่องอื่นๆทั่วไปก็เรื่องชอบคุยโทรศัพท์ตอนขับมอเตอร์ไซร์ เรื่องถอดเสื้อผ้าเกลื่อนบ้าน เรื่องทิ้งผ้าหมักไว้สองสามอาทิตย์ไม่ซัก ตามประสาวัยรุ่น มีธุระอย่างอื่นต้องทำเยอะหนะคะ

เมื่อวันก่อนนี่ยังเผลอบ่นทางโทรศัพท์กับแม่ไปว่า ทำไมน้องไม่เหมือนหนูเลย เรียนมหาลัยแล้วแท้ๆ ทำไมยังต้องให้เรามาคอยจ้ำจี้จ้ำไชอีก ต้องคอยให้ดูแลทุกเรื่องเลยรึไง แม่หัวเราะหึๆแล้วบอกว่า คนมันละคนกัน จะให้เหมือนกันได้ไงลูก หนูก็ส่วนหนู น้องก็ส่วนน้อง โอ๊ย นี่ขนาดยังไม่มีลุก แค่บ่นเรื่องน้องตัวเองก็ปวดหัวแล้วค่ะ อีกอย่างนึงเวลาเราบ่นเค้า เราดุเค้า เค้าไม่เคยเถียงเลย ดื้อเงียบตลอด ไม่เถียงแต่ไม่ฟังค่ะ เฮ้อ แค่คิดยังเมื่อยปากเลยค่ะ

โดย **Puimek** » จันทร์ พ.ค. 09, 2011 12:57 pm

ปุ้มปุ้ย ปลายิ้ม เขียน: สวัสดีค่ะพี่ปุย เข้ามาอ่านและได้รู้จักพี่ปุยจากหลาย ๆ กระทู้ แต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว
กระทู้นี้อ่านแล้วสนุกดี คิดถึงหลานที่เค้าอยู่เมืองไทย เวลาเรากลับไป ก็เจอเรื่องโน่น
เรื่องนี้ ของเด็กวัยรุ่น แล้วคิดว่าอีกไม่นานเท่าไหร่ อาจจะมีหลานมาอยู่ด้วยอย่างพี่ปุย
ศึกษาไว้น่าจะดี

สวัสดีค่ะน้องปุ้ย...ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรม "คุณป้าคุณน้าใจร้าย"
ที่ยังไม่มีใครยอมรับเป็นประธานชมรม... ต้องช่วยกันจีบหญิงป้านะคะ
เพราะไม่มีใครเหมาะสมเท่าคุณหญิงอีกแล้วค่ะ...
(คุณหญิงขา จะว่ายังไง... หนีไปไหนไม่พ้นร็อก...)

ช่วงนี้พี่ได้คุยกับหลานมากขึ้น พฤติกรรมเขาก็ดีขึ้นค่ะ
ติดแต่ว่าเขาเป็นลูกคนเดียวเลยชินกับการดูแลใกล้ชิด
พอมาอยู่นี่ เขาก็อยากมีอิสระ เลยลืมไปว่ามันมาคู่กับหน้าที่
แต่พอพี่แจงให้เขาฟัง.. เขาก็เข้าใจค่ะ เดี๋ยวนี้โทรมาทุกวัน
เพราะเขารู้แล้วว่าพี่ไม่ได้จิก แต่ต้องการรู้ว่าเขาปลอดภัย
ไม่อย่างนั้นเกิดอะไรขึ้นพี่ช่วยเขาไม่ได้...

น้องปุ้ยมีหลานมาอยู่เมื่อไหร่แล้วจะรู้
ว่าถึงเขาไม่ได้เป็นลูก แต่เรารู้สึกรับผิดชอบไม่ต่างจากลูกเลยค่ะ
(แต่ก็มี่ความสุขดีนะ...)

โดย **Puimek** » จันทร์ พ.ค. 09, 2011 1:07 pm

Janeen เขียน: เมื่อวันก่อนนี่ยังเผลอบ่นทางโทรศัพท์กับแม่ไปว่า ทำไมน้องไม่เหมือนหนูเลย เรียนมหาลัยแล้วแท้ๆ ทำไมยังต้องให้เรามาคอยจ้ำจี้จ้ำไชอีก ต้องคอยให้ดูแลทุกเรื่องเลยรึไง แม่หัวเราะหึๆแล้วบอกว่า คนมันละคนกัน

น้องหนิง... พี่น้องคลานตามกันมาก็ใช่จะเหมือนกันจริงๆ นะคะ
พี่เคยเจอกรณีคล้ายๆ อย่างนี้ คือบรรดาพี่ๆ ประสบความสำเร็จ
เจ้าน้องคนสุดท้องไม่ค่อยได้เรื่อง... เพราะมันเป็นความกดดันลึกๆ
ความกลัวที่ตัวเองจะไม่ได้เหมือนพี่ๆ ก็เลยกลายเป็นเหลวไหล
เพื่อนพี่เองค่ะ เป็นลูกชายคนที่สี่ (สุดท้อง) ในจำนวนพี่น้องผู้ชายสี่คน
ตัวเองเป็นลูกหลง ห่างจากพี่คนที่สาม 10 ปี...พี่ๆ สามคนเก่งหมด
เป็นหมอ เป็นวิศวกร และเป็นสถาปนิกชื่อดัง ขณะที่เพื่อนพี่ไม่ค่อยได้เรื่อง
ยิ่งไม่ได้เรื่อง พ่อแม่ก็ยิ่งบ่นว่า... เขาก็มีปมด้อยในใจ ทั้งที่ความจริงเขาฉลาด

ตอนหลังเขาเรียนไม่จบ... ออกไปทำงานเป็นเชฟร้านอาหาร
พ่อแม่ก็ด่า... ไปๆ มาๆ เขาก็หนีไปไปเรียนทำอาหารฝรั่ง
แล้วก็ไปเป็นเชฟอยู่เมืองนอก (ร้านอาหารฝรั่ง)
ปัจจุบันเป็นเชฟมือหนึ่งที่โรงแรมมีชื่อในแคนาดา
รวยกว่าพี่ๆ ทุกคนในเมืองไทย มีครอบครัวน่ารัก
ลูกสาวสองคน... บ้านใหญ่ยังกะวังแน่ะ...
(แต่ไม่กลับไปหาพ่อแม่อีกเลยนะ... พี่ยังอยากให้เขากลับไป
แต่เขาบอกยังไม่พร้อม...)

ที่เล่าให้ฟัง... คือไม่อยากให้หนูหนิงเฉ่งน้องมากไปน่ะค่ะ
กลัวเขากลายเป็นปมเปรียบเทียบ... พูดคุยกับน้องดีๆ ดีกว่านะ
ให้กำลังใจเขา... เขาจะได้ไม่หนีเราไปไหนเหมือนเพื่อนพี่คนนี้...

เลี้ยงหลานชายวัยรุ่น

ผู้ใช้งานขณะนี้